آموزش مداحی و اشعار مذهبی

مهدی مقیمی

یا حسین گویان عالم در پناه زینبند
عرشیان مأمور حفظ بارگاه زینبند
گوشه ای از این حرم حاشا که بردارد خراش
تا زمانی شیعیان مردِ سپاه زینبند

***

کیست گوید یک نفر همپایۀ عباس اوست
عشق این خواهر همه سرمایۀ عباس اوست
بارگاه زینب و تخریب؟!... حرفش را مزن
این حرم تا حشر زیر سایۀ عباس اوست

**************************

حسین جمالی

در خط جهاد همیشه گمنام شدند
با ذکر حسین و زینب آرام شدند
اینان نه فقط مدافعان حرم اند
امروز مدافعان اسلام شدند

***

خوشا آنان که زینب یارشان شد
صداقت در عمل گفتارشان شد
به عباس اقتدا کردند و رفتند
علمدار حسین سردارشان شد

**************************

امیر عظیمی


بهار می رسد از راه... جایتان خالی
مسافران الی الله... جایتان خالی
دوباره روضه ی مادر، دوباره "فاطمیه"
مدافعان حرم... آه... جایتان خالی

**************************

عارفه دهقانی

خوب میدانم که خیلی عاشقی
 مطمئنم دوستم داری زیاد
خوب میدانی که من عاشقترم
دوست تر دارم تو را...آری... زیاد

عشق ما باید که طولانی شود
بیش از این دنیا که در تاب و تبیم
هرچه که دارم فدای عشق تو
ما ولی هر دو فدای زینبیم

پس بیا این آب و این هم آینه
رد بکن از زیر این قرآن مرا
با همان انگشتر فیروزه ات
دور کن از  چشمْ‌زخم جان، مرا

باز هم کنج خرابه مانده است
ضجه های وا حسین خواهری
گریه ی بانو رقیه جان گرفت
آه...گویا باز هم بر نی، سری 

بیشتر از این مرا رسوا مخواه
اذن میدان را بده بانوی من
عزتی داده به سرباز حرم
دست خود را تا گرفته سوی من

می روم...رزق شهادت را بخواه
آنچه را که در پی اش روز و شبیم
کاشکی میر و علمدارش شویم
کُلُّنا عباسُک یا زنبیم

**************************

یوسف رحیمی

تا چند از این داغ لبالب باشیم
در آتشِ آه و حسرت و تب باشیم

امروز در باغِ شهادت باز است
ای کاش فدائیان زینب باشیم

**************************

یوسف رحیمی

گرفته درد ز چشمم دوباره خواب گران را
مرور می‌کنم امشب غم تمام جهان را

غم عراق و یمن را که شعله‌شعله در آتش
غم دمشق پریشان و غزّه‌ی نگران را

دلارهای یهودی، ریال‌های سعودی
ببین که برده به غارت چگونه امن و امان را

چه کودکان یتیمی که مانده بی‌سر و سامان
چه مادران غریبی که برگ‌ریزِ خزان را...

صدای ناله و شیون زِ هر کرانه بلند است
چگونه خواب ربوده‌ست چشم آدمیان را؟

جهان اگر چه کویر سکوت و بهت و تماشاست
در این دیار ببین رودهای در جریان را

ببین شکوه و شهامت چگونه ریشه دوانده
ببین قیامت قد هزار سرو روان را

ببین که عشق حسینی و آرمان خمینی
چگونه باز به میدان کشانده پیر و جوان را

درود بر شرف و عزت جوانِ دلیری
که در هوای حرم نذر می‌کند سر و جان را

چگونه دم بزنم از مدافع حرم عشق
چگونه وصف کنم آن حماسه‌های عیان را

سلام ما به خلیلی و صابری و علی‌دوست
به غیرت همدانی که خیره کرده جهان را

سلام ما به عزیزی و باغبانی و عطری
چه عاشقانه برانگیختند رشک جنان را

درود بر تقوی، شاطری و فاطمی‌اطهر
که خوانده‌اند «أ وَفَیتُ»* به‌لب امام زمان را

سلام بر سر اسکندری که بر سر نیزه
گرفت از دل هر بی‌قرار تاب و توان را

"سری به نیزه بلند است در برابر زینب"
خدا کند که نبیند رقیه زخم سِنان را

سری که بر سر نیزه رهاست عطر صدایش
وَ غرق نور خدا می‌کند کران به کران را

و «أی منقلبٍ» می‌رسد به گوش دوباره
دمی نمی‌برم از یاد شمرهای زمان را...

***

* روز عاشورا عمرو بن قرظة الانصارى از امام حسین(ع) رخصت جهاد گرفت و پس از این‌که امام(ع) اجازه فرمود، جنگى چون جنگ مشتاقان به پاداش کرد و جمع زیادی از سپاه ابن زیاد را به هلاکت رساند. او دلاورانه در محافظت از امام(ع) ایستادگی کرد تا این‌که بر اثر کثرت جراحات به خاک افتاد. آن‌گاه رو به امام حسین(ع) عرض کرد: «یَا ابْنَ رَسُولِ الله أَ وَفَیْتُ؛ یا بن رسول الله آیا به عهدم وفا کردم؟» امام(ع) در پاسخ فرمودند: «نَعَمْ أَنْتَ أَمَامِی فِی الْجَنَّةِ فَاقْرَأْ رَسُولَ الله عَنِّی السَّلَامَ وَ أَعْلِمْهُ أَنِّی فِی الْأَثَرِ؛ آرى تو پیشاپیش من در بهشتى، به رسول الله (ص) از من سلام برسان و عرضه دار که من در پى هستم [و به شما ملحق می‌شوم]» (اللهوف، ابن طاوس، ص108).

**************************

علی ذوالقدر
امام زمان(عج)و مدافعان حرم


عشق یک سینه ی پر از آه و یک دل بی قرار میخواهد
خواب راحت برای عاشق نیست عاشقی حال زار میخواهد

دیدن یارگرچه شیرین است نیست عاشق کسی که خودبین است
حرف عشاق واقعی این است هرچه میل نگار میخواهد

مدتی هست یادمان رفته پسری مانده از تبار علی
او که مثل حسن برای قیام بی سپاه است و یار میخواهد

یار هرکس به غیر او بودیم دل به هرکس به غیر او دادیم
چه کسی را عزیز تر از او دل از این روزگار می خواهد؟

چند روزی به سمت آقاییم چندماهی به سمت دنیاییم
بی تفاوت به اینکه جاده وصل قدمی استوار می خواهد

خوش به حال مدافعان حرم عشق را در عمل نشان دادند
تا بفهمیم یوسف زهرا عاشقی جان نثار میخواهد

شیعه تنهاست یا اباصالح با همان هیبت علی برگرد
گردن دشمنان آل الله گردش ذوالفقار میخواهد

گر بگویی بمیر، میمیرم بین دستان توست تقدیرم
عبد بی دست و پا برابر تو کی ز خود اختیار می خواهد

منتقم! جان مادرت زهرا بازگرد و بگو به آن دونفر
زدن بانویی بدون پناه قلب تاریک و تار میخواهد

**************************

ابراهیم زمانی

تقدیم به مادران شهدای مدافع حرم


واژه در واژه از دل میدان
غزلی  را  سپید  آوردند
باز هم از مدافعان حرم
یک جوان شهید آوردند

یک جوان با هزار شور و شعور
روز آخر ولی " زهیر "  شده
زیر تابوت مادرش می گفت :
پسرم عاقبت به خیر شده...

مثل  ابر بهار می بارید
غربت ماه در دل شب را
پسر با تعصب ام می گفت :
نکند قبر عمه زینب را...

عاقبت طاقت اش تمام شد و
دل به دریا زد و فدایی شد
پسر کربلا نرفته ی  من
سوریه رفت و کربلایی شد

شکر حالا شنیده ام که حرم
شده از دست دشمنان آزاد
پسر من که جای خود دارد
جان عالم فدای زینب باد

شیعه مرد نبرد و پیکار است
صبر دارد و خویشتن دار است
خشن و سخت میشود  وقتی
پای ناموس شیعه در کار است

مثل پروانه ها به گرد حرم
در طوافیم ما قدم به قدم
کشور کفر فتح خواهد شد
زیر پای " مدافعان حرم "

شیعه ایم و نماد احساسیم
روی این خانواده حساسیم
تحت امر حسین هستیم و
همه سرباز های عباسیم

تیغ ما از نیام... نزدیک است
لحظه ی انتقام نزدیک است
مردی از جنس نور می آید
اهل عالم قیام نزدیک است...

**************************

محسن ناصحی

نوشتم غیرت ایرانیات و
ندیدم عشق پاکستانیات و

میون جون فداهای تو بی بی!
بمیرم غربت افغانیات و...


**************************

علی ذوالقدر
زبان حال مدافعان حرم

زیبایی عشق را نشان خواهم داد
دل را به نگار رایگان خواهم داد

در قلب من احساس پشیمانی نیست
گر زنده شوم دوباره جان خواهم داد

**************************

یوسف رحیمی
به مناسبت ورود کاروان شهدای گمنام و شهدای مدافع حرم به میهن اسلامی

هر لاله ی پرپر به وطن بر می گشت
انگار که جان من به تن بر می گشت
یعقوب شده دو چشم اشک افشانم
ای کاش دگر یوسف من بر می گشت

**************************

قاسم صرافان
تقدیم به شهید جهاد مغنیه و همه شهدای مدافع حرم:


یکی هم سن من، هم سن تو، اهل همینجا بود
یکی مثل من و تو، تووی قلبش آرزوها بود

میون دفتراش عشقی بدون مرز پیدا بود
پدر یک روز رفت، اما چه جای غصه؟ .... آقا بود

دلش تفسیر نصرالله ، چمران خون تو رگهاش
جهاد اسمش، جهاد رسمش، جهاد اندیشه و رویاش

یکی میوفته صدتا مرد برمی‌خیزن از خونش
یکی میره، می‌مونن هم قطارا پای پیمونش

جهادی هست در این راه، تا خون عمادی هست
عمادی هست در این رزم، تا وقتی جهادی هست

شبا گریونن اونهایی که روزا مردِ مِیدونن
می خندن با یتیما و براشون شعر می خونن

درِ باغ شهادت پیش روی عاشقا بازه
فقط عشقه که توو میدون از آدم مرد میسازه

نشون دادیم به عالم توو حرمها شور غیرت رو
خود زینب جدا کرده علمدارای این خط رو

عیار مرد در شور نبرد و گَرد مِیدونه
جهاد اسم من و تو نیست تنها، رسم مردونه

رهایی تو ای پروانه از پیله مبارک باد
برای مومنین دنیا، پیمبر گفت زندونه

برای تو چه پایانی، چه تقدیری مقدر بود
دم آخر، سرت رو دامن سالار بی سر بود

یکی میوفته صدتا مرد برمی‌خیزن از خونش
یکی میره، می‌مونن هم قطارا پای پیمونش

جهاد ما ادامه داره تا ظلم و تباهی هست
همیشه خاک سرخی هست تا کاخ سیاهی هست

**************************

حسین صیامی
تقدیم به پیشگاه همسران شهدا خصوصا  همسران شهدای مدافع حرم

رفتی و شوق موندنم رو بردی
کبوتری شدم که پر نداره
میسوزم و میسوزم و میسوزم
از حال من کسی خبر نداره

دیشب یه عکس بچگیتو دیدم
نمیدونی باهاش چه حالی کردم
غذایی رو که دوس داری پختم و
باز سر سفره جاتو خالی کردم

کاشکی میشد ببینمت دوباره
کاشکی میشد بازم دورت بگردم
دیشب نیومدی به خوابم ولی
جات خالی بود تا صبح گریه کردم

دست خودم نیس که ... خدا شاهده
حس میکنم همه ش نشستی پیشم
نمیتونم بغضمو مخفی کنم
اسمتو میشنوم یه حالی میشم

نیستی خودت شبا برا بچه هات
قصه مردونگی تو میخونم
گفته بودی میری که برنگردی
گفتم تا آخرش به پات میمونم

نوشتی که محاصره شدیده
عزیز من این لحظه آخره
آخرم این پیاممو ندیدی
نوشته بودم منو یادت نره

**************************

سیدعلیرضا شفیعی

ای کاش که دل را به حرم پر بدهیم
با صوت رسا نام تو را سر بدهیم
ما با دل خون منتظریم ای بانو
تا پای محبت شما سر بدهیم

**************************

سید علیرضا شفیعی

تقدیم به شهدای مدافع

از جان خویش صرف نظر کرده ایم ما
خود را برای دوست سپر کرده ایم ما

دست دعای عمه ی سادات پشت ماست
احساس میکنیم نظر کرده ایم ما

عمریست آیه های جهاد و قیام را
در مکتب حسین ز بر کرده ایم ما

از سمت و سوی کرب و بلا چون نسیم صبح
هر روز تا به شام گذر کرده ایم ما

این روزهای سرد زمستان شام را
با عشق زینب است که سر کرده ایم ما

با اسم رمز حضرت عباس بین رزم
صف های خصم زیر و زبر کرده ایم ما

این چشم های منتظر تیغ و تیر را
با روضه های علقمه تر کرده ایم ما

ما چون حسین عازم کوی شهادتیم
از مرگ بی مصاف حذر کرده ایم ما

**************************

محمد حسین رحیمیان

اهل غوغا مدافعان حرم
نسل زهرا مدافعان حرم

یا ابالفضل گفته و زده اند
دل به دریا مدافعان حرم

تا ابد درس عاشقی دادند
یاد دنیا مدافعان حرم

تا که گفتیم اولیاءالله
گفت آقا مدافعان حرم*

فکر و ذکر تمام سینه زنان
شده حالا مدافعان حرم

بیشتر از تمام این عالم
دارد اینجا مدافعان حرم

ما نداریم عرضه تا بشوند
الگوی ما مدافعان حرم

کاش محشورمان کند فردا
فاطمه با مدافعان حرم

حضرت صاحب الزمان بنویس
نام ما را مدافعان حرم
 

* نماینده ولی فقیه در نیروی قدس سپاه با اشاره به دیدار مقام معظم رهبری با جمعی از خانواده شهدای مدافع حرم، اظهار داشت: رهبری در این دیدار گفتند، آیا در زمان حیات شهیدِ خود به این نکته توجه داشتید که آن ها از اولیاء الهی به شمار می روند؟

**************************

علی اکبر لطیفیان
تقدیم به مدافع حرم عمه سادات(س) شهید حمید رضا اسد اللهی

نیمۀ ماه از این شهر، عجب ماهى رفت
رفت تا عمه سادات, عجب راهى رفت
اسد الله شدن مرحله اى از سلک است
اسداللهى ما هم اسداللهى رفت

**************************

امیر عظیمی


حرم زینب عجب حال و هوایی دارد
سوریه، فیض شهادت چه صفایی دارد
بنویسید به روی کفن این شهداء
چقدر عمه ی سادات فدایی دارد

**************************

علی اکبر لطیفیان .امام حسین (ع) و مدافعان حرم

دیروز کسى پیش کسى نام تو را برد
گفتم که بمیرم دگران یاد بگیرند

من عشق تو را از پدرم یاد گرفتم
کار پدران را پسران یاد بگیرند

ای سوخته دل این نظرى که به تو کردند
زود است که صاحب نظران یاد بگیرند

**

اولاد فداى حرم عمه ى سادات
اى کاش تمام پدران یاد بگیرند...


**************************

مهدی مقیمی
حضرت رقیه(س)-در محکومیت تکفیری ها

من سه ساله سند ظلم به آل اللهم
آسمان علی و آل علی را ماهم

بی سبب نیست اگر راه به دلها بردم
عشق را ارثیه از حضرت زهرا بردم

نوهء حیدرم و در رگ من خون علیست
این بزرگی و شجاعت همه مرهون علیست

من همانم که ز اشکم به فلک ولوله بود
پای من بسته به زنجیر غم و سلسله بود

من همانم که زدم ناله و کردم فریاد
آبروی اموی پیش همه رفت به باد

عشق را با هنر گریه ام آمیخته ام
شام را بر سر کفّار فرو ریخته ام

باب حاجات شدم جود و کرم کار من است
عمویم حضرت عباس نگهدار من است

شیعیان در تب و تابند علی جان مددی
غیرت شیعه شده غیرت حجربن عدی

سخن از نسل یزید بن معاویه شده
پای یک عدهء کم ، باز به سوریه شده

یادشان رفته که کاخ اموی گشت خراب
یادشان رفته شکست علوی بود سراب

شام ، امروز اگر صحنۀ درگیری هاست
مُنجر ، این قصّه به سر کوبیِ تکفیری هاست

وای اگر باز ، رگ حیدریم برخیزد
باز ، شامات به یک لحظه بهم می ریزد

برسانید به گوش سلفی ها سخنم
که علمدار دفاع از حرم عمه منم

عمه خود فاتح میدان عراق و شام است
فکر فتح حرمش فکر و خیالی خام است

عمویم حضرت عباس به ما حساس است
چارهء کار به دست قلم عباس است

شیعه تا هست کسی قصد تقابل نکند
ایستادیم ، بگو  فکر چپاول نکند

پرچم گنبد عمه همۀ عزت ماست
نام عباس که آید سند قدرت ماست

کور خواندند ، حرم جای حرامی ها نیست
یک اشاره که کند حضرت سقّا کافیست

**************************

محسن حنیفی

چقدر با شعف و تاب و تب شهید شدند
برای دختر شاه عرب شهید شدند

برای حفظ حرم سینه را سپر کردند
شبیه عابس و حر و وهب شهید شدند

من الغریب به آنها رسید نامه عشق
مدافعان حرم منتخب شهید شدند

برای او نوه های غلام ترکی و جُون
چقدر آدم عالی نسب شهید شدند

به احترام قدمهای حضرت زینب
دمشق یا که نشد، در حلب شهید شدند

برای روضه ی آن دست بسته می مردند
میان روضه ی او شب به شب شهید شدند

مسیر قافله تا شام گریه ها کم داشت
گریستند و وجب در وجب شهید شدند

نوای بر لب آنها ذبیح العطشان بود
گمان کنم که همه تشنه لب شهید شدند

به اقتضای ادب بر سر بریده شاه
همه بدون سر و با ادب شهید شدند

**************************

وحید دکامین

هر زمان از غیب برگوش درون
آیدم بانگ الیهِ الرّاجِعونْ

سیر تا عرش خدا،گر بایدت
اقتدا بر شاه بی سر بایدت

هرکه را شوری به سر ازکربلاست
مستحق اَلبَلاءُ لِلْوِلاست

در طریق عشقبازی و جنون
یک وضو باید بسازم من ز خون

ذکر استرجاعم آهنگ من است
سر به روی پیکرم ننگ من است

عاشقان را با تعلّق ها چه کار
سر به تن اینجا نمی آید به کار

آن گروهی کز تعلّق رسته اند
روز اول عهد،با خون بسته اند

 از تعلّق، از تعیُّن، رسته ایم
عهد را درعشق، با جان بسته ایم

 گر به جان ما را زَنَد مولا محک
لَیتَنا یٰا لَیتَنا کُنّا مَعَک...

حرف در این جایگه بایسته نیست
لاف عشق از چون منی شایسته نیست

أَمْ حَسِبْتُم خواند و شوری آفرید
عشق را معنا ازآن سر شد پدید

عشق آن باشد که عابس وار..مَرد
بی زره آیی به میدان نبرد

یا که چون آن عاشق شوریده حال
در نماز عاشقی رفتن ز حال

در حمایت از ولی، روح نماز
تیرباران می شوی و سرفراز

آن سعید،آن پور عبدالله بود
بنده ی آگاه این درگاه بود

قاف تا قاف جهان تا پا گرفت
عشق زین هفتاد و دوگل معنا گرفت

**************************

احمد بابایی

خبر آمیخته با بغضِ گلوگیر شده ست
سیلِ دلشوره و آشوب سرازیر شده ست

سرِ دین طعمه ی سرنیزه ی تکفیر شده ست
هر که در مدح علی شعر جدید آورده ست

گویی از معرکه ها نعش شهید آورده ست
روضه مشک رسیده ست به بی آبی ها

خون حق می چکد از ابروی محرابی ها
باز هم حرمله... سرجوخه وهابی ها

کوچه پس کوچه ی آینده به خون تر شده است
باز، بوزینه‌ی کابوس به منبر شده است

خط و ربطِ عرب ای کاش که کاشی گردند
تا حرم همسفر "قافله باشی" گردند

لاشه خواران سقیفه، متلاشی گردند
می زند قهقهه "القارعه" بر خامی شان

خون دین می چکد از "دولت اسلامی" شان
بنویسید تب ناخلفی ها ممنوع!

هدف، آزاد شده، بی هدفی ها ممنوع!
در دل عرش ورود سلفی ها ممنوع!

عرش یک روضه ی داغ است که داغ و گیراست
عرش... گفتیم که نام دگر سامرّاست! 

شرق در فتنه اصحاب شمال افتاده ست
بر رخ غرب از این حادثه خال افتاده ست

وا شده مشت و از این چفیه، عقال افتاده ست
گویی از هرچه که زشتی ست، کفی هم کافی ست!

جهت خشم خدا یک سلفی هم کافی ست!
تا "بهار عربی" روی علف باز کند

جبهه در شام و عراق از سه طرف باز کند
وای اگر دست کجی پا به "نجف" باز کند

عاشق شیر خدا، وارث شمشیر خداست
سینه ی "سنی و شیعه" سپر شیر خداست 

لخت خون جگر ماست به روی لبشان
کوره ی دوزخیان، گوشه نشین تبشان

لهجه عبری و لحن عربی مکتبشان
"نیل" را تا به "فرات" - آنچه که بود آتش زد

شک مکن ما همه را مکر یهود آتش زد 
بی جگرها جگر حمزه به دندان گیرند

انتقام احد و بدر ز طفلان گیرند
چه تقاصی ز لب قاری قرآن گیرند

بیشتر زانکه از این قوم بدی می جوشد
از زمین غیرت "حجر بن عَدی" می جوشد 

گره انگار نه انگار به کار افتاده
 سایه سرکش ما گردن دار افتاده

چشم بی غیرت اگر سمت "مزار" افتاده
صاعقه در نفس ابری خود کاشته ایم

به سر هر مژه ای یک قمه برداشتیه ایم  
سنگ تکفیر به آیینه ی مذهب؟! هیهات!

ذوالفقار علی و رحم به مرحب؟! هیهات!
دست خولی طرف معجر زینب؟! هیهات!

ما نمک خورده‌ی عشقیم به زینب سوگند
پاسبانان دمشقیم به زینب سوگند

داس تکفیر گل از ریشه بچیند؟! هرگز!
کفر بر سینه‌ی توحید نشیند؟! هرگز!

مرتضی همسر خود کشته ببیند؟! هرگز!

پایتان گر طرف "کرب و بلا" باز شود
آخرین جنگ جهانی حق آغاز شود

خوش خیالی ست مرامی که اجاقش کور است
مفتی نفتی این حرملگان مزدور است

قصه حنجره و تیرِ سه پر مشهور است
خار در چشم سعودی شده "بیداری ما"

باز کابوس یهودی شده "بیداری ما"
رگ بیداری ما شد شریانی که زدند

بشنوی "بر دهل جنگ جهانی که زدند"
 پاسخ شیعه  به هر زخم زبانی که زدند

بذر غیرت سر خاک شهدا می کاریم
پاسخ شیعه همین است که صاحب داریم

**************************

محسن ناصحی

واسه موندن یه عالم ناز داره
مدافع بودنش هم راز داره
سرش رو داد تا عالم بفهمه
حریم زینبی سرباز داره

**************************

سید حسن رستگار

وصیت نامشو دیشب نوشته
فقط از کربلا مطلب نوشته
رو بازوبند سرخ روی بازوش
"انا عباسک زینب " نوشته

**************************

محسن عرب خالقی

روسیاهی زیاد هم بد نیست
در زمستان به كار می آید

بدم اما همیشه اربابم
با غلامش كنار می آید

غیر لیلی دم از كسی نزدم
عاشق اینگونه بار می آید

داغ زینب چقدر پیرم كرد
به من این انكسار می آید

مرگ در زینبیه یعنی یار
لحظه احتضار می آید

**************************

محمود ژولیده

امسال كه سال زینب كبرا بود
در حصر، حریم دختر زهرا بود
حالا كه ضریح كربلا احیا شد
ای كاش كه زینبیّه هم احیا بود

**************************

علی پورزمان

در قلب پر از خون تو غم می ماند
زینب تویی و باز عَلم می ماند
نوری که تمام چهره ات را پوشاند
امروز محافظ حرم می ماند

**************************

وحید قاسمی

چادر ببند بر کمر و، انقلاب کن
شام خراب را سر شامی خراب کن

از ری، مدافعان حرم انتخاب کن
روی تمام سینه زنانت حساب کن

یاد عرب نرفته که فیروز زاده ایم*
تا پای مرگ، پای شما ایستاده ایم

مکرسقیفه نقشه ی خصمانه ریخته
در باغ دوست، آفت بیگانه ریخته

آتش اگرچه بر در این خانه ریخته
بی بی چه قدر دور تو پروانه ریخته !

ما که نمرده ایم، شما بی حرم شوی !
زهرای بی مزار در این شام غم شوی

پاییز را فراری خشم بهار کن
این قوم را دوباره به نفرین دچار کن

تیغی دو دَم به گرده ی طوفان سوار کن
اصلاً به ذوالفقار علی واگذار کن

این انتظار، جانِ جنون را به لب رساند
تمارهای شهر مرا، تا حلب کشاند

باید دمشق آینه ی کربلا شود
تا راز شوم شب زده گان برملا شود

تنها برای صبح، قمر خون بها شود
باید گره به دستِ علمدار وا شود

پس بی دلیل نیست، که اغیار جا زدند !
برگنبد تو، بیرق عباس را زدند**

* فیروز نام پارسی جناب ابولولو علیه رحمه است.

** این بیت اشاره به نصب پرچم حرم حضرت عباس(ع) برروی گنبد حرم حضرت زینب(س) توسط حزب الله لبنان دارد.

قاسم نعمتی

می پَرَد جبرئیلِ دل امشب،
به هوایِ مدافعان حرم
خواهم امشب سخن بگویم از،
ماجرایِ مدافعان حرم

وقتی از خانه راه افتادند،
پُشتِ پا بر هرآنچه هست زدند
بویِ ذبحِ عظیم می آید،
از مِنایِ مدافعانِ حرم

رویِ فرزندِخویش بوسیدند،
با همان بوسه دل ز او کَندند
اولیاء خدا شدند همه،
شهدایِ مدافعانِ حرم

تا شنیدند در خطر افتاد،
حرمِ عمۀ امام زمان
جلوه هایی ز غیرت عباس ،
شد وفایِ مدافعان حرم

بسکه با پیکری به خون غلطان،
سینه زن ها به خاک افتادند
نامِ سوریه شد میانِ ما،
کربلایِ مدافعان حرم

زینبیه حلب دمشق حِماء ،
هرقدم جایِ پایِ زهرا شد
مادر آمد خودش تشکر کرد،
از صفایِ مدافعان حرم

چه پدرها که بی پسر شده اند،
چه پسرها که بی پدر شده اند
چه کمرها که خم شد این ایام،
در عزایِ مدافعان حرم

همسرانی جوان سیه پوشند،
خانه هاشان بدون مَرد شده
همۀ دلخوشی شان شده است،
عکس هایِ مدافعان حرم

مثل ارباب عده ای تنشان ،
غرقِ خون روی خاک جا مانده
در دیار ِ غریب، ،ای جانم
بفدایِ مدافعان ِ حرم

این همه خون بخاک میریزد،
تا که خِشتی زصحن کم نشود
در امان بودنِ حرم همه دم،
شد دعایِ مدافعانِ حرم

خودِ زینب چقدر سیلی خورد،
مثل زهرا به زیر پا افتاد
مادر و دخترند در عالم ،
مقتدایِ مدافعانِ حرم

مادری پشت در سپر گشت و
دختری بین گودیِ گودال
کوچه و قتلگاه شد هرشب ،
روضه هایِ مدافعان ِ حرم

ماقسم خورده ایم وتا آخر،
پایِ آقای خویش می مانیم
میگزاریم پای غیرت بر ،
جایِ پایِ مدافعانِ حرم

کاش قسمت شود که آخرِکار،
بار ما را هم از کرم بِخَرند
نام ماهم اضافه گردد بر ،
انتهایِ مدافعانِ حرم

مجتبی خرسندی

ببین زمانه چه آورده است بر سر من
نشسته گرد اسارت به روی پیکر من

نپرس موی سفیدم نشانه ی چه غمی ست
نپرس از دل خون و نگاه مضطر من

حسین و اکبر و عباس و قاسم و... شده بود
تمام دشت پر از لاله های پر پر من

ورق ورق شده بودی ، نرفته از یادم
چگونه جمع نمودم تو را برادر من

تمام جان و دلم سوخت بعد رفتن تو
چرا که سایه ات افتاده بود از سر من

به روی تل ، دم گودال ، پیش طشت طلا
همیشه قبل تر از من رسید مادر من

نبود طاقت شرمندگی بیشتری
هزار شکر نگفتی کجاست دختر من

اگرچه بعد تو یکسال ونیم رفت ، هنوز
سری به نیزه بلند است در برابر من

**************************


مهدی مقیمی
مدح

یا حسین گویان عالم در پناه زینبند
عرشیان مأمور حفظ بارگاه زینبند
گوشه ای از این حرم حاشا که بردارد خراش
تا زمانی شیعیان مردِ سپاه زینبند

***

کیست گوید یک نفر همپایۀ عباس اوست
عشق این خواهر همه سرمایۀ عباس اوست
بارگاه زینب و تخریب؟!... حرفش را مزن
این حرم تا حشر زیر سایۀ عباس اوست

**************************

حسن لطفی
مدح


کیست زینب همیشه بی همتا
نورِ مستورِ عالمِ بالا

کیست زینب نفس نفس حیدر
کیست زینب تپش تپش زهرا

کیست زینب حسینِ پرده نشین
کیست زینب حسن به زیرِ کسا

کیست زینب کسی چه می داند؟
غیر آن پنج آفتاب هدی

کیست زینب تلاطم عباس
کیست زینب تموّج دریا

ذوالفقار علی میان نیام
 اوجِ نهج البلاغه ای شیوا

کیست زینب فراتر از مریم
 روشنی بخشِ هاجر و حوّا

کیست زینب حجابِ جلوه ی غیب
صبر اعظم ، صلابت عظما

قلمم بشکند چه می گویم
 من و اوصافِ زینب کبری؟

من چه گویم که گفت اربابم
 حضرت عشق ، التماس دعا

السلام ای شکوه نام حسین
دومین فاطمه، تمامِ حسین


**************************

مهدی مقیمی


هر جا که روضه ایست به پا باورت شود
بی تاب تر ز هر دل بی تاب زینب است
اصلاً خدا گواست که در سال شصت و یک
بنیانگذار روضۀ ارباب زینب است

معلوم بود موقع رفتن ز چشمهاش
در سینه رازهای عجیبی نهفته داشت
این روضه های عام که مردُم شنیده اند
صدها نمونه سخت ترش را نگفته داشت

از قطعه ای ز پیرهنی کهنه حرف داشت
با یک سند که بود به مشتی گره شده
از پیکری که طبق روایت مشبک است
از ضربه های تیغ ، شبیه زره شده

تا لحظه های آخر عمرش عجیب بود
یک لحظه هم ز یاد حسینش جدا نشد
جایی نبود عمّۀ سادات رفته و
یک لحظه بعد روضه در آنجا به پا نشد

هر جا که رفت دختر حیدر تمام عمر
گریه برای حضرت شیب الخضیب کرد
بر صورت و سرش زد و کم کم ز حال رفت
تا یاد جای چکمۀ آن نانجیب کرد

افتاد هر زمان که به گرما به یاد او
او که سه روز زیر تب آفتاب ماند
رفت و به یاد پیکر او تا دمِ غروب
در زیر آفتاب ،کنار رباب ماند

گرچه که داستان سرش روی نیزه ها
سخت است و خواهر این همه را باورش نبود
اما گمان کنم که جگرسوز و سخت تر
از داستان غارت انگشترش نبود

روزی هزار مرتبه با یاد آب سوخت
آبی که قسمت علیِ اصغرش نشد
تیغی نماند در کف دشمن که آشنا
با جسم پُر ز خون علی اکبرش نشد

تا انتهای زندگی اش گریه کرد و بس
با یاد خشکیِ لب او بر لب فرات
با یاد گریه های سه ساله به زیر پا
با شعله های دامن علیا مخدرات

اکنون که با گذشتن بیش از هزار سال
هر روز ، روضه گرم تر از روز دیگر است
بی شک حیات شیعه ز خون برادر و
مدیون اشکهای پر از حرف خواهر است

زینب شهیده است به مرگ خودم قسم
او کشتۀ جسارت بازار برده است
غیر از شهیده هر که بگوید به عمه جان
در حق خاندان علی ظلم کرده است

**************************

حسن لطفی

این لحظه بدونِ سایه ات جانکاه است
باز آ و بگو که فاصله کوتاه است
هر چند تمامِ تَنِ من هم زخم است
کمتر زِ هزار و نُهصد و پنجاه است

***

بر سینه یِ خود پیرهن ات را دارم
بد جور هوای دیدنت را دارم
وا کن گره یِ مُشتِ مرا تا بینی
با خویش عقیقِ یمنت را دارم

***

گفتم که زِ ساربان پس اش می گیرم
یک روز نفس زنان پس اش می گیرم
گفتم که تقاصِ خونِ لبهایت را
در شام زِ خیزران پس اش می گیرم

**************************

محسن عرب خالقی

همه رفتند و من جا ماندم ای دوست
ز بخت بد به دنیا ماندم ای دوست
چرا رفتی مرا با خود نبردی
ببین بعد از تو تنها ماندم ای دوست

***

ببین از داغ تو خیلی شكستم
شكستم كه چنین از پا نشستم
شكسته دشمنت از بس دلم را
چنان گشتم كه نشناسی كه هستم

***

به یادت در نوای آب آبم
چنان تو زیر تیغ آفتابم
تو راحت خفته ای در خانه ی قبر
ولی من از غمت خانه خرابم

***

لباس تو در آغوشم برادر
صدایت مانده در گوشم برادر
تو ماندی بی كفن بر خاك صحرا
چگونه من كفن پوشم برادر

***

ببین در دیده سوی دیدنم نیست
توان دادن جان در تنم نیست
چنان آبم نموده آتش تو
گمانم جسم در پیراهنم نیست

***

من وكابوس شمشیر و تن تو
تماشای به غارت رفتن تو
تو را سر نیزه ها بردند و مانده
برای من فقط پیراهن تو

***

سراسر نیزه میبینم به خوابم
سر و سرنیزه میبینم به خوابم
همین كه پلك بر هم می گذارم
تو را بر نیزه میبینم به خوابم

***

دلم هر روز سوی نیزه میرفت
كه خونت در گلوی نیزه میرفت
چه می شد مثل سرهای شهیدان
سر من هم به روی نیزه میرفت

محمدعلی بیابانی


هی داد می زنیم که از تو نشانه نیست
یک روز می رسی تو و جای بهانه نیست

یا عرض حاجت است، و یا که شکایت است
آقا ببخش اگر غزلم عاشقانه نیست

خوشحالم از فراق تو شعری سرودم و
تاریخ ماندگاری آن جاودانه نیست

ما را به بام خود بنشان که بدون تو
در هیچ جا نشانه ای از آب و دانه نیست

گفتم بیا به خانه ی قلبم؛ تو آمدی...
تو آمدی ولی کسی انگار خانه نیست

با تیغ روزگار چه بهتر جدا شود
وقتی سرم طفیلی این آستانه نیست

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان
دیگر زیاد بر لبمان این ترانه نیست

جز در غم کمان شدن عمه زینبت
خون اشک های جاری تو بی کرانه نیست

مرد از غم نمردن در ماتم حسین
بر پیکرش بگو که رد تازیانه نیست

زمینه

شور

زمینه

زمینه

زمینه

زمینه

نوحه

زمینه - واحد

نوحه

نوحه

نوحه

سرود

شور (ولادتی)

سرود

سرود

سرود

زمزمه - سرود (مسجدی)

سرود

سرود

سرود

سرود

سرود

سرود

سرود

سرود

شور

سرود - شور

سرود

سرود

سرود

مهدی نظری

هرکه از قافلۀ یار جدا می گردد
عاقبت اهل دو رنگی و ریا می گردد
گره اهل ولا کور اگر باشد هم
با نگاه علی و فاطمه وا می گردد
عبد آلوده نفس هم بکشد پیش علی
پاک تر از همۀ آینه ها می گردد
هرکسی روبروی نام علی سر خم کرد
در قنوت سحر فاطمه جا می گردد
هرکسی مست علی نیست بداند این را
تاخود حشر گرفتار بلا می گردد
هرکسی قطره ای از جام ولایت بچشد
علوی می شود و از عرفا می گردد
تَرَک خانۀ کعبه به دوعالم فهماند
دل که بشکست فقط جای خدا می گردد

عشق مولا گهر و سینه من من هم صدف است
دل من قبله نماییست که سمت نجف است

نام مولاست که هر لحظه گره باز کند
در دل حیدریون شور جنون ساز کند
جای دارد دل هر کس که در آن مهر علیست
روز محشر به بهشت ازلی ناز کند
شب معراج هم انگار نبی گفت علی
تاکه از خاک شود کنده و پرواز کند
شیعه با نام علی رقص جنون می گیرد
این فقط نام علی هست که اعجاز کند
سالی یک مرتبه آنهم شب میلاد علی
نذرکرده ست خود کعبه دهن باز کند
یاعلی عرش نشسته ست به امیدی که
قد و بالای تو را باز برانداز کند

مصطفی شمس بهشت است اگر ماه تویی
او رسول است اگر پس ولی الله تویی

غیرت حیدری تو دل کوثر را برد
مصطفی با تو فقط نام برادر را برد
شب معراج به سوی حرم قرب خدا
با پر نام تو جبریل پیمبر را برد
آمدی دردل میدان و همه ترسیدند
نعرۀ حیدری ات زَهرۀ لشکر را برد
ذوالفقار تو خودش کار خودش را بلد است
با مدد از نفست باد شد و سر را برد
لشگری از غضب مالک اشتر ترسید
چونکه نام اسداللهی حیدر را برد

موقع چرخش تیغ تو زمان می لرزد
پلک برهم بزنی قلب جهان می لرزد

گِل ما روز ازل تشنۀ باران تو شد
خود حق شیفتۀ اینهمه ایمان تو شد
تو اگر شکل خدایی خود او خواسته است
به کسی چه که اگر قبله مسلمان تو شد
تو علی هستی و عالم همگی حیرانند
که چگونه خود معبود تو حیران تو شد
نمک سفرۀ تو روزی عالم را داد
آدم این شد که نمک گیر تو و نان تو شد
دست تو دست خدائیست یدالله، علی
هرکه از علم غنی شد ز گدایان تو شد
همه گفته تو مهمان دل کعبه شدی
کس نفهمید که کعبه ست که مهمان تو شد

تو خودت کعبه ای و کعبه فقط از سنگ است
گشتن دور حرم بی تو علی جان ننگ است

عارفان باده میارند ز دریای نجف
بسکه ذکرت برکت داده به شبهای نجف
از همان روز که پا بر سر این خاک زدی
معدن دُر نجف گشته همه جای نجف
آرزوی دلم این است که روی قبرم
بنویسند مرا هم عبد مولای نجف
چقدر گوشۀ ایوان طلا می چسبد
بنشینی سحری و بخوری چای نجف
کاش میشد بنویسند در این ماه رجب
یک سفر کرببلا البته فردای نجف
کاش می شد بشود قبر من سوخته دل
در میان حرم حیدر و بابای نجف

من نجف باشم اگر تا به سحر میخوانم
ها علی بشر کیف بشر میخوانم


****************************


حامد تجری

ساقی شبیه ساقی کوثر نیامده
جز او کسی به جای پیمبر نیامده
جز او برای فاطمه همسر نیامده
از کعبه جز علی احدی در نیامده

یعنی کسی به پاکی حیدر نیامده

هر کس غلام فاطمه شد در پناه اوست
شاهی که عرش دوش نبی جایگاه اوست
در معرکه سلاح نبردش نگاه اوست
این گیسوی سیاه که تنها سپاه اوست

بر شانه اش سیاهی لشکر نیامده

اولاد مرتضی همه ذاتاً  مطهرند
قرآن ناطقند، شفیعان محشرند
شاهان روزگار غلامان قنبرند
خدّام عرش گوش به فرمان حیدرند

دور و برش که قحطی نوکر نیامده

ابروش وقت جنگ کم از ذوالفقار نیست
دنیا به جنگش آمده و بی‌قرار نیست
در مکتبش ضعیف‌کشی افتخــار نیست
کرار که در مبارزه اهل فرار نیست

این کارها به فاتح خیبر نیامده

هرگز نمی‌شود علم عشق سرنگون
عشقش کشیده‌است دلم را به خاک ‌و خون
پایان کار عاشق او چیست جز جنون؟
او گرد خاک پای علی شد که تا کنون

سردار مثل مالک اشتر نیامده

گرچه نبی نبود، وصی نبی که بود
مسند نشین بی‌بدل این اریکه بود
مردی که همسرش به ملائک ملیکه بود
باید خدا شوی که بفهمی علی که بود

کاری که از بنی‌بشری بر نیامده

در حال احتضار ولی فکر قاتل است
مولای ما نمونه انسان کامل است
بی مهر او تمام عبادات باطل است
آدم بدون عشق علی مشتی از گل است

حیف از دلی که در بر دلبر نیامده

دشمن هم از عنایت تو بی‌نصیب نیست
در کشور تو هیچ غریبی غریب نیست
بیچاره‌ای که در دل زارش شکیب نیست
با اینکه فکر آیه «أمّن یجیب» نیست

از بارگاه لطف تو مضطر نیامده
بر راه کفر سد زده دیوار تیغ تو
اصلاً هدایت است فقط کار تیغ تو
هو، حق، علی مدد، همه اذکار تیغ تو
دیدیم هر که رفت به دیدار تیغ تو

با سر فرار کرده... ولی سر نیامده

استاد در فنون نبردی ابوتراب
فــــرمانروای کشور دردی ابوتراب
حتی به مور ظـلم نکردی ابوتراب
گفتم هزار مرتبه مردی ابوتراب

با تو هزار مرد برابر نیامده

شد در غم تو چشم هزاران یتیم تر
بعد از تو می‌شوند یتــــیمان یتیم تر
من از ازل اسیر تو ام یا قدیم تر
ای خانواده‌ات همه از هم کریم تر

از سفره‌ی تو پر برکت تر نیامده

****************************

قاسم صرافان

شانه می‌زد تا به گیسوی علی، بنت اسد
می‌شنید از هر سرِ مو: قل هو الله احد

شانه می‌زد حلقه حلقه، شانه می‌زد مو به مو
مو به مو، توحید حق و حلقه حلقه، سِرّ هو

مست شد از عطر جاری در هوای خانه‌اش
به چه عطری! خوش به حال شانه و دندانه‌اش

شانه بر زلفش بزن بنت اسد! اما ببین
بین گیسویش، هزاران دل نریزد بر زمین

مانده سر در آوریم از کار این گیسو، هنوز
از هزاران نکته‌ی باریک تر از مو، هنوز

یا علی! دستان تو، کاری خدایی کرده است
عالمی را ﻟﻴﻠﺔ الزلفت، هوایی کرده است

پیچ و تاب راه عشق، از پیچ و تاب زلف توست
ﻟﻴﻠﺔ القدر، آن هزارش، با حسابِ زلف توست

آن صراطی را که گفت احمد، زِ مو نازک تر است
در معاد عاشقان، یک تار موی قنبر است

تیغِ کج، شد عاشقانت را صراطَ المستقیم
یک دعا داریم، آن هم: «یا علی و یا عظیم»

ساقیِ بزمِ «سَقاهُم رَبُّهُم» هستی، علی‌
از همان روزی که پیمان، پایِ خُم بستی، علی

من نه آن اللهی‌ام، مولا ! نه این اللهی‌ام
جای من، امن است در ایمان، امین اللهی‌ام

عاقلان در مکه گرمِ علم و آگاهی شدند
عاشقان وجه رب، سوی نجف راهی شدند

می‌کشاند باز ما را عاشقی، سوی جنون
در هوایت، می‌شویم «السّابقونَ السّابقون»

می‌شویم السابقون، در عشقِ تو مولا ! به صف
می‌شویم السابقون، از شوقِ ایوان نجف

****************************

محمد جواد شیرازی

شده وقت علی گفتن، سرِ دیوانه آوردم
لبم را سوی این باده چه بی صبرانه آوردم

اگر میزان علی باشد، عمل هرگز ندارم من
فقط بارِ محبت را به روی شانه آوردم

دمی که معصیت کردم ز مستیِ محبت بود
شبیه آن بلایی که سرِ پیمانه آوردم

خراب آبادِ این سینه مبدَّل بر گلستان شد
ازل که حب حیدر را در این ویرانه آوردم

همین که صاحب دل شد، همین که شمع محفل شد
برای بیعت با او پرِ پروانه آوردم

گدا هر قدر هم آمد، غضنفر شهریارش کرد
فقیرم.‌.. ظرفِ خالی را ولی شاهانه آوردم

به هر کس می رسم می گویم از اعجاز چشمانش
تمام اهل بیتم را درِ این خانه آوردم

برای بردن نامش لبم برّان تر از تیغ است
همیشه نامِ مولا را فقط مردانه آوردم

علی اول، علی آخر، علی حق است و حق حیدر
بنوش از باده ی کوثر، دمِ رندانه آوردم

سرم بر روی زانو و دلم تنگ نجف گشته
به یاد عشقِ سوغاتی که از میخانه آوردم

نجف رفتم دلم را زیر ایوان دست او دادم
دلِ سالم به او دادم، دل دیوانه آوردم‌

"علی گفتن" خودش شیرین تر از شعر و غزل باشد
چنان مستم که نامش را هنرمندانه آوردم


****************************

حمید رضا برقعی

صدا آری صدا جان جهان را زیرورو می کرد
پیمبر در همه عمر آن صدا را جستجو می کرد

نفس های خودش بود آن صدای با طمأنینه
صدایی که شب معراج با او گفتگو می کرد

نمی دانم چرا اما پیمبر بعد معراجش
عبای مرتضی را بیشتر از پیش بو می کرد

خدا آن شب سخن می گفت با صوت یداللهی
خدا پیش محمد دست خود را داشت رو می کرد

خدا مشغول خلقت بود دنیا را همان موقع
علی در مسجد حنانه کفشش را رفو می کرد

نفهمیدیم مولا را نفهمیدیم بعد از جنگ
علی شمشیر را با اشک هایش شست و شو می کرد

اگر او یازده تن را به جای خود نمی آورد
چگونه با نبود او زمین یک عمر خو می کرد


****************************

مهدی مقیمی


علیست با خداست یا خداست با حیدر
خدا نبود و نبود از خدا جدا حیدر
گره گشای تمام پیمبران خدا
به زیر تیغ بلا بود ذکر یا حیدر
رسوخ کرده به دلهای مومنین زهرا
نفوذ کرده به اعماق سینه ها حیدر
به نام نوح ، اگر چه تمام شد تو بدان
که نوح مجری طرح است و ناخدا حیدر
نبی به غیر علی جلوه ای ندید آن شب
بگو چکیدهء معراج مصطفی حیدر
ضحی و فجر و بلد، نور و مومنون و نباء
بروج و فتح و قلم، قدر و هل اتی حیدر
یگانه احد و بدر و خیبر و صفین
به کارزار ، اسدالله انما حیدر

به روی دوش نبی بت شکن علیست علیست
به حق قسم یل مرحب فکن علیست علیست

صفای کعبه فزون با قدوم مهمان شد
کم است گرچه که صحبت ز تو فراوان شد
چنان ز بام خدا مهر روی تو سر زد
که خواب ناز ابوجهل ها پریشان شد
کجاست چشم بصیرت که بنگرد آنروز
به احترام تو لات و هبل مسلمان شد
عجب نبود که تورات را زِ بر خواندی
و یا که بر لبت انجیل هم نمایان شد
عجب که قبل تر از آنکه بعثتی باشد
ترانه های لبت آیه های قرآن شد
چه افتخار بزرگی نصیب ما شده است
که پایگاه تشبع زمین ایران شد
قرار و وعدۀ ما سال بعد این موقع
نجف میان حرم روبروی ایوان شد
ز راه دور دلم روزیش مضاعف شد
به صحن حضرت زهرای تو مشرف شد

ز روی توست اگر روشن است این آفاق
ز عشق توست که دیوانه اند این عشاق

پدر بزرگ ، اذان گفت تا که در گوشم
همان نخست علی جان خوش آمدی به مذاق
چو گفت اشهد ان علی ولی الله
به حُرمت نفس او به تو شدم مشتاق
اگر که حال و هوای حرم گرفته دلم
هوای هی‍أتتان را نمودم استنشاق
به دستِ خالی دلها تصدقی فرما
زیارت حرمت کن به عاشقان انفاق
به نوکری بپذیرم به آستان نجف
به نوکری ات اگرچه ندارم استحقاق
به شوکت و عظمت هر چه را دهم نسبت
به تو به غیر خدایی نکرده ام اغراق

حدید و فاطر و فرقان و سجده و شعراء
علی ولی خدا غالبٌ علی الاعداء

ابوتراب شد آقای خانه کعبه
خداست محو تماشای خانه کعبه
به شوق بنت اسد کعبه آمد استقبال
بریز گل به قدمهای خانه کعبه
به گوش دل بشنو ذکر یاعلی گل کرد
بلند بر لب بتهای خانه کعبه
به کعبه آمدنش روح تازه ای بخشید
علی شده است مسیحای خانه کعبه
به عشق حیدر کرار بوده کز اول
نوشته اند الفبای خانه کعبه
دمی که حضرت قا‍‍‍ئم به انتقام آید
بایستد چو نبی پای خانه کعبه
اذان به اشهد ان علی ولی الله
شنیدنیست ز بالای خانه کعبه

کنار کعبه چو با ذوالفقار برخیزد
اساس داعش و وهابیت فرو ریزد

علیست عالی و اعلاء و حُبُّهُ میزان
علیست والی و والا و بغضهُ نیران
کلام حق همه تفسیر خانوادهء اوست
علی یم و حسنینند لؤلؤ و مرجان
الا محب امیر نجف حَنئَ لَک
نسیم دلکش و انهار روضت الرضوان
شنیده اید یدالله فوق ایدیهم
علی ید و اسد و وجه خالق سبحان
یکی ز دست ،پرورده های او بوذر
یکی ز ماحصل مکتب علی سلمان
قسیم جنت و نار است روز رستاخیز
علی بود که به یوم الجزا دهد فرمان

بدا به حال شمایی که از علی دورید
سَنَفرُغُ لَکُم آنروز أَیُّهَ الثَقَلان  *

علی امیر خلایق علی سفیر خداست
علی حقیقت انکار ناپذیر خداست
به استنادِ چنین آفریدن حیدر
خدای ماست خدایی خدای ذوق و هنر
لسان اهل سخن در ثنای او الکن
که ماورای زبانهاست ساقی کوثر
ز روی خطبهء بی نقطه و الف پیداست
یگانه است علی در خطابه و منبر
حقیقت اسدالله را کسی نشناخت
به غیر فاطمه و جز خدا و پیغمبر
علیست که زرهش نیمه بود و پشت نداشت
علی برای نبی داشت حکم یک لشگر
به هر کجا شب معراج پا نهاد نبی
به چشم دید عیان رد پایی از حیدر
علیست مرد دو عالم پدر برای همه
مبارک همگان روز مرد و روز پدر

امیر بود و غذا و لباس او ساده
زبان به مدح و ثنایش به لکنت افتاده

علی یکی بُوَد و بی نظیر می ماند
همیشه دشمن حیدر حقیر می ماند
هزار مرتبه با عشق یا علی گفتن
به ختمِ کامل جوشن کبیر می ماند
به حق که عاد من عاداه و وال من والاه
سپر بُود به دعای مجیر می ماند
علی بشیر و نذیر و بصیر بوده و هست
علی بشیر و نذیر و بصیر می ماند
چه کس چو روبهی از کارزار کرده فرار
علی درون احد مثل شیر می ماند
علی به لطف خدایش امیر بوده و هست
و تا قیام قیامت امیر می ماند
مسیر سمت خدا خطِّ رد پای علیست
برنده آنکه درون مسیر می ماند

قسم به حق که فراتر ز فهم ماست علی
هزار مرتبه شکرش که سهم ماست علی


*آیهء شریفه 31  سوره الرحمن(ای جن و انس به زودی به حساب کار شما هم رسیدگی خواهیم کرد)

****************************
 
محمد حسین ملکیان

کسی دکان نگشوده ست بی جواز علی
که رزق هیچ کسی نیست بی نیاز علی

خدا به داد ترازوی عادلان برسد
اگر حساب بسنجند با تراز علی

جهان سوال بزرگی ست، کشف خواهد شد
اگر که چاه بگوید چه بود راز علی

گره به کار خود انداختی طناب! چرا؟
چه خواستی که نداده ست دست باز علی

بپرس از آنکه دو دستی غلاف را چسبید
چه دیده از دو دم تیغ یکه تاز علی

به کوفه نیست امیدی که مسجدش نشکست
نماز هیچ کسی را به جز نماز علی

****************************

میرزا حبیب خراسانی

مرا پیر طریقت جز علی نیست
که هستی را حقیقت جز علی نیست

مبین غیر از علی پیدا و پنهان
که در غیب و شهادت جز علی نیست

مجو غیر از علی در کعبه و دیر
که هفتاد و دو ملت جز علی نیست

چه باک از آتش دوزخ که در حشر
قسیم نار و جنت جز علی نیست

اگر کفر است اگر ایمان بگو فاش
که در روز قیامت جز علی نیست

اساس هر دو عالم بر محبت
بود قائم محبت جز علی نیست

در آن حضرت که دم از «لی مع الله »
زند أحمد معیت جز علی نیست

شنیدم عاشقی مستانه میگفت
خدا را حول و قوت جز علی نیست

وجود جمله أشیاء از مشیت
پدید آمد مشیت جز علی نیست

شهنشاهی که بر درگه ملائک
زنندش پنج نوبت جز علی نیست

علی آدم، علی شیث و علی نوح
که در دور نبوت جز علی نیست

علی احمد، علی موسی و عیسی
که در اطوار خلقت جز علی نیست

ترا پیر طریقت گو عمر باش
مرا پیر طریقت جز علی نیست

اگر گوئی علی عین خدا نیست
بگو نیز از خدا هرگز جدا نیست

****************************


محمد جواد شیرازی

مستجیرٌ بکم... سلام آقا، ناجی انبیا علی جانم
مهبط الوحی، معدن الرحمه، یا أخَ المصطفیٰ علی جانم

مستم و حالت طرب دارم، میل بوسیدن عنب دارم
لائذٌ عائذٌ... به لب دارم، أنتَ کهفُ الوریٰ علی جانم

با دلی پر گناه آمده ام، باز هم رو سیاه آمده ام
به امید پناه آمده ام، مَن أتٰکُم نَجیٰ علی جانم

عصمة المؤمنین امین الله، شاه اهل یقین امین الله
آبروی همین امین الله، آبروی دعا علی جانم

مدح تو بر لسان جبریل است، بین تورات بین انجیل است
بین قرآن سخن به تفصیل است از تو یا مرتضی علی جانم

گرچه آلوده ام ولی گفتم، در نجف بی معطلی گفتم
صد و ده بار یاعلی گفتم، ذکر مشکل گشا علی جانم

جلوه ی پنج تن شما هستی، قل هو الله من شما هستی
اولین بت شکن شما هستی، قاتلُ الأشقیا علی جانم

ای نمایانگر مسیر از چاه، بی تو هر بنده می شود گمراه
نقطه ی تحت باء بسم الله، زوج خیرالنسا علی جانم

شاکرم در دلم تو را دارم، بین آب و گلم تو را دارم
گرچه من سائلم تو را دارم، همنشین گدا علی جانم

لالم از گفتن ثنای شما، پدر و مادرم فدای شما
هر چه دارم همه برای شما، لَكَ روحی فِدا علی جانم

هادیِ راه، سر به راهم کن، تو فقط لحظه ای نگاهم کن
برده ات می شوم سیاهم کن، همدم برده ها علی جانم

به قلم میخورم قسم، به کتاب... سائلت را نمی کنی تو جواب
تَرْزُقُ مَنْ تَشَا بِغَیْرِ حِساب، تَرْزُقُ مَنْ تَشا علی جانم


****************************

امیر عظیمی

می نویسم سر خط، مرد خطر یعنی تو
تیغ بالای سر فتنه و شر یعنی تو
سوره ی فتح و سلیمانِ ظفر یعنی تو
ها علیٌ بشرٌ کیف بشر یعنی تو

دوستداران تو با عرش برابر هستند
سینه چاکان تو با کعبه برادر هستند

شعر در وصف تو ای شاه سرودم، امروز
واژه در مدح تو از عرش ربودم امروز
می شوی ذکر مناجات و درودم امروز
من به کعبه به خدا سجده نمودم امروز

قبله در ماه رجب سمت تو آقا آمد
کعبه ای بود در این کعبه به دنیا آمد

صدف کعبه در این لحظه پر از دُر شده بود
خانه از عرش نشینان خدا پر شده بود
فاطمه بنت اسد غرق تحیر شده بود
درک میلاد تو بیرون ز تصور شده بود

دو سه روزی که شده کعبه ز عطرت لبریز
معتکف بود حرم با تو شد ایام البیض

برکت رفته از آن خوان که در آن نیست نمک
فکر کردم که در این واژه چه چیزیست "نمک"
صد و ده بار علی و صدو ده چیست، نمک
نان این سفره حسینش شده، کافیست نمک

نمکین عشق علی شد ابدی و ازلی
برکت سفره ی شیعه است حسین بن علی

کیست این، معرکه دار همه ی جولان ها؟
کیست این، پیر و امیر همه ی ایمان ها؟
کیست این، خطبه ی کولاک همه توفان ها؟
کیست این اُسّ و اساس همه ی بنیان ها؟

مست شو با لب خورشید، لب ماه بگو
أشهد انّ علیّاً ولی الله بگو

ناگهان پرده برانداخته حق می بینی
مست از خانه برون تاخته حق، می بینی
نرد عشقی به خودش باخته حق، می بینی
چهره را مثل علی ساخته حق، می بینی

چه شرابی است که کعبه شده میخانه ی او
این علی کیست که زهرا شده پروانه ی او

ساقیا، ای که شراب تو چشیدن دارد
ناز از نرگس مست تو کشیدن دارد
پابرهنه به طواف تو دویدن دارد
وقت جان کندن مان روی تو دیدن دارد

جان ناقابل من پیش تو مثل برگ است
مستی دیدنت آقا سکرات مرگ است

یا علی ای که خودت هم هدفی، هم راهی
بنده ی حقی و در بندگی خود شاهی
کهکشان هستی و خورشید ترینی، ماهی
آیه ی «أنفسنا»، نفس رسول اللهی

این تو بودی که به بت های تهی «لا» گفتی
نیمه شب، وقت خطر، جای پیمبر خفتی

ای پیمبر تو بگو مرد خطر کیست، علی
وسط معرکه ها شیرجگر کیست، علی
قاتل عبدود و دافع شر کیست، علی
یار غارند همه، سینه سپر کیست، علی

باید ای شیعه به خصمش برسانی لعنت
بر فلانی و فلانی و فلانی لعنت

صاحب تیغ دو لب، لب به سخن باز کن و
خطبه بی نقطه بخوان، با سخن اعجاز کن و
زمزم کعبه، شبی زمزمه ای ساز کن و
تا ثریای خودت فاطمه پرواز کن و

بگو ای شعر تو یک مصرع دیگر داری
آینه دار تو زهراست، برابر داری

کعبه معنا شده ای تو، لک لبیک علی
قبله ی ما شده ای تو، لک لبیک علی
شاه و مولا شده ای تو لک لبیک علی
ذکر زهرا شده ای تو لک لبیک علی

می نویسم سر خط، مرد خطر یعنی تو
ها علیٌ بشرٌ کیف بشر یعنی تو

****************************


قاسم نعمتی

میان بزم خراباتیان قراری نیست
به باده نوش كه برهان عقل كاری نیست

تمام دلخوشی ما محبت علی است
ز هیچكس بجز آقا امید یاری نیست

كلیمِ طور نشین شاهد كلام من است
به پیشگاه علی سجده اختیاری نیست

قبولی همه اعمال با ولای علیست
به هر چه طاعت بی حـُبش اعتباری نیست

حرام باشد اگر رو به غیر او بزنیم
كریمتر ز علی هیچ سفره داری نیست

تمام نسل علی یذهبٌ مِن الـرِّجسند
به شأن و عزت این خاندان تباری نیست

مقابل حرمش آسمان كند تعظیم
به جز مقابل او جای خاكساری نیست

علی تجلی سبحان ربی الاعلاست
ثواب بردن نامش تبسم زهراست