آموزش مداحی و اشعار مذهبی

اى آفتاب مهر تو روشنگر وجود
در پیشگاه حكم تو ذرات، در سجود

اى میر عسكرى لقب اى فاطمى نسب
آن را كه نیست مهر تو از زندگى چه سود؟

علمت محیط، بر همه ذرات كاینات
فیضت نصیب، بر همه در غیب و در شهود

تاریخ تابناك حیاتت، گر اندك است
بر دفتر مفاخر اسلامیان فزود

عیسى دمى و پرتو رأى منیر تو
زنگار كفر از دل نصرانیان زدود

این افتخار گشته نصیبت كه از شرف
در خانه تو مصلح كل دیده برگشود

اى قبله مراد كه در بركة السّباع
شیران به پیش پاى تو آرند سر فرود

قربان دیده اى كه به بزم تو فاش دید
جاى قدوم عیسى و موسى و شیث و هود

قرآن ناطقى تو و قرآن پاك را
الحق مفسّرى، ز تو شایسته تر نبود

دشمن بدین كلام ستاید ترا كه نیست
در روزگار، چون تو به فضل و كمال و جود

شادى به نزد مردم غمدیده نارواست
جان ها فداى لعل لبت كاین سخن سرود

مدح شما، ز عهده مردم برون بود
اى خاندان پاك، كه یزدانتان ستود

از نعمت ولاى شما خاندان وحى
منّت نهاد بر همگان، خالق ودود

اى پور هادى، اى حسن العسكرى ز لطف
بپذیر، از «مؤید» دلخسته این درود

سید رضا مؤید

***************************

      
      ای گرد کاروان تو را حُسن مشتری
      بر خسروان گدای تو را نیز برتری

      کنیه: «ابامحمّد» نام خوشت: «حسن»
      «ابن‌الرضا»، ولیِّ خدا، شهره: «عسکری»

      خاک حریم قدس تو را فیض عیسوی
      عبد در تو را روشِ بنده‌پروری

      یک آسمان ستاره زمین‌بوس آستان
      صدها هزار مشتری‌ات گشته مشتری

      پایت در آسمان، حرمت «سرّ من را»
      از «سرّ من رآ»ت بر افلاک رهبری

      با اقتدار و قدر و جلال الهی‌ات
      خلق خوش محمّد و بازوی حیدری

      نام‌آوران برند به تجلیل از تو نام
      پیغمبران کنند به مهرت پیمبری

      از بام چرخ نقش زمین گردد آفتاب
      خواهد اگر زند به تو لاف برابری

      گر با تو دشمنم کند اعلان دوستی
      من می‌کنم بر او ز دل و جان برادری

      بالله قسم به چون تو پدر فخر می‌‌کند
      بر خاک نرجس ار نبرد سجده مادری

      با یک نسیم سامره‌ات می‌توان گرفت
      فیض مسیح از دم بیمار بستری

      بی مهر تو اگر پدر و مادرم برند
      سوگند می‌خورم که من از هر دو‌اَم بری

      حاشا که هر حسن «حسن عسکری» شود
      تو دیگر استی و دگرانند دیگری

      باید پدر تو باشی و مهدی بوَد پسر
      بر این گهر به جز تو کسی نیست گوهری

      دردا که کشت معتمدِ سنگدل تو را
      در هشتم ربیع نخست از ستمگری

      آزر گرفت تا جگرت از شرار زهر
      بارید اشک شیعه چنان ابر آذری

      جا دارد ار برای تو گریند روز و شب
      جنّ و ملک زمین و زمان حوری و پری

      مهدی غریب و نرجس مظلومه شد غریب
      آن بانویی که داشت به تو فخر همسری

      دردا که در بهار جوانی خزان شدی
      از بس که کرد ساقی غم بر تو ساغری

      پیوسته باد گریه «میثم» نثار تو
      کاو را بوَد به خاک شما خط نوکری

     غلامرضا سازگار

***************************

         آن دلبری که بندگی ات را روا نوشت
      ما را غلام حلقه به گوش شما نوشت

      روز ازل مربی اشراق عاشقی
      نام ترا به صفحه ی دلهای ما نوشت

      آن خالقی که مهر تورا مُهر سینه ساخت
      با لوح دل حدیث تو را آشنا نوشت

      با جوهر طلا به شبستان آسمان
      وصف تو را به خط جلی کبریا نوشت

      با جان و دل ولایت تو خو گرفته است
      خلّاق عشق بندگی ات را سزا نوشت

      صدها طواف، بی تو نیارزد به ارزنی
      چون کعبه را به کوی شما مبتلا نوشت

      بعد از خدا کریم ترینی امام من
      از بس خدا به دست کریمت ثنا نوشت

      آن خالقی که عادت احسان دهد ترا
      دل را گدای سامره ی هل اتا نوشت

      ما را غلام همت تو آفریده اند
      ریزه خوران دولت تو آفریده اند

      ای از کرشمه های تو روی بهار سبز
      وز غمزه ی نگاه تو لیل و نهار سبز

      تا زیر سایه ی تو کند عشق زندگی
      باشد برای شیعه همه روزگار سبز

      بی حسن تو بهشت صفایی نمی گرفت
      جنات تجری است به آن نو بهار سبز

      ای پرچمت به بام نظام جهان سه رنگ
      لعل تو سرخ و چهره سپید، اقتدار سبز

      این دل ز شرب آب ولای تو زنده است
      باشد همیشه دور و بر چشمه سار سبز

      از رعد و برق غمزه ی مژگان عاشقت
      ابر بهار و عاطفه ی بی قرار سبز

      گل می دمد ز مقدم خورشیدی شما
      پشت لب فلک ز تو ای گل عذار سبز

      بازار سرد منتظران از تو گرم شد
      دارد هلال شیعه عجب انتظار سبز

      شیعه دگر بهانه به دشمن نمی دهد
      با دیدن بقیع دگر تن نمیدهد

      تو محور حدیث شریف زعامتی
      چشم و چراغ دین و اساس امامتی

      احکام اهل بیت به تو می شود درست
      در خاندان وحی چه والا اقامتی

      روشن ترین چراغ هدایت به دست تست
      تو قله ی امامت و دین را علامتی

      ای زاده ی خلیل خلیلان بت شکن
      در آتش فراق چه برد و سلامتی

      هر چند در حصاری و تبعید جای تست
      تو مظهر مقاومت و استقامتی

      ای در برابر همه ی کفر یک تنه
      الحق که مثل فاطمه کوه شهامتی

      محراب از نماز تو بالا بلند شد
      ای مقتدای سرو چه خوش قد و قامتی

      شد خوشه ی طلایی گندم ز گونه ات
      ای سفره دار عشق عجب با کرامتی

      ای نور تو هماره نگهدار شیعیان
      دلسوزی ات امان من النار شیعیان

      دست قلم به پای ثنایت نمی رسد
      مهر فلک به گرد عبایت نمی رسد

      مهر و مه از افاضه ی ذرات نور تست
      دست ستاره بر کف پایت نمی رسد

      باید سپرد دسن عنان را به دست تو
      بی تو کسی به مرز هدایت نمی رسد

      آن مدعی که از تو اطاعت نمی کند
      دستش تهی است چون به عطایت نمی رسد

      حتی اگر امارت عالم شود نصیب
      بی حکم تو کسی به کفایت نمی رسد

      آب حیات چشمه ی مهر و محبتت
      به تشنگان بدون عنایت نمی رسد

      تردید در امامت تو هرکه می کند
      دستش به ریسمان ولایت نمی رسد

      هر کس که بر ولی شما اعتنا نکرد
      عهدش به روز عهد و وفایت نمی رسد

      مهدی اگر دعا نکند وای بر دلم
      دل را اگر صدا نکند وای بر دلم

     محمود ژولیده

***************************

      باز دل شکسته ام نوای دیگر آورد
      پرده ی بهتری زند، نغمه ی خوش تر آورد

      لئالی کلام را ز طبع من بر آورد
      مگر ثنای عسکری حجت داور آورد

      که اگه از مقام او، کسی به جز اله نیست
      نسیم درک و عقل را در این حریم راه نیست

      عبد خدا که داده حق، خدایی از عبادتش
      بسته شده به طوق جان سلسله ی ارادتش

      رام شده وحوش هم، به درگه سیادتش
      حقیقت غدیر خم، جلوه گر از ولادتش

      ولادتش به هشتم ربیع ثانی آمده
      جهان پیر را از این مژده، جوانی آمده

      به سامرا نظر کن و جلوه ی ذوالکرام بین
      قِران مهر و ماه را در این خجسته شام بین

      باب امام عصر را فراز دست مام بین
      دهم اما را به بر یازدهم امام بین

      چشم علی منور از جمال ماه پاره اش
      فاطمه کو؟ که بنگرد، بر حسن دوباره اش

      نور ولایتش به رخ ردای خلقتش به بر
      لوای عصمتش به کف تاج شفاعتش به سر

      بر همه هستی اش نظر در همه عالمش گذر
      اما هادی اش پدر حضرت مهدی اش پسر

      خلایقند چاکرش ملائکند عسکرش
      هیچ کسی نمی رود به نا امیدی از درش

      رسالت پیمبران تکیه زده به دوش او
      درس هدایت بشر زمزمه ی سروش او

      وضع جهان و چشم او راز نهان و گوش او
      حصار ظلم ظالمان شکسته از خروش او

      به دوره ای که معتمد کرد فزون نفاق را
      به هم درید سعی او پرده ی اختناق را

      بهشت علم پرورد آب و هوای گلشنش
      اهل کمال، خوشه چین، ز گوشه های خرمنش

      حکیم مانده از سخن، به وقت درس گفتنش
      امام عصر تربیت، یافته روی دامنش

      نهال عصمتی چنان بر آورد چنین ثمر
      درود ما بر آن پدر سلام ما بر این پسر

      سلاله ی پیمبر و مبشّر پیام حق
      که دیده بس شکنجه تا زنده شود مرام حق

      مبیّن اصول دین مفسّر کلام حق
      داده به دست مهدی اش رسالت قیام حق

      که بعد من امام بر جوامع بشر تویی
      مهدی منتقم تویی امام منتظر تویی

      رفت یکی ز شیعیان به پیشگاه حضرتش
      برای حاجتی ولی اذن نداد خجلتش

      امام را ببین که چون داشت خبر ز ذلتش
      نخوانده گفت پاسخش نگفته داد حاجتش

      ز یک اشاره از کف امام کامیاب شد
      به قدر احتیاج او خاک طلای ناب شد

      ای جلوات کبریا جلوه گر از جمال تو
      کتاب تفسیر تو خود آیتی از کمال تو

      من که ز پا نشسته ام به درگه جلال تو
      امید رحمتم بود، ز لطف بی زوال تو

      «مؤیدم» گدای تو بر آستان مهدی ات
      امید آن که خوانی ام ز دوستان مهدی ات

     سید رضا موید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: