آموزش مداحی و اشعار مذهبی

    زبان حال حضرت سکینه(س)
      
      بی گل رویت پدر از زندگی دل برگرفتم
      دست شستم از دو عالم چون ترا در بر گرفتم

      یاد داری قتلگه نشناختم جسم شریفت
      خم شدم بابا نشانت را ز انگشتر گرفتم

      هر چه کردم جستجو انگشت و انگشتر ندیدم
      پس سراغ حضرتت از عمّه مضطر گرفتم

      در مقام قرب بودم مات جسم چاک چاکت
      تا برای شیعیان پیغام زان حنجر گرفتم

      سوختم آتش گرفتم چون شنیدم ناله تو
      ز اولین پیغام تو دستور تا آخر گرفتم

      داشتم می مردم از غم در کنار کشته تو
      لب بر آن حنجر نهادم زندگی از سر گرفتم

      بر تن آزردهٔ من بوسه می زد تازیانه
      من برای توشهٔ ره بوسه زان پیکر گرفتم

      بس که سیلی زد عدو در راه وصلت بر رخ من
      صورتم نیلی شده سنّت ز نیلوفر گرفتم

      خواهر کوچک ترم چون دید رأست در خرابه
      داد جان در پیش رویم من غمی دیگر گرفتم

      خوش به حال او که جان را کرد قربان سر تو
      من گران جانم که ماندم قبر تو در بر گرفتم

      این من و این جان ناقابل فدای خاک کویت
      تا نپنداری که جز تو مونس دیگر گرفتم

      مجلس نامحرمان دیدی مرا بازوی بسته
      آستین را پیش رویم همچنان معجر گرفتم

      خوب می خواندی تو قرآن ای فدای اشک چشمت
      تا میان طشت زر بودی تو، من آذر گرفتم

      ای پدر بعد از تو من دیگر نخواهم زندگی را
      مرگ را زین زندگانی ای پدر خوشتر گرفتم

     سید جواد مظلوم پور

     ************************************************

      حضرت زینب(س)
      
      به زخم های تنت چون اشاره می کردم
      به دامن از مژه جاری ستاره می کردم

      برای رفتنِ تا کوفه ، داشتم تردید
      به مصحف بدنت استخاره می کردم

      ز سیل گریه لرزان خویش در کوفه
      خراب پایه دارالاماره می کردم

      کبوتران حریم تو را به هر منزل
      به قصد منزل دیگر شماره می کردم

      شبی که یک تن از آنان میان ره گم شد
      به سینه پیرهن صبر، پاره می کردم

      به طشت زر به لبت چوب خیزران می زد
      یزید و  من به تحیر نظاره می کردم

      به سینه چنگ زنان خیره می شدم به رباب
      چو یاد تشنگی شیرخواره می کردم

      به قطره قطره اشکم ازین سفر (تائب)
      هماره آب، دل سنگ خاره می کردم

     حسین اخوان

     ************************************************

       حضرت زینب(س)
     
      برگشتم از رسالت انجام ‌داده‌ام
      زخمی‌ترین پیمبر غمگین جاده‌ام

      ناباورانه از سفرم، خیل خارها
      تبریک گفته‌اند به پای پیاده‌ام

      زیر چراغ ماه سرت خواب رفته‌ام
      بر شانه کجاوه تو سر نهاده‌ام

      دل می‌زنم به آب و آتش برای تو
      از خیمه‌ها بپرس که پروانه ‌زاده‌ام

      چون ابر آب می‌شوم از آفتاب شام
      تا ذره‌ای خلل نرسد بر اراده‌ام

      یا نیست باورم که در این خاک خفته‌‌ای
      یا بر مزار باور خود ایستاده‌ام

    حجت الاسلام رضا جعفری

         ************************************************

    
      حضرت زینب(س)

      ای کربلا! ای کعبه ی عشق و امیدم
      بعد از جدایی ها به دیدارت رسیدم

      ای کربلا آغوش بگشا، زینب آمد
      من زینبم کز رنج دوری ها خمیدم

      هر روز دیدم کربلای تازه ای را‎
      ای کربلا! تا بر سر کویت رسیدم

      منزل به منزل، داغ بر داغم فزون شد
      ‎جان کَنده ام تا رَخت در این جا کشیدم

      از بهر انجام رسالت، زنده ماندم
      ‎گر زنده ام من، زنده ی هر دم شهیدم

      ای کاروان سالار زینب! دیده بگشا
      ‎تا گویمت با دیده ی گریان، چه دیدم

      با آن که با دستت، به قلبم صبر دادی
      چندان که در هر جا شهامت آفریدم

      اما دو جا دست غمم از پا در آورد
      بی خود ز خود گشتم، گریبان بر دریدم

      یک جا که دشمن بر لبانت چوب می زد‎
      یک جا سرت چون بر فراز نیزه دیدم

      بشنیده بودم صوت قرآنت بسی لیک
      نشنیده بودم من زِ نی، کآن هم شنیدم

      داغ دل من ، کمتر از زخم تنت نیست
      این را گواهی می دهد موی سپیدم

     سید رضا مؤید

         ************************************************

     حضرت زینب(س)

      ای شهیدی که به ایثار تو می نازم من
      آمدم تا عَلم عشق بر افرازم من

      آمدم با قد خم، سایه کنم بر قبرت
      گر به جسم تو نشد سایه بیاندازم من

      قبله راز بود کرب و بلای تو حسین
      امشبی معتکف قبلگه رازم من

      زینب و بر سر قبر تو نشستن هیهات!
      در شگفتم که چرا روح نمی بازم من

      کی گمان بود مرا بی تو بمانم نَفَسی
      حالیا مانده و می سوزم و می سازم من

      آن چه بر عهده من بود ادا کردم و باز
      از سفر آمده پیروز و سرافرازم من

      عمر من در غم و یاد تو گذشت و پس از این
      به تو سوگند که جز بر تو نپردازم من

     غلامرضا سازگار

    
     ************************************************

     سید هاشم وفایی
      حضرت زینب(س)

      بی تو روز و شب اسیر ماتم و هجران شدم
      اربعینی در عزایت سوختم گریان شدم

      آسمان با رفتن تو بر سرم آوار شد
      ای سر و سامان زینب، بی سر و سامان شدم

      از طپش های دلم آید صدای یا حسین
      ز آتش این زمزمه چون شمع غم سوزان شدم

      شوق دیدارت مرا منزل به منزل می کشاند
      گر چهل منزل به دنبال تو سرگردان شدم

      ای که قرآن را تلاوت کرده ای بر روی نی
      گوش بر قرآن تو دادم اگر نالان شدم

      خطبه ام آتش به بنیان ستم افکند و باز
      هر کجا نخل ستم دیدم چنان توفان شدم

      قصۀ ویرانه را از این دل محزون مپرس
      سیل اشکم شد روان از دیده و ویران شدم

      گر چراغ عمر من بعد تو سوسو می زند
      تشنۀ دیدار تو هستم که سیر از جان شدم

      ای که باغ جانت از هرم عطش آتش گرفت
      مثل لاله داغدار آن لب عطشان شدم

      یوسف زهرا، شده پیراهن تو مونسم
      تاشنیدم بویت از آن پیرهن گریان شدم

      بی وفائی نیست در عهدی که با حق بسته ام
      تو به خون خفتی و من در خون دل غلطان شدم

          ************************************************    

      قاسم صرافان
      ا ز زبان امام سجاد(ع)

      مثل من هیچ کس در این عالم وسط شعله‌ها امام نشد
      در شروع امامتش چون من این قدر دورش ازدحام نشد

      لشکری از مغیره می‌آمد، خیمه‌ غارت شد و در آتش ‌سوخت
      غیر زهرا به هیچ معصومی این قدر گرم احترام نشد

      روضه از این شدیدتر هم هست: لحظه‌ای که حسین یاری خواست
      و علی بود اسم من اما خواستم پا شوم ز جام... نشد

      به لب تشنه علی اصغر به لب تیز ذوالفقار قسم
      تا به امروز هیچ شمشیری این قدر تشنه در نیام نشد

      رفتن شاهزاده‌ای چون من به اسیری به یک طرف اما
      در سفر این قدر غل و زنجیر گردن بنده و غلام نشد

      آهِ زینب و صیحه‌ی شلاق تا شنیدم،... از اسب با زنجیر
      خویش را بر زمین زدم اما باز هم آن صدا تمام نشد

      تل و گودال و نعل و علقمه ...آه! ذوالجناح و لب و گلو... انگار
      مثل زینب کسی دلش این قدر خون ز تکرار حرف لام نشد 

      آه! زینب کجا و بزم یزید، او کجا و جواب ابن زیاد!
      باز هم صد هزار مرتبه شکر این که با شمر هم کلام نشد

      این چهل سال گریه ام شاید از همان روز اربعین باشد
      هر قدر عمه سعی کرد صبور به حسینش کند سلام نشد

      دیدم از زیر چادرش زینب گفت طوری که نشنود عباس
      رنج ها دیده‌ام حسین! اما هیچ جایی شبیه شام نشد

      چه مسلمانی عجیبی بود که در آن بر عیال پیغمبر
      نان و خرما حلال بود اما سنگ انداختن حرام نشد

      من سجاد این قدر خواندم در مدینه نماز و هیچ کدام
      آخرش مثل آن نمازی که عمه‌ام خواند بی قیام نشد

      غل و زنجیر و رشته  بر گردن، یک نفس  باده‌ی بلا را من
      سرکشیدم تمام، اما شکر!  سفر عشق ناتمام نشد

       ************************************************

      غلامرضا سازگار
      حضرت زینب(س)

      یک اربعین فراق و غـم و غصه و ملال
      هر لحظه‌اش گذشته به زینب هزار سال

      تو روی خاک بودی و می‌زد چهل عروج
      مرغ دلم بـه جـانب گـودال، بـال‌ بـال

      قـرآن روی سینـۀ پیغمبـر خدا!
      گشتی چرا بـه زیر سم اسب، پایمال؟

      من دیده‌ام کتاب خـدا را به تشت زر
      من دیده‌ام به نوک سنان وجه ذوالجلال

      در شهر کوفه هر نفسم نهضتی عظیم
      در شام بود هـر قـدمم صحنـۀ قتـال

      از ضـرب تازیانـه و از جـای کعب نی
      باشد بـه جای ‌جای تن خسته‌ام مدال

      هجده ستاره کرد غـروب از سپهر من
      هم بی‌ستاره ماندم و هم گشته‌ام هلال

      وقتی طلوع کـرد رخـت نوک نیزه‌هـا
      یاد آمدم ز صبـح و اذان گفتـن بـلال

      ممکن نبـود بیشتر از ایـن کنند ظلم
      بعـد از رسول، امت او بـا رسـول و آل

      پـای سـر تو خنده و شـادی و هلهله
      هرگـز به شهـر شام نمی‌دادم احتمال

      در حیرتم کـه ماه محـرم چگونـه شد
      بر اهـل کوفه ریختن خـون تو حلال؟!

      «میثم!» از این مصیبت جان‌سوز، روز و شب
      ماننـد شمع آب شـو و مثـل نـی بنال

     ************************************************

      علی انساني
      حضرت زینب(س)
      
      از آن ساعت كه خود را ناگزیر از تو جدا كردم
      تو بر نی بودی و دیدی چه‌ها دیدم، چه‌ها كردم

      گمان بر ماندن و قبر تو را دیدن نمی‌بردم
      ولی فیض زیارت را تمنّا از خدا كردم

      به یادم مانده آن روزی كه می‌جستم ترا اما
      تنت پیدا به زیر سنگ و تیر و نیزه‌ها كردم

      تو را ای آشنای دل اگر نشناختم آن روز
      مرا اكنون تو نشناسی، وفا بین تا كجا كردم

      تن چاك تو را چون جان گرفتم در برم اما
      برای حفظ اطفالت، تو را آخر رها كردم

      به سان شمع، آبم كرد بانگ آب ‌آب تو
      اگر چه تشنه بودم چشمه‌های چشم وا كردم

      میان خیمه‌های سوخته همچون دلم آن شب
      نماز خود نشسته خواندم و بر تو دعا كردم

      شكسته جای مهرت را ز بی‌مهری به نی دیدم
      شكستم فرق خویش و اقتدا بر مقتدا كردم

      ولی هرگز ندادم عجز را ره در حریم دل
      سخنرانی میان دشمنان چون مرتضی كردم

         ************************************************

      ولی الله کلامی زنجانی
     حضرت زینب(س)

      اربعین آمد دلا امروز زینب خسته است
      آمده بر کربلا امروز زینب خسته است

      در کنار مرقد شش گوشه بنت المرتضی
      گویی افتاده ز پا امروز زینب خسته است

      این همان بنیان کنِ کاخ ستم باشد ولی
      دارد آهنگ عزا امروز زینب خسته است

      ای شهیدان بهر استقبال او کاری کنید
      بوده حامیِ شما امروز زینب خسته است

      ای برادر حال خواهر را نمی پرسی چرا
      هم چو نی دارد نوا امروز زینب خسته است

      خیز ای عباس پرچم را از او تحویل گیر
      قامتش گشته دو تا امروز زینب خسته است

      ای علی اکبر قطار عمه ات برگشته است
      گوید ای مشکل گشا امروز زینب خسته است

     ************************************************

     حجت الاسلام جواد محمد زمانی
      حضرت زینب(س)
      
      آن باده ای كه روز نخستش نه خام بود
      یك اربعین گذشت و دوباره به جام بود

      شكر خدا كه صبح زیارت دمیده است
      هر چند آفتاب حیاتم به بام بود

      این خاك زنده می كند آن عصر تشنه را
      وقتی كه آسمان رخت سرخ فام بود

      بین من و سرت اگر افتاد فاصله
      امام هنوز سایه تو مستدام بود

      سرها به نیزه بود ولی هجم سنگ ها
      معلوم بود حمله كنان بر كدام بود

      دشنام و هتك حرمت اسلام میهمان!
      این از رسوم تازه تر احترام بود

      چوب از لبان تو حجرالأسود آفرید
      دست سه ساله بود كه در استلام بود

      بین نهیب كوفی و فریاد اهل شام
      آن لهجه حجازی تو آشنام بود

           ************************************************

      محمد جواد غفور زاده (شفق)

      اشك ها فصل تماشاست امانم بدهید
      شوق آئینه به چشم نگرانم بدهید

      از شما می شنوم عطر گل یاسین را
      خاك ها رنگ یقینی به گمانم بدهید

      جامی از اشک فراهم شد اگر ای مردم
      به تسلای دل همسفرانم بدهید

      طول یك چله جدایی به خدا یك عمر است
      گاه خط و خبر از سیر زمانم بدهید

      گر خبر دار شدید از گل داودی من
      یك شمیم از نفسش روح و روانم بدهید

      پاره های دلم افتاده در این دشت، به خاك
      رخصت گریه به گلگون كفنانم بدهید

      كاكل آشفته به خون، خفته در این جا سروی
      باز در سایه اش آرامش جانم بدهید

      این رباب است كه با لاله رخان می گوید:
      ذكر لالایی گل را به زبانم بدهید

      من که از عطر گل فاطمه مدهوش شدم
      خبر از حال و هوای دگرانم بدهید

      سجده ها کرده ام از بوسه بر این تربت پاک
      طاقت از دست شد، آرامه ی جانم بدهید

      دشت لبریز گلاب است اگر امکان دارد
      برگی از آن گل صد برگ نشانم بدهید

      اربعین نیست حدیثی که فراموش شود
      شعله عشق نه آن است که خاموش شود

          ************************************************

      علی انسانی
       حضرت زینب(س)

      «چشم گریان سویت از شام خراب آورده ام»
      «خیز، ای لب تشنه از بهر تو آب آورده ام»

      گر بپرسی داغ تو با سینه خواهر چه کرد
      قامت خم گشته ای بهر جواب آورده ام

      اشک، سرخ، چهره زرد و تن سیاه و مو سفید
      این همه سوغات از شام خراب آورده ام

      اشک می بارم ز داغ چار ساله دخترت
      گر چه پرپر شد گلت با خود گلاب آورده ام

      همرهم زین العباد این حجت دادار را
      جان و تن مجروح از بزم شراب آورده ام

     ************************************************

      از سرِ ناقه ی غم شیشه ی صبر افتاده
      همه دیدند که زینب سر قبر افتاده

      چشم او در اثر حادثه کم سو شده است
      کمرش خم شده و دست به زانو شده است

      بیت بیتِ دل او از هم پاشیده شده
      صورتش در اثر لطمه خراشیده شده

      گفت برخیز که من زینب مجروح توام
      چند روزی ست که محو لب مجروح توام

      این چهل روز به من مثل چهل سال گذشت
      پیر شد زینب تو تا که ز گودال گذشت

      این رباب است که این گونه دلش ویران است
      در پی قبر علی اصغر خود حیران است

      گر چه من در اثر حادثه کم می بینم
      ولی انگار درین دشت علم می بینم

      دارد انگار علمدار تو بر می گردد
      مشک بر دوش ببین یار تو برمی گردد

      خوب می شد اگر او چند قدم می آمد
      خوب می شد اگر او تا به حرم می آمد

      تا علی اصغر تو تشنه نمی مرد حسین
      تا رقیه کمی افسوس نمی خورد حسین

      راستی دختر تو... دختر تو... شرمنده
      زجر... سیلی... رخ نیلی... سر تو شرمنده

      وای از دختر و از یوسف بازار شدن
      وای از مردم نا اهل و خریدار شدن

      سنگ هایی که پریده است به سوی سر تو
      چه بلایی که نیاورده سر خواهر تو

      سرخی چشم خبر می دهد از دل خونی
      وای از آن لحظه که شد چوبه ی محمل خون

       مجید تالش

     ************************************************

      حضرت زینب(س)
      
      آهم ؛که شعله بر جگر غم کشیده ام
      اشکم، که قطره قطره به پایت چکیده ام

      آئینه ام، که زخم ترک خورده ام ز سنگ
      سروم، که سایبان شده قد خمیده ام

      ای تلِّ خاکِ غرقِ به خونِ برادرم
      باور نمی کنم به کنارت رسیده ام

      نقش هزار ضربت دشمن گرفته ام
      طعم هزار سنگ ستم را چشیده ام

      یادم نمی رود که در آن روز در پی ات
      صد بار این مسیر سیه را دویده ام

      یادم نمی رود که در آن شام از تنت
      صد تیغ و تیر و نیزه و خنجر کشیده ام

      اکنون رسیده ام که ببوسم دوباره ات
      آه ای گلو بریده کجایی، بریده ام

     حسن لطفی

     ************************************************

      سید حسن رستگار
       حضرت زینب(س)
      
      یک اربعین برای غمت گریه کرده ام
      بی وقفه پای هر علمت گریه کرده ام

      در آرزوی آن حرمت گریه کرده ام
      با شعر های محتشمت گریه کرده ام

      من گریه کرده ام که تو را سر بریده اند
      ققنوس شهر عشق مرا پر بریده اند

      مقتل گرفته ام که بخوانم امان بده
      آتش گرفت دست و زبانم، امان بده

      خون می چکد ز دیده جانم، امان بده
      تا کی درین خطوط بمانم، امان بده

      وقتی لهوف پیش رخم مات می شود
      این بندها مقطع الابیات می شود

      این بیت های خسته ی افتاده از فرس
      این ناله های ساکت محبوس در نفس

      بر نیزه رفته اند در این قوم بوالهوس
      در کاروان بی کس افتاده در قفس

      در کاروان درد که سالار زینب است
      آری از این به بعد علمدار زینب است

      یک اربعین حدیث تو را گفت خواهرت
      در زیر سایبان سرت خفت خواهرت

      در باغ های یخ زده نشکفت خواهرت
      تا خیزران رسید براشفت خواهرت

      من گریه می کنم که غمت را کرانه نیست
      این واژه های غرق به خون شاعرانه نیست

      این شاعرانه گیست؟ که سر روی نی نشست
      این شاعرانه گیست؟ سری پای نی شکست

      این شاعرانه گیست؟ که بند دلی گسست
      این شاعرانه گیست؟ که گهواره خالی است

      این شاعرانه نیست که در شهر کافران
      زینب رسیده خسته نفس بی برادران

      حالا خرابه منزل و ماوای عشق شد
      زنجیر غم به گردن و در پای عشق شد

      هر چند خشت کهنه متکای عشق شد
      دنیای جهل محو رجزهای عشق شد

      نقاش کربلا قلم داغ می زند
      نقش بهار بر ورق باغ می زند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: