اشعار حرکت کاروان امام حسین(ع) از مدینه به مکه
کاروانی ملازم غم بود
که رجب راهی محرم بود
رانده می شد امام عاشورا
گر چه خود مقتدای عالم بود
گاه با مادرش وداعی داشت
گه وداعش به نزد خاتم بود
باغ آلاله های بنی هاشم
با گل فاطمه چه همدم بود
فاطمیات گرد زینب ها
زینب اما به غصه ملهم بود
با خبر بود زینب از فردا
او به اسرار یار محرم بود
در نگاه برادرش می دید
مقتلی پر زخون فراهم بود
شد برای اسارت آماده
از همان لحظه قامتش خم بود
محملم را ببند عباسم
آسمان بارشش چه نم نم بود
کودکان را به خود فرا می خواند
یاور رهبرش دمادم بود
محور کاروان شد از اول
دائما خط او مقدم بود
هیبتی داشت آخر کارش
حیف، عمر امامتش کم بود
کوفه و شام تحت فرمانش
اُسکتوا گفتنش چه محکم بود!
آن شبی که خرابه شد آباد
گیسوان سه ساله در هم شد
تا همه کاروان به خود آمد
دید پلک رقیه بر هم بود
آخرین زخم کاروان وا شد
گریه تنها دوای مرهم بود
محمود ژولیده
***************
مدینه! امامت کجا می رود؟
سفر کرده سوی خدا می رود
دل شب، غریبانه تنها حسین
نهان از همه چشم ها می رود
مدینه! چه آرامی و ساکتی
امام غریبت کجا می رود؟
مدینه ز عباس و اکبر بپرس
اگر می رود، شب چرا می رود؟
مدینه! تماشاکن این قافله
چه عاشق سوی کربلا می رود
اگر جان به بزم بلا می برد
علی اصغرش را کجا می برد؟
غلامرضا سازگار
***************
فضا محو تاب و تب زینب است
گمانم که وقت نماز شب است
همه هاشمیات، مشغول ذکر
بیابان پر از نغمۀ "یارب " است
(طِرِمّاح)! محمل به سرعت مران
که بانوی این کاروان زینب است
همه کودکان را همه شب مدام
غریبانه ذکر خدا بر لب است
حسین است چون ماه و اطراف او
فروزنده هفتاد و دو کوکب است
بیابان بزن ناله ای دل نشین
که دخت علی گشته محمل نشین
عجب کاروانی ،خدا یارشان
اجل آید از ره به دنبالشان
متاع همه گشته خون گلو
خداوند عالم خریدارشان
شود حجشان با شهادت شروع
اسارت بود آخرِ کارشان
گواهی دهم در کنار فرات
بود آبشان خون رخسارشان
چو اینان عزیزان پیغمبرند
مبادا کنی ای فلک خوارشان
قضا را چه امری مقدرشده
که سقا پریشان اصغر شده
غلامرضا سازگار
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: حرکت کاروان از مدینه به مکه
برچسب‌ها: اشعار حرکت کاروان امام حسین(ع) از مدینه به مکه مهدی وحیدی
