اشعار مناجات با خدا


      نفس آلوده ی نفسم که هوا می خواهم
      عبد شیطان شده ام ،  آه ، خدا می خواهم
      
      نه نمازی ، نه نیازی ، نه دعایی به لبم
      حالت سوز مناجات و دعا می خواهم
      
      هر طبیبی نتوانست مداوام کند
      دلم از درد گرفته ست دوا می خواهم
      
      نه هراسم ز عذاب ست و نه شوقم به وصال
      کمم این است،کمی خوف و رجا می خواهم
      
      بر سر سفره ی احسان تو خوبان جمعند
      بین خوبان سر خوان تو جا می خواهم
      
      گره ی کار به هر واسطه ای وا نشود
      ضامنی مثل غریب الغربا می خواهم
      
      روزه بی روضه صفایی که ندارد اصلا
      اندکی روضه ی شاه شهدا می خواهم
      
      کشته ی کشته ی اشکم که طلب کردم اشک
      طلب عفو جدا ، اشک ، جدا می خواهم
      
      به تو دلداه ام ارباب ، که غیر از این نیست
      از شما کی طلب غیر شما می خواهم؟
      
      نسخه ای ساده علاج دل بیمار من است
      من فقط یک سفر کرب و بلا می خواهم
      
      مظاهر کثیری نژاد


***********************

      بدِ مرا تو به خوبِ خودت بدل کردی
      به وعده های خودت بارها عمل کردی
      
      حقیر بودم اما تو زود نام مرا
      بزرگ کردی و آوازه ی محل کردی
      
      به هر که رو زده بودم مرا معطل کرد
      ولی تو مشکل من را چه زود حل کردی
      
      فرار کردم و با اضطراب برگشتم
      به محض اینکه رسیدم مرا بغل کردی
      
      گناهِ تلخِ مرا با حسین بخشیدی
      حسین گفتم و این زهر را عسل کردی
      
      بیا و قول بده زود کربلا ببرم
      تو که همیشه به قول خودت عمل کردی
      
      محبت علی ازسینه ام نخواهد رفت
      چرا که حب علی را تو لم یزل کردی
      
      به زیر دِین کسی نیستم خدا را شکر
      مرا گدای حسین از همان ازل کردی
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب دهم رمضان 93

***********************


      نا امید از خودمم چشم امیدم به خداست
      نفس من عین جفا  و کرمت عین وفاست
      
      هرچه خواهی بدهی بر من بیچاره بده
      هرچه از سوی تو ای دوست رسد خوب و به جاست
      
      سر به زیر آمده ام باز سر افرازم کن
      ای کسی که همه جا پرچم لطفت بالاست
      
      اشتراک من و تو  باعث شرمم شده است
      گنه من به خفا و کرم تو به خفاست
      
      پشت کردند همه عالم  و آدم بر من
      گرچه سخت است  غمی نیست که رویم به خداست
      
      بد زمین خورده دلم گر که چنین می گریم
      که نشان به زمین خوردن آیینه صداست
      
      حاجتی را که روا نیست فزون شکر کنم
      گاه بینایی من کوری چشم گره هاست
      
      گرچه زشت است گناه از من مخلوق ولی
      بخشش از سوی تو ای خالق زیبا زیباست
      
      گر پی مستحقی تا که بر او لطف کنی
      نیست بیچاره تر از من که نیازم به سخاست
      
      هم بلایم بده هم کرببلا حرفی نیست
      درد با عشق حسین بن علی عین دواست
      
      موسی علیمرادی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدامناجات با خدامناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با خدا
[ 27 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

مناجات با خدا در ماه رمضان


واسترعيوبي واغفرذنوبي
الهي العفوالهي العفو

اي حي سبحان درماه غفران
سوي توآمدعبدپشيمان

غرق صباحي باروسياهي
گويدالهي ازرروي احساس

واسترعيوبي واغفرذنوبي
الهي العفوالهي العفو

ياذالمعالي بادست خالي
روکرده ام برمولي الموالي

توسفره داري گويي نيايم
اشکواليک من سوئ حالي

الهي العفوالهي العفو
الهي العفوالهي العفو

دستم گرفتي چيزي نگفتي
ازفعل زشت وجرم وخطايم

ديدي جفايم دادي بهايم
جاي خطايم کردي عطايم

اکشف کروبي واغفرذنوبي
الهي العفوالهي العفو

حرمت شکستم غافل نشستم
کرديم فراموش نان ونمک را

در قبرومعادم
پروا نکردم ازروي مولا

يارب به زهرا(س)انظرالينا
الهي العفوالهي العفو

درميزنم من دراين دل شب
 ازظلم عصيان خلصني يارب

گربينوايم غرق خطايم
ماراببخش برسالارزينب

درشوروشينم عبدحسينم
الهي العفوالهي العفو

دربين گودال افتاده بيحال
گرديده پامال قرآن زينب

برخاک صحرا مظلوم زهرا
هي ميکشد پاجانان زينب

ذبح عظيمم شاه کريمم
مظلوم حسينم مظلوم حسينم



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدامناجات باخدا
[ 25 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات با خدا در ماه مبارک رمضان

     نیمه دوم ماه

      نیمی از فرصت تقریب به دلدار گذشت
      چشم بر هم زدم و این همه اسحار گذشت

      شب به شب آمدن و ناله زدن بر در دوست
      چون نسیم سحری آمد و ناچار گذشت

      گر چه کالای من غمزده بازار نداشت
      کسب و کارم همه با لطف خریدار گذشت

      چه خداوند رحیمی است که با قطره ای اشک
      از سر معصیت بی حد و بسیار گذشت

      گذر هر نفس آلوده به این دیر افتاد
      شامل عفو خدا گشت و سبکبار گذشت

      زودتر باید از  این مائده کامی ببریم
      نیمی از سفره ی مهمانی غفار گذشت

      نیمی از ماه گذشت و مه من جلوه نکرد
      چه کنم نیمه ای از فرجه ی دیدار گذشت

      نیمه ای رفت ولی نیم دگر در پیش است
      ای خوش آن کس که از این ماه، سزاوار گذشت

      هر شب اینجا دل من مضطرب بانویی است
      محملش از وسط کوچه و بازار گذشت

      سنگ می آمد و بر روی برادر می خورد
      خواهر غمزده با دیده ی خونبار گذشت

      پیش چشمان پدر، دخترکش سیلی خورد
      عمر کوتاه گلش در غم و آزار گذشت

    مصطفی هاشمی نسب


********************


      هنوز زنده ام و فرصت رهایی هست
      برای رفتن تا کوی دوست پایی هست

      هنوز ذکر علی یا علی به روی لب است
      هنوز وقت سحر حرف ربنایی هست

      برای روز مبادا که دستمان خالی است
      به لطف مادرشان اشک روضه هایی هست

      گدایی در این خانه راه قرب خداست
      هنوز شکر خدا فرصت گدایی هست

      هنوز راه شهادت به روی ما بازاست
      همیشه در گذر عشق کربلایی هست

      من از نکیر و سوال و جواب می ترسم
      دلم خوش است در آن لحظه ها رضایی هست...

      هنوز ذکر بُنیّ به گوش می آید
      هنوز در ته گودال هم صدایی هست

      یکی نبود بگوید دگر نزن نامرد
      میان این همه نیزه شکسته جایی هست؟!

      اگر که پشت سر نائبش قدم بزنیم
      برای یار سپاهش شدن رجایی هست


     حسین ایزدی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با خدا در ماه مبارک رمضان
[ 24 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات باخدا در ماه مبارک رمضان

      کنار سفره ی احسان گرفت دست مرا
      به آیه آیه ی قرآن گرفت دست مرا
      
      گرفته بود دلم سخت در حصار خودم
      دوباره در دل زندان گرفت دست مرا
      
      اسیر چاه هوس بودم و دچار گناه
      میان حیله ی شیطان گرفت دست مرا
      
      از آسمان که فرو ریخت ربنای دلم
      به زیر بارش باران گرفت دست مرا
      
      رسید نیمه ی ماه و وزید عطر بهشت
      میان ذکر حسن جان گرفت دست مرا
      
      شکست بغض گناهم کنار صحن عتیق
      که لطف شاه خراسان گرفت دست مرا
      
      و نیمه های سحر بود آن شبی که خدا
      شبیه کودک گریان گرفت دست مرا
      
      سید حجت بحرالعلومی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات باخدا در ماه مبارک رمضان
[ 21 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات باخدا در ماه مبارک رمضان

برقِ خاشاکِ گنه، روزه‎ي تابستان است
دود اين آتش جانسوز به از ريحان است

مي‎توان يافت ز سي پاره‎ي ماه رمضان
آنچه ز اسرار الهي همه در قرآن است

هست در غنچه‎ي لب بسته‎ي اين ماه، نهان
گلستاني که نسيمش نفس رحمان است

مشو از عزّت اين مُهر الهي غافل
که دراين مُهر بسي گنج گهر پنهان است

ماه‎رويي که شب قدر بود يک خالش
در سراپرده‎ي ماه رمضان پنهان است

مي‎کند روزه‎ي ماه رمضان عمر دراز
مدّ انعام دراين دفتر و اين ديوان است

غفلت از تشنگي و گرسنگي کم گردد
که لب خشک بر اين بند گران سوهان است

باش با قدّ دو تا حلقه‎ي اين در صائب
که مراد دو جهان در خم اين چوگان است

صائب تبريزي



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات باخدا در ماه مبارک رمضان
[ 19 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات با خدا در ماه مبارک رمضان

هر شام ز ماه رمضان صبح امیدی است
هر روز ازین ماه مبارک شب عیدی است

هر آه جگرسوز که از سینه برآید
در دامن صحرای جزا سایه‎ی بیدی است

هر نوع شکستی که تو را روی نماید
چون موج درین بحر پر و بال جدیدی است

تا خلوت یوسف که صبا راه ندارد
از دیده‎ی یعقوب عجب راه سفیدی است

در دامن دشتی که تو مِی می‎کشی امروز
هر لاله‎ی او شمع سر خاک شهیدی است

صائب اگرت دیده‎ی بیدار نخفته است
در پرده‎ی شبگیر عجب صبح امیدی است

صائب تبریزی

*******************

جان، آمده، رفته، هیجان، آمده، رفته
نام تو گمانم به زبان آمده رفته

احیا نگرفتم تو بگو چند فرشته
صف از پی صف تا به اذان آمده رفته؟

پلکی زده‎ام خواب مرا آمده برده
پلکی زده‎ام نامه‎رسان آمده رفته

امسال نبرده‎ست مرا روزه، فقط گاه
بر لب عطشی مرثیه‎خوان آمده رفته

من دربه‎در او به جهان آمده بودم
گفتند کجایی؟! به جهان آمده رفته

ترسم که به جایی نرسم این رمضان هم
بسیار به عمرم رمضان آمده رفته

محمدمهدی سیار

مهدی وحیدی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با خدا در ماه مبارک رمضان
[ 18 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات باخدا در ماه مبارک رمضان

رمضان آمده  و روی سیاه آوردم
به در خانه تو باز گناه آوردم

آه ماه رمضان سخت دلم تنگ تو بود
وا کن آغوش که سوی تو پناه آوردم

پای این توبه شکن باز نشستی رمضان
درگشودی و نگفتی که گناه آوردم

رسم این  است که مهمان بدهد تحفه ومن
یک بغل معصیت ای صاحب ماه آوردم

به دلم کوه گناهست ولیکن به کفم
عمل نیک به اندازه ی کاه آوردم

آمدم باز سر سفره تو توبه کنم
به پشیمانیم از اشک گواه آوردم

آمدم پاک شوم  کرببلایم ببری
طفل دل را به همین عشق به راه آوردم

موسی علیمرادیش



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات باخدا در ماه مبارک رمضان
[ 15 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات باخدا در ماه مبارک رمضان


دل ما معتکف کوی خدا شد الحمد
درِ این ماه به روی همه واشد الحمد

رحمت و مغفرت از لطف خدا می بارد
دعوت عام ز هر شاه و گدا شد الحمد

به گنه کار بگو ماه دعا شد برگرد
حاجت عبد خطا کار روا شد الحمد

آری یک عمر اگر توبه شکستی باز آی
توبه اینجاست که پر قدر و بها شد الحمد

دست بردار- تهیدستیِ ما عیبی نیست
که شفیع همه کنزُ الفقرا شد الحمد

جوششِ عفوِ کریم و نظر لطف رحیم
آنقدر هست که بر ما هم عطا شد الحمد

خُفتم و خوابِ مرا اجرِ عبادت دادند
لب فرو بستم و تسبیحِ خدا شد الحمد

از سحر تا دمِ افطار لبم آب نخورد
پس نصیبِ عطشم آبِ بقا شد الحمد

جگرم سوخت کمی – یاد حسین افتادم
نَفَسم هَمنفسِ کرب و بلا شد الحمد

ساقی اَم حضرتِ سَقّای حرم عباس است
مشک او اشک شد و گریۀ ما شد الحمد

این نشانیِ قبولی است که عمری دل من
هم نوا با همۀ آل عبا شد الحمد

سحر و اشک شب و نالۀ یارب یارب
وقت هم ناله شدن با شهدا شد الحمد

از شب قدرِ همین سال گذشته تا  حال
بارها قسمت من صحن رضا شد الحمد

این گنه کار کجا و سحرِ کوی حسین
مستجاب عاقبت انگار دعا شد الحمد

عن قریب است که گویند فلانی جا ماند
بازهم قافله رفت و دل ما اینجا ماند

محمود ژولیده



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات باخدا در ماه مبارک رمضان
[ 14 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات باخدا در ماه مبارک رمضان


      خراب آمده ام تا کنی تو آبادم
      هزار شکر نگفتم ز چشمت افتادم

      خرابِ بادة عَفوَم ببخش رسوا را
      مُقّر و معترفم از هزار بیدادم

      مَدَد نمی شوم آقا به غیر دستانت
      بگیر دست مرا با تمام ایرادم

      به نور وجه تو سوگند سخت محتاجم
      که هرچه آبرویم داده ای ز کف دادم

      من از عِقابِ تو سوی خودت گریزانم
      گناه می کنم و باز می کنی یادم

      همیشه بندۀ دربندِ خود صدایم کن
      خدا نکرده مکن از اطاعت آزادم

      قسم به جان علی در کنار خوان علی
      به جز امان علی نیست هیچ امدادم

      اگرچه سوی تو آلوده دامن آمده ام
      ولی به اسم تو سوگند پاک بنیادم

      میان این همه مهمان بعید می دانم
      که مفتضح بکنی در میان افرادم

      نشاندی اَم به کنار خداییان امّا
      هنوز مزّه ندارد سکوت و فریادم

      هنوز ننگ هبوط و هنوز ترکِ بهشت
      هنوز مکرِ شیاطین و لغزش آدم

      به زیر بار خود افتاده بودم امّا زود
      رسید دست عطای کسی به فریادم

      سحر گشود به رویم تمام درها را
      دمی که نالۀ رب الحسین سر دادم

      چه سود می بری از کیفر مُحبِ حسین
      من آن بَدَم که دلم را به کربلا دادم

    محمود ژولیده

********************


      رمضان است دلم لطف و عطا می خواهد
      بخشش کوه گنه از تو خدا می خواهد

      هر که را غیر تو این دل به خودش جا داده
      دل بیمار شده از تو دوا می خواهد

      گفته ای جمع گناهان همه را می بخشی
      بخشش جمع گناهان همه را میخواهم

      چشم من خشک شده بس که خطاکار شده
      چشم آلوده شده از تو ضیاء  می خواهد

      هر دری را که زدم در به رویم باز نشد
      باز کن در که  تو را از تو گدا می خواهد

      تا مناجات کند در دل شبها با تو
      دل بی حال ز تو حال بکا می خواهد

      بی پناهم من آلوده ندارم جایی
      دل بی همنفسم صحن رضا می خواهد

      دم افطار به یاد لب عطشان حسین
      دل تنگم حرم کرببلا می خواهد

      **
      ساربان برد غنیمت ز تو انگشتر را
      دل من گریه ی انگشت جدا می خواهد
 

       ناصر شهریاری

********************

         ماه دعـا و ماه  نیایش، مه خداست
      وقت مُجیر گشته و جوشن؛ گه دعاست

      آمد نـدا که بار گناهان بیاورید
      بر گوش جان عبد خطا کار این نداست

      صدها کبیره سرزده از من به محضرت
      از کرده های خود خجلم بس که نارواست

      هر شب به یاد یک گنهم آب می شوم
      این ماه، ماه توبه ی ازکرده ی خطاست

      من حاجتم، فقط به خدا عرض حاجت است
      وقت دعای با تو، دل از هر محن جداست

      شب ها میان هیئت دل ناله سر کنم
      شوق است هر دمم به دل و شوق کربلاست

      محشــر میــان دلهــره هـا دست من بگیر
      رو کن بـه سـوی حـقّ و بگو نوکرشمـاست

       وحید دکامین



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات باخدا در ماه مبارک رمضان
[ 14 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

شب هفتم ماه رمضان - توسل به حضرت موسی بن جعفر(ع)



آسمانم من و دورم قمری نیست که نیست
گوییا بر شب تارم سحری نیست که نیست

 اندر این حبس غم انگیز که من حیرانم
غیر تاریکی و ظلمت خبری نیست که نیست

تا کند رفع ملال از رخ غم دیدۀ من...
..به برم آخر عمری پسری نیست که نیست

بس که زنجیر به دور بدنم پیچیدند
بر تن خسته من بال و پری نیست که نیست

بس که شلاق زده بر همه جای بدنم
دیگر از پیرهن من اثری نیست که نیست

 استخوانهای تنم نرم شد از مشت و لگد
قامتم خم شده دیگر کمری نیست که نیست

 درد پهلو که سراغ تن من می آید
در خیالم به جز از میخ دری نیست که نیست

من کشیدم به تنم بار اسیری اما
غیر زینب به خدا خون جگری نیست که نیست

چه بگویم من از آن لحظه که زینب دیده
روی آن جسم به خون خفته سری نیست که نیست

 زینب و چشم حرامی، سر بازار و کنیز
شرح این ها به دلم جز شرری نیست که نیست

ناصر شهریاری



موضوعات مرتبط: امام کاظم(ع) - شهادتماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: شب هفتم ماه رمضان - توسل به حضرت موسی بن جعفر(ع) مهدی وحیدی
[ 13 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات با امام زمان(عج) در ماه مبارک رمضان


مژده ای منتظران ماه خدا آمده است
ماه شب‌های مناجات و دعا آمده است

ماه دلدادگی بنده به معبود رسید
بر سر سفره‌ی شاهانه ، گدا آمده است

رفت بی‌عفتی و هرزگی و بدبختی
ای گنه پیشه بیا ماه حیا آمده است

ای به دام گنه افتاده ، رهیدن سر کن
ماه پرواز به سوی شهدا آمده است

ماه دل کندنِ از مجلس باطل آمد
ماه هم‌ محفلی با علما آمده است

دل بیمار بیا مژده ! طبیب آمده است
دردمندانه بیا اذن شفا آمده است

خاکسارانه بیا گر که زیادت طلبی
دیده بگشای که هنگام لقا آمده است

حضرت دوست در این ماه تماشا دارد
یار در جلوه سر کوی وفا آمده است

آن سفر کرده که سالی‌ست از او بی‌خبریم
بهر شادی دل اهل بکا آمده است

آمده ماه خداوند ، ولی تنها نیست
همرهش منتقم آل عبا آمده است

سید محمد میر هاشمی

***********************

استقبال از ماه مبارک

رمضان آمد و مهمان تو خواب است خدایا !
راه گم کرده و دنبال ثواب است خدایا !

نیست ساقی و زمین یک دل آباد ندارد
حال مردان خرابات خراب است خدایا !

آبرو با بر و رویی برود گر تو نگیری
نقش دینداری ما نقش بر آب است خدایا !

این که این سوی نقاب است که دل می‌‌بَرَد از خلق
بگذر از آنکه در آن سوی نقاب است خدایا !

کی شود سوی تو بی‌رنگ و سبک بار سفر کرد؟
تا که این سفره پر از رنگ و لعاب است، خدایا !

یار در خانه و عمری است که ما گِرد جهانیم
این خودش سخت ترین شکل عذاب است خدایا !

«عهد ما با لب شیرین دهنان» بستی و حالا
کار ما فهم تو از روی کتاب است خدایا !

می‌پرستم صمد ساخته‌ی وهم خودم را
هُبَل من بتی از جنس حباب است خدایا !

زیر باران تو با چتر غرور آمده بودم
خشک ماندم، گله کردم که سراب است خدایا !

گذر عمر نشانده‌ست مرا بر لب جویی
که پر از دسته گلِ داده به آب است خدایا !

قاسم صرافان

***********************

استقبال از ماه مبارک-زمزمه


با حالی از سوز و گداز    آمد گدایت

خدا آمد گدایت

با سوزی از راز و نیاز   آمد گدایت

خدا آمد گدایت

من دوره گردم خدا    دورت بگردم

الهی العفو

مهمان هر شب آمده    ادرکنی یارب

خدا ادرکنی یارب

بَکّاء زینب آمده     ادرکنی یارب

خدا ادرکنی یارب

ما را به زهرا  قبول کن جان مولا

الهی العفو

مهمان منم مهمان منم   تو میزبانی

خدا تو میزبانی

محتاج یک احسان منم    تو مهربانی

خدا تو مهربانی

ای رهنمایم   نما  غرق عطایم

الهی العفو

آمد بهار ناله و آه و مناجات

شده وقت ملاقات

بر دل نوا بر لب دعا    با خیل حاجات

شده وقت ملاقات

درک لقایت بده  بر این گدایت

الهی العفو

یا رب دلم خو کرده با   اَنّی اُحبک

خدا اَنّی اُحبک

در هر سحر خوانم تو را  اَنّی اُحبک

خدا اَنّی اُحبک

ای اعتبارم   بجز  تو کس ندارم

الهی العفو

سر در گریبان آمدم    با آه و ناله

خدا با آه و ناله

امشب قبولم کن به آن  دخت سه ساله

به آن دخت سه ساله

با اشک و زاری  کنم شب زنده داری

الهی العفو

یکسال بودم منتظر ماه دعا را

خدا ماه دعا را

کن قسمتم یک نیمه شب  کرب و بلا را

خدا کرب و بلا را

رب الحسینم  ببین در شور و شینم

الهی العفو

***

از وبلاگ حاج محمود ژولیده




موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با امام زمان(عج) در ماه مبارک رمضان مهدی وحیدی
[ 11 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار ماه مبارک رمضان و مناجات با خدا

      آغاز می کنم سخنم را به یاحسین
      در می زنم به خانه ی معبود با ... حسین
      
      کاری به خاطر رمضانم نکرده ام
      اما گرفت دست تهیِ مرا ... حسین
      
      ما روزه دارها همه یاد لب تواییم
      ای تشنه لب تر از همه ی تشنه ها ... حسین
      
      آخر مرا برای خودش می خرد شبی
      من میشوم مسافر کرببلا ... حسین
      
      دوباره سفره ی شب زنده دارها وا شد
      دوباره خانه ی دلدار ، خانه ی ما شد
       
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب اول ماه رمضان93

***********************

      دوباره زمزمه ی دانه های تسبیحم
      دوباره دست دعای من و مفاتیحم
      
      دوباره با شهدا افتتاح می خوانم
      و پای دین خدا با امام می مانم
      
      دوباره بال گشایم دو دست خالی را
      فرازهای ابوحمزه ی ثمالی را
      
      ببار ابر خطاپوش ماه رحمت شد
      ببخش صاحبِ خانه دوباره زحمت شد
      
      دلا بیا که خطا را به آه می بخشند
      بیا بخاطر زهرا گناه را می بخشند
      
      صدای دعوت و این سفره های نورانی
      منی که بی سر و پایم کجا و مهمانی
      
      کنار سفره من آداب را نمی دانم
      فقط رسیده ام خواب را نمی دانم
      
      به روزه خوار بگو توبه در حضور اینجاست
      هزار توبه شکستی بیا غفور اینجاست
      
      کنار یار نشستن چه لذتی دارد
      گناهکار هم انگار عزتی دارد
      
      به جز کنار دعاخوان دلم نمی ماند
      دلم گرفته چرا روضه ای نمی خواند
      
      خوشا به حال هرآنکس که ناله ای دارد
      و التماس به دخت سه ساله ای دارد
       
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب اول ماه رمضان93

***********************


      پر از تب و غم و آهم مگر نمی بینی
      غریق بحر گناهم مگر نمی بینی
      
      در این جهان که دل من اسیر آن گشته
      بدون پشت و پناهم مگر نمی بینی
      
      شکسته باده ام اما دل مرا مشکن
      بده به میکده راهم مگر نمی بینی
      
      گمان مکن که دل شب تکبّری دارم
      به عجز خویش گواهم، مگر نمی بینی
      
      مگو که از چه صدایت برون نمی آید
      فتاده در ته چاهم مگر نمی بینی
      
      دلم ز هجر شهیدان شکسته شد یا رب
      سرشک دیده گواهم مگر نمی بینی
      
      بگو به مهدی زهرا که من به هر لحظه
      به انتظار نگاهم مگر نمی بینی
       
      جواد محمد زمانی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار ماه مبارک رمضان و مناجات با خدا مهدی وحیدی
[ 9 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار ماه مبارک رمضان


      سلام ماه مبارک سلام ماه خدا
      سلام ماه پذیرایی خدا از ما
      
      سلام شهر طهورای ساکنان زمین
      سلام چشمه تنزیه عالم بالا
      
      ببین به سوی تو قرآن به دست آمده ام
      سلام شهر تلاوت سلام شهر دعا
      
      به دعوت تو در این میهمانی آمده ام
      وگرنه خاک کجا و زلالی دریا
      
      چقدر سنگ به بالم زدم به دست خودم
      چقدر زخمی ام و پرشکسته ام حالا
      
      شکسته ام که مرا در تلاطمت بکشی
      تو ناز و قهر خودت را نکن دریغ از ما
      
      برای اذن دخولم اجازه می خواهم
      اجازه از علی و یک اجازه از زهرا
      
      به اذن دست بریده به اذن مشک و علم
      به اذن روضه ی چشمان حضرت سقا
      
       رحمان نوازنی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار ماه مبارک رمضان مهدی وحیدی
[ 8 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار ماه مبارک رمضان و مناجات با خدا

      از عمر فقط حاصل من روی سیاه است
      افسوس که این ماحصل عمر تباه است
      
      ماندم که چرا ذوق مناجات ندارم
      هرچه به سرم آمده از دست گناه است
      
      رفت این رمضان زودتر از هر رمضانی
      پرت است حواسم که شب چندم ماه است
      
      باید به خودم آیم که دگر آخر خط است
      برگردم از این راه که این آخر راه است
      
      هر چند که سنگین شده جرمم تو رحیمی
      کوه گنهم در بر عفوت پر کاه است
      
      من چیز زیادی به خدا از تو نخواهم
      آدم شدنم در گرو نیمه نگاه است
      
      ماندم به سرای که برم حاجت خود را
      این نیمه شب این بنده به دنبال پناه است
      
      چیزی که به دادم برسد عشق حسین است
      در حشر برایم فقط این اشک گواه است
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب 25 ماه رمضان92
      
      **********************
      
      
      گوشه چشمی اگر از جانب دلبر برسد
      دست من نیز به آن چشمه ی کوثر برسد
      
      اگر از شانه ی من بار گنه بردارید
      پای این بنده هم از عرش فراتر برسد
      
      باز هم توبه شکستم! بگذارید فقط
      باز هم فرصت یک توبه ی دیگر برسد
      
      همه ی ترس من این است که هنگام گناه
      عُمر این بنده ی آلوده به آخر برسد
      
      بس که آلوده ام «أبکی لِخروج نفسی»
      وای از آن لحظه ی سختی که اجل سر برسد
      
      خیلی از تنگی و ضیق لحدم می ترسم
      وحشت بیشتر آن است که مُنکر برسد
      
      همه ی خواهشم این است که در موقع مرگ
      سر این بنده روی دامن حیدر برسد
      
      مطمئنّم که در آن لحظه ی سخت و حسّاس
      حضرت فاطمه با آل پیمبر برسد
      
      چادر مادر ما کار خودش را بکند
      بگذارید فقط لحظه ی محشر برسد
      
      مثل هر دفعه به ارباب توسّل کردم
      حتماً ارباب به داد دل نوکر برسد
      
      مثل یک باز شکاری طرف میدان رفت
      قصدش این بود به داد علی اکبر برسد
      
      به روی نیزه ی لشکر، جگرش را می دید
      تکه تکه بدن گل پسرش را می دید
      
      محمد فردوسی
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب 24ماه رمضان92
      
      *********************
      
      
      در سحر چشم که گریان بشود خوب تر است
      سائلت پاره گریبان بشود خوب تر است
      
      گرچه موسی ست مناجاتی طور تو ولی
      گر خدا همدم چوپان بشود خوب تر است
      
      روسیاهی که به همراهی خوبان برود
      بر در کهف نگهبان بشود خوب تر است
      
      ابر رحمت توئی و از همه من تشنه ترم
      تشنه گر خرج بیابان بشود خوب تر است
      
      اندکی نیز مرا هم بنشان پیش خودت
      میزبان همدم مهمان بشود خوب تر است
      
      به طبیبان دگر نسخه ی ما را مسپار
      درد با دست تو درمان بشود خوب تر است
      
      تا درستم نکنی دست از این در نکشم
      این گدا دست به دامان بشود خوب تر است
      
      بعد هر معصیت از خوف به هم میریزم
      عبد اگر زود پیشمان بشود خوب تر است
      
      آنقدر سینه زنم تا که نجاتم بدهی
      آتش اینگونه گلستان بشود خوب تر است
      
      گر بنا هست کسی واسطه ی ما بشود
      ضامنم شاه خراسان بشود خوب تر است
      
      اشک خوب است که با مرثیه آغشته شود
      فیض وقتی که دو چندان بشود خوب تر است
      
      دوست دارم دم افطار کمی تشنه شوم
      نوکر شاه که عطشان بشود خوب تر است
      
      نام ارباب خودش مظهر اسماء خداست
      ذکر العفو حسین جان بشود خوب تر است
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب 22 ماه رمضان92
      
      ********************
      
      
      بارم این بار درِ خانه ی یار افتاده
      راه گمراه سر کوی نگار افتاده
      من همانم که ز مقدار و عیار افتاده
      بی قراری که به یک گوشه کنار افتاده
      
      با کریمان سخن از فقر گزاف است گزاف
      صحبت از بنده ی درمانده خلاف است خلاف
      
      من شنیدم به حرم روی سیه عیبی نیست
      نزد غفار دو صد کوه گنه عیبی نیست
      به حرم آمدن مانده ز ره عیبی نیست
      آنکه عمر را ز گنه کرده تبه عیبی نیست
      
      عیب آنست که نومید ز رحمت بشوم
      خوف دارم که گرفتار به نقبت بشوم
      
      عیب آنست که با یار دلم کار نداشت
      عیب آنست که این گمشده اقرار نداشت
      عیب آنست که از غم دل من یار نداشت
      عیب آنست که این جسم خریدار نداشت
      
      تا خریدار دل خسته حسین است حسین
      رمز این قفل در بسته حسین است حسین
      
      ما که لب تشنه ی الطاف خدائیم همه
      ما اضافات گل آل عبائیم همه
      دانش آموخته ی کرببلاییم همه
      ما قسم خورده ی خون شهدائیم همه
      
      دست بیعت دمی از دست ولایت نکشیم
      پای خود را ز ره پاک هدایت نکشیم
      
      سر این سفره نشستند کریمان کریم
      صاحبان نمک و سفره ی احسان قدیم
      راه دادند اگر یک شبه ما را به حریم
      لا اقل آبروی ماه خدا را نبریم
      
      پای این سفره نشستند تمام شهدا
      بانیانند همه پنج تن آل عبا
      
      من که یک عمر سر عهد تو محکم نشدم
      عین عدل است که با ماه تو محرم نشدم
      بار عام است ولی لایق این هم نشدم
      این همه لطف و کرم باز من آدم نشدم
      
      باز هم بازهم اینبار مرا بخشیدی
      بخدا حرف من این است چرا بخشیدی
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب بیست و یک ماه رمضان92
      
       ********************
      
      
      بساط عاشقی به پاست این شب ها
      زمان آشتی با خداست این شب ها
      
      گناه کار قدیمی دوباره برگشته
      صدای زمزمه ها آشناست این شب ها
      
      زمان بده به زمین خورده ای اِله کریم
      اگر مرا بزنی هم رواست این شب ها
      
      خوشا به حال گدایی که چشم تر دارد
      که گریه های سحر کیمیاست این شب ها
      
      کنار سفره ی افطار زیر لب گفتم:
      نگفته ای به خود آقا کجاست این شب ها؟
      
      قسم به خاک نشسته به چادر زهرا
      مرا ببخش ؛ ببخشی رواست این شب ها
      
      ز فتنه های زمانه خط امان داریم
      چرا که نام علی ذکر ماست این شب ها
      
      گدای صحن و سرای شهنشه نجفم
      دلم هوایی ایوان طلاست این شب ها
      
      دل شکسته ی ما با سلام بر ارباب
      مسافر حرم کربلاست این شب ها
      
      سلام بر لب عطشان سیدالشهدا
      سخن ز تشنه لب سر جداست این شب ها
      
      شنیده ام که سرش نی به نی عوض میشد
      شکایت من از آن نیزه هاست این شب ها
       
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب بیستم ماه رمضان92
      
       ********************
      
      اشعار مناجات با خدا - سید علی رکن الدین
      
      جز آه، حرفی در خور گفتن ندارم
      جز آه حرفی هست اما من ندارم
      
      چون طفل بازیگوش، عصیانگر، گرسنه
      راهی به خانه غیر برگشتن ندارم
      
      پوسیده یا پاره شده یا آب رفته
       مهمانی است و حیف...پیراهن ندارم
      
      این چه بلایی بوده آوار است بر من
      اسم تو را میخوانم و جوشن ندارم
      
      آه ای ملائک رو بپوشانید از من
      غرق معاصی هستم و دیدن ندارم
      
      میجویمت ای انتهای آرزوها
      میجویم اما پاسخی جز لَن ندارم
      
      در آسمان تیره ی بخت غریبم
      جز کربلا من نقطه ای روشن ندارم
      
      من که به غیر کربلا موطن ندارم
      من که به غیر کربلا مدفن ندارم
      
      سید علی رکن الدین
      
       ********************
      
      
      رمضان بوی مناجات و دعا می آید
      عطر تسبیح و صدای شهدا می آید
      
      گوشه ی چشم من امروز سحر، تر شده است
      آبرو باز به کابین گدا می آید
      
      دیده ی کور به اشک سحری روشن شد
      بوی پیراهن یوسف ز کجا می آید؟
      
      کاش آماده ی مهمانیتان می بودم
      به سر سفره کسی بی سر و پا می آید
      
      خاطر حضرت ارباب بیا عفوم کن
      که فقط بخشش و رحمت به شما می آید
      
      هر سحر مثل محرم دل من می گیرد
      باز عطر حرم کرب و بلا می آید
      
      لب من زخم شده از عطش اما به فدات
      یادم از چوب و لب و طشت طلا می آید
      
      محسن حنیفی
      
      ********************
      
      
      اینجا کریمی هست که بسیار می بخشد
      لب وا نکردی تا کنی اقرار می بخشد
      
      تاثیر استغفار اوج باور عبد است
      قبل از گنه کردن تو را غفار می بخشد
      
      وقت گنه پرده به روی ما می اندازد
      مشغول عصیانیم که ستار می بخشد
      
      هر قدر هم دوری کنیم او در پی ما هست
      گاهی به خلوت ، گاه در انظار می بخشد
      
      این صبر که دارد خدا ، شرمندگی دارد ...
      هر چه گنه را می کنی تکرار می بخشد ...
      
      ظرف ترک خورده در اینجا بند خواهد خورد
      رفتی و برگشتی اگر صدبار می بخشد
      
      پیچیدگی زندگی تمرین رشد ماست
      اینها مقاماتی است که دلدار می بخشد
      
      مومن در امواج بلاها دم نخواهد زد
      زیرا بلاها نخل او را بار می بخشد
      
      در میهمانی هوشیاری جزء ارکان است
      این صاحب خانه به ما اسرار می بخشد
      
      حب علی در سینه باشد کار ما جور است
      ما را به مهر حیدر کرار می بخشد
      
      آب حیاتی که خدا فرموده این اشک است
      این هدیه را بر دیده ی بیدار می بخشد
      
      فرموده است شیخ الائمه : " حق ، کسی را که
      اشکی بریزد در عزای یار می بخشد"
      
      ذکر "حسین" در تشنگی تسبیح ما باشد
      جان را صفا این ذکر گوهربار می بخشد
      
      امشب خدا ما را به حق آن یتیمی که
      افتاد از ناقه در آن بازار می بخشد
      
      امشب خدا ما را به حق چشم هایی که
      گردیده بود از ضرب سیلی تار می بخشد
      
      رضا رسول زاده
      با تشکر از آقای رسول زاده
      
      ********************
      
   شب قدر
   
      بچه گي كرده ام، پشيمانم
      من ندانسته شيطنت كردم
      بغلم كن دوباره مثل قديم
      رو نگردان ز من، غلط كردم
      **
      ساده گي كار دست من داده
      همنشين ِ بد از تو، دورم كرد
      لطف بيش از حد شما؛ امروز
      بنده اي سركش و جسورم كرد
      **
       سيب سرخ هوس فريبم داد
      دلم از كرده اش پشيمان است
      عذر تقصير پيشت آوردم
      مهربان، بخشش از بزرگان است
      **
      به كجا مي شود فرار كنم !؟
      بدتر از متهم زمين خوردم
      حيف آن دست، كه مرا بزني
      نزده ؛ من خودم زمين خوردم
      **
      آبرو، اشك، ندبه و توبه
      باز هم واژه هاي تكراري
      دست هاي مرا دوباره بگير
      تا بفهمم كه دوستم داري
      **
       شده ام جنس كهنه ي بازار
      رهگذر، دوست، آشنا نخرد
      كاش از اول ضرر نمي ديدم
      هيچ كس غير تو، مرا نخرد
      **
       نه ! من از چشم تو نمي افتم
      تا حسيني و كربلايي هست
      آبروي مرا نخواهي برد
      تا كه عشق امام رضايي هست
      **
      روسیاهم صدا نخواهي زد
      پاي من را قلم نخواهي كرد
      به دلم دست رد نخواهي زد
      سنگ روي يخم نخواهي كرد
      **
      بازهم روي خوش نشان دادي
      چقدر خوب شد كه زهرا هست
      غسل گريه كن اي دل غافل
      روضه دست و مشك سقا هست
      
      وحید قاسمی
      
      ********************
      
      شب قدر
      
      خود را به خواب مي زني اي بنده تا به كي
      هي توبه پشت ِ توبه، سرافكنده تا به كی
      
      دنيا وفا نكرده ، وفا هم نمي كند
      با زرق و برقش از غم دل، كم نمي كند
      
      از حوض ِ نور،كي به رخت آب مي زني
      كي دست رد به سينه ي اين خواب مي زني
      
      اي بنده جزء براي خدا بنده گي نكن
      !کج می روی،لجاجت و یک دنده گی نکن
      
      بنده در اوج ِ فاجعه زانو نمی زند
      غير از خداي ِ خود به كسي رو نمي زند
      
      عقلت مگر به شايد و بايد نمي رسد
      بارِ كجت به منزل و مقصد نمي رسد
      
      تيشه نزن به ريشه ي خود بنده ي خدا
      بیراهه می روی، نشو شرمنده ی خدا
      
      جاي غم ِ بهشت، غم ِ پول مي خوري
      بيچاره اي كه مثل پدر گول مي خوري
      
      بيهوده هي براي دلت كيسه دوختي
      باغ بهشت را به جو ِ ري فروختي
      
      ای ورشکسته،بیش تر از این ضرر نده
      لحظه به لحظه عمر خودت را هدر نده
      
      شبهاي قدر فرصت خوبيست؛ گريه كن
      آيا زمان توبه ي تو نيست گریه کن
      
      شبهاي قدر فرصت خوبيست؛ توبه كن
      غير از تو و خدا كه كسي نيست توبه کن
      
      شبهاي قدر ناله بزن بي معطلي
      دستم به دامنت، مددي مرتضي علي
      
      شبهاي قدر اشك تو را كوثري كند
      زهرا براي شيعه ي خود مادري كند
      
      جا مانده اي ز قافله، هيهات، گریه کن
      امشب براي عمه ي سادات گريه كن
      
      شايد خدا به حال ِ خرابت نظاره كرد
      پرونده ي سياه تو را پاره پاره كرد
      
      مانند سوزِ صبح ِ مه آلود مي رسد
      وقتي نمانده است، اجل زود مي رسد
      
      باید بری ! به فكرِ حساب و كتاب باش
      فكر فشارِ قبر و سئوال و جواب باش
      
      شبهاي قبر، تيره تر از كرده هاي توست
      مهتاب روشنش سفر كربلاي توست
      
      بي نور عشق، قبر تو دلگير مي شود
      امشب بگير تذكره را ، دير مي شود
      
      ای تشنه لب ، ز دست سبو آب را بگير
      امشب به گريه دامن ارباب را بگير
      
      وحید قاسمی
      
      ********************
      
           
      نام ما را ننویسید، بخوانید فقط
      سر این سفره گدا را بنشانید فقط
      
      آمدم در بزنم، در نزنم می میرم
      من اگر در زدم این بار نرانید فقط
      
      میهمان منتظر دیدن صاحب خانه ست
      چند لحظه بغل سفره بمانید فقط
      
      کم کنید از سر من شرّ خودم را، یعنی
      فقط از دست گناهم برهانید... فقط
      
      حُرّم و چکمه سر شانه ام انداخته ام
      مادرم را به عزایم ننشانید فقط
      
      صبح محشر به جهنم ببریدم اما
      پیش انظار گنهکار نخوانید فقط
      
      پیش زهرا نگذارید خجالت بکشیم
      گوشه ای دامن ما را بتکانید فقط
      
      حقمان است ولی جان اباعبدالله
      محضر فاطمه ما را نکشانید فقط
      
      سمت آتش ببری یا نبری خود دانی
      من دلم سوخته، گفتم که بدانید فقط
      
      گر بنا نیست ببخشید، نبخشید اما
      دست ما را به محرم برسانید فقط
      
      علی اكبر لطیفیان



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار ماه مبارک رمضان و مناجات با خدا
[ 8 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار ماه مبارک رمضان و مناجات با خدا

      اگر بناست رحمت کسي به ما کمک کند
      خدا کند که زودتر خود خدا کمک کند
      
      ضيافت کريم ها که بي گدا نمي شود
      کرم کن و بگو کسي به اين گدا کمک کند
      
      من اشتباه کردم ولي مرا رها نکن
      بجز تو کيست که به اين بي سر و پا کمک کند
      
      گناه کردنم به آبروي من لگد زده
      به اين بدون آبرو کسي چرا کمک کند ؟
      
      اگر هوار ميزنم ،اگر که جار ميزنم
      ميان راه مانده ام يکي مرا کمک کند
      
      نگو که تحبس الدعا شدم نگو رها شدم
      بگو چه حربه اي به من بجز دعا کمک کند
      
      براي من که قبح غفلت و گناه ريخته
      حياست بهترين دوا به من حيا کمک کند
      
      بيا مرا درست کن بيا ضرر نميکني
      نميشود خدا همش به خوبها کمک کند
      
      به هر کجا که ميروم ضمانتم نمي کنند
      به طوس ميروم مگر امام رضا کمک کند
      
      اگر که خورده کار من گره ؛گره گشا که هست
      به عاشقان ، رقيه ي گره گشا کمک کند
      
      چقدر تا دم سحر سر بريده ي پدر
      به دخترسه ساله روي نيزه ها کمک کند
      
      ز ناقه زجر لعنتي مرا ز مو بلند کرد
      به دختر تو عمه زير چکمه ها کمک کند
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضي در شب سوم ماه رمضان92

      *********************

      
      مرا به خلوت و ذکر شبانه راهي نيست
      چرا که سهميه ام غير روسياهي نيست
      
      هميشه غير تو را کرده ام طلب از تو
      ببخش! نيت و مقصود من الهي نيست
      
      مرا به سوي خودش مي کشد چنان نفسم
      که يک دو گام دگر تا خود تباهي نيست
      
      فقط تو مشتري دست خالي ام هستي
      اگرچه پيش تو دل گاه هست و گاهي نيست
      
      اگر مرا نخري ورشکست خواهم شد
      کمک که وضعيتم ، وضع رو به راهي نيست
      
      تو دست يخ زده ام را گرفتي و انگار
      به نامه ي عملم اصلاً اشتباهي نيست
      
      دوباره بر سر سفره نشانديم امسال
      اگرچه بنده ي تو عبد دل بخواهي نيست
      
      به روضه روزه ي خود باز مي کنم زيرا
      براي روزه که بي روضه جايگاهي نيست
      
      سلام ماه خدا بر لب تو خون خدا
      سلام بر لب زخم تو سيد الشهدا
      
      محسن حنيفي

      
          *******************

      

      
      خراب آمده ام تا کني تو آبادم
      هزار شکر نگفتند ز چشمت افتادم
      
      خراب باده ي عَفوم، ببخش رسوا را
      مُقِّر و مُعترفم از هزار بيدادم
      
      مدد نميشوم آقا به غير دستانت
      بگير دست مرا با تمام ايرادم
      
      بدون وجه تو سوگند سخت محتاجم
      که هرچه آبرويم داده اي ز کف دادم
      
      من از عِقاب تو سوي خودت گريزانم
      گناه ميکنم و باز ميکني يادم
      
      هميشه بنده ي دربست خود صدايم کن
      خدا نکرده نکن از اطاعت آزادم
      
      اگرچه سوي تو آلوده دامن آمده ام
      ولي به اسم تو سوگند پاک بنيادم
      
      ميان اين همه مهمان بعيد ميدانم
      که مفتضحم بکني در ميان افرادم
      
      نشاندي ام به کنار خداييان اما
      هزار مزه ندارد سکوت و فريادم
      
      به زير بال خود افتاده بودم اما زود
      رسيد دست عطاي کسي به فريادم
      
      سحر گشود به رويم تمام دردها را
      دمي که ناله رب الحسين سر دادم
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضي در شب دوم ماه رمضان92
      
         *******************

      
      از نسيم سحري روح به جانم دادند
      چشمي از خون جگر اشک فشانم دادند
      
      تا شدم هم نفس محفل رندان سحر
      لذت زمزمه و آه و فغانم دادند
      
      باورم نيست که با اين همه عصيان و قصور
      ره به مهماني ماه رمضانم دادند
      
      بهترين وقت ملاقات خدايي است نماز
      فيض ديدار به هنگام اذانم دادند
      
      ضعف روزه ز تن ناقص من رخت ببست
      بهر انجام عبادات توانم دادند
      
      نام آقا نمک سفره ي افطار من است
      کرم حضرت يار است که نانم دادند
      
      هر چقدر دور شدم باز عطايم کردند
      توبه بشکستم و هر بار زمانم دادند
      
      ناسپاسي به سر نعمت حق باعث شد
      که حواله به سراي دگرانم دادند
      
      مانده بودم که کجا درد دل ابراز کنم
      به کرم خانه ي ارباب مکانم دادند
      
      به خدا آرزويي ندارم هيچ ديگر
      حرم کرب و بلا را که نشانم دادند
      
      دلم از روز ازل هست گرفتار حسين
      به غلامي درش نام و نشانم دادند
      
      در همان روز که هر کس ز کسي بگريزد
      از تولاي علي برگ امانم دادند
      
      بخداوند قسم شور حسين مي گيرم
      روز محشر اگرم اذن بيانم دادند
      
      احسان محسني فر
      
       *******************
      
      
      رمضان آمد و من آمده ام
      باز هم قيد خودم را زده ام
      
      راه گم کرده ترين بنده منم
      پيش چشمان تو شرمنده منم
      
      ميزباني و منم مهمانت
      لقمه اي اشک بده از خانت
      
      رمضان آمده با طعم دعا
      سفره انداخته اند در همه جا
      
      سر اين خوان همه نوع آدم هست
      شاه اگر هست گدايي هم هست
      
      عمر يک سال جلوتر رفته
      از خودم حوصله ام سرفته
      
      يازده ماه گناه آلودم
      من همانم که هميشه بودم
      
      چشم، حقّ بدنم را خورده
      هر کسي خواست دلم را برده
      
      خو گرفته است به بن بست خودم
      طاقتم طاق شد از دست خودم
      
      سالها در تن خود گم شده ام
      تاجر سفره ي گندم شده ام
      
      لحظه هايم به تجارت رفته
      از کفم اين همه فرصت رفته
      
      مددي من به خودم برگردم
      جان بگيرم به تنم برگردم
      
      روسياهم  خدايا چه کنم ؟
      بي پناهم خدايا چه کنم؟
      
      من بدم شاه ولي بد نکند
      پشت در آمده  را رد نکند
      
      مهدي رحيمي

      
          *******************

      
      لحظه ها ميل بندگي دارند
      وقت  ادعيه خواني دل شد
      چشم را بايد  اشک پاشي کرد
      وقت خانه تکاني دل شد
      **
      حال و روز زمين چه ديدني است
      آسمان رخت نو به تن کرده است
      سالروز تولد ماه است
      چقدر شب ستاره آورده است
      **
      رد پاي فرشته ها روي
      جانماز زمين شکوفا شد
      همه دل تنگ اين هوا بودند
      غنچه ي سـبز ربنا وا شد
      **
      بزم عشقي خدا به پا کرده است
      همه دعوت شدند و مهمانند
      خوش نشينان  سفره ي افطار
      ريزه خوار بهار قرآنند
      **
      در همين  لحظه هاي نوراني
      باري از دوش يک نفر بردار
      روزه داري فقط نخوردن نيست
      چون علي کيسه ي سحر بردار
      
      صابر خراساني
      
        *******************

      سلام ماه مبارک سلام ماه خدا
      سلام ماه پذيرايي خدا از ما
      
      سلام شهر طهوراي ساکنان زمين
      سلام چشمه تنزيه عالم بالا
      
      ببين به سوي تو قرآن به دست آمده ام
      سلام شهر تلاوت سلام شهر دعا
      
      به دعوت تو در اين ميهماني آمده ام
      وگرنه خاک کجا و زلالي دريا
      
      چقدر سنگ به بالم زدم به دست خودم
      چقدر زخمي ام و پرشکسته ام حالا
      
      شکسته ام که مرا در تلاطمت بکشي
      تو ناز و قهر خودت را نکن دريغ از ما
      
      براي اذن دخولم اجازه مي خواهم
      اجازه از علي و يک اجازه از زهرا
      
      به اذن دست بريده به اذن مشک و علم
      به اذن روضه ي چشمان حضرت سقا
      
       رحمان نوازنی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار ماه مبارک رمضان و مناجات با خدا مهدی وحیدی
[ 8 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

استقبال از ماه مبارک رمضان

      آمد از پرده برون ماه منور رمضان
      از هلال مه نو دارد ساغر رمضان

      مست مستیم و ندانیم سر از پا همگی
      ای خوشا باده، خوشا باده، خوشا هر رمضان

      هله یاران رمضان ها هله یاران روزه
      رمضان است سلام همگان بر رمضان

      رمضان آمده یاران بفروزید چراغ
      طبل کوبید هلا طبل سحر در رمضان

      گل سیسنبر و سوری به سر ماه زنید
      تاجی از شب بو بگذارید بر سر رمضان

      هله با هلهله خیزید به استقبالش
      هان نسیم سحری آمد از این در رمضان

      رمضان آمده با شطی از آیینه و گل
      شیر آورده هل آورده و شکر رمضان

      شربت قند و گل آورده و حلوای دعا
      آمد از شهر خدا قرآن بر سر رمضان

      ماه شعبان بگذشت آی دریغا شعبان
      رمضان آمده از راه ، برادر رمضان

      جان مجروح مرا مرهم و دارو بخشید
      جسم بی روح مرا کرد مسخر رمضان

      دل بشکسته جواز سفرت خواهد شد
      آنک این کشتی در گریه شناور، رمضان

      می بردمان سوی معراح یکایک شب قدر
      پای بگذاشته از عرش فراتر رمضان

      می بردمان همگی گرم فراسوی بهشت
      می بردمان همگی آن سوی محشر رمضان

      شمس سوزنگر از این دست ندیده ست کسی
      زد بر آماس گناهانم نشتر رمضان

      رمضان قوت بازوی خداجوی علی ست
      روز هیجا نکند جز در خیبر رمضان

      بوی آواز خدا می وزد از هر طرفی
      چه معطر نفس ما چه معطر رمضان

      رمضان چیست تماشای سحرهای بهشت
      چشممان باز به قرآن مصور، رمضان

      رمضان ماه خدا ، ماه نبی ، ماه ولی
      ماه دلخواسته ی خاص پیمبر رمضان

      آمد از راه به بی تابی و پرسید کجاست
      خانه ی فاطمه و خانه ی حیدر ، رمضان

      هان بکارید در این مزرعه ی سبز قنوت
      هان بچینید از این میوه ی نوبر، رمضان

      گرد او حلقه زنید آنک درمسجد عشق
      چون خطیبی ست که رفته ست به منبر رمضان

      رمضان کوه گناهان تو را می ریزد
      گرچه از ذره ی کاهی ست سبکتر رمضان

      میهمانان خداییم مراقب باشیم
      نکند بگذرد از خانه مکدّر رمضان

     علیرضا قزوه



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: استقبال از ماه مبارک رمضان مهدی وحیدی
[ 7 / 4 / 1393 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار وداع با ماه مبارک رمضان

 

دارد بساط ماه خدا جمع می شود

از سفره نان و آب و غذا جمع می شود

 

آن دامنی که دست کرم پهن کرده بود

دارد ز دست های گدا جمع می شود

 

فرصت گذشت؛ این رمضان هم تمام شد

زیباترین بهانه ما جمع می شود

 

یک ماه شهر ما نفس راحتی کشید

اما چه زود حال و هوا جمع می شود

 

نزد طبیب حال دلم خوب می شود

وقتی طبیب هست شفا جمع می شود

 

من تازه انس تازه گرفتم به نام تو

ربّ کریم سفره چرا جمع می شود؟

 

دیگر ببخش هرچه نبخشیده ای زما

دیگر ببخش هرچه گدا جمع می شود

 

مارا بخر ؛ بیا و معطل نکن مرا

لحظه های لطف و صفا جمع می شود

 

امشب که رفت جز عرفه ،ای خدای من

دریای رحمت تو کجا جمع می شود

 

این بار من که ریخته در راه آخرش

با رحمت امام رضا جمع می شود

 

امشب که رفت وعده ما در محرم است

در صحن ارگ اهل عزا جمع می شود

 

آخر به لطف فاطمه این جمع بی ریا

در صحن شاه کرب و بلا جمع می شود

**



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار وداع با ماه مبارک رمضان مهدی وحیدی
[ 16 / 5 / 1392 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار وداع با ماه مبارک رمضان

 

از عمر فقط حاصل من روی سیاه است

افسوس که این ماحصل عمر تباه است

 

ماندم که چرا ذوق مناجات ندارم

هرچه به سرم آمده از دست گناه است

 

رفت این رمضان زودتر از هر رمضانی

پرت است حواسم که شب چندم ماه است

 

باید به خودم آیم که دگر آخر خط است

برگردم از این راه که این آخر راه است

 

هر چند که سنگین شده جرمم تو رحیمی

کوه گنهم در بر عفوت پر کاه است

 

من چیز زیادی به خدا از تو نخواهم

آدم شدنم در گرو نیمه نگاه است

 

ماندم به سرای که برم حاجت خود را

این نیمه شب این بنده به دنبال پناه است

 

چیزی که به دادم برسد عشق حسین است

در حشر برایم فقط این اشک گواه است

 

اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب 25 ماه رمضان92 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا

برچسب‌ها: اشعار وداع با ماه مبارک رمضان مهدی وحیدی
[ 16 / 5 / 1392 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات با خدا

     توبه از جرم وخطا،حال سحر مي خواهد
      خلوت نيمه ي شب اشك بصر مي خواهد
      
      وادي طور همين هيئت هر هفته ي ماست
      ديدن نور خدا اهل نظر مي خواهد
      
      سختي گردنه ي عشق زمينت نزند
      راه پر پيچ وخمش مرد سفر مي خواهد
      
      صرف اين سينه زدن ها به مقامي نرسيم
      محرم راز شدن ديده ي تر مي خواهد
      
      جهت بخشش هر سينه زني حضرت حق
      محشر از مادر سادات نظر مي خواهد
      
      عمل زينب كبري به همه ثابت كرد
      سر شكستن ز غم دوست جگر مي خواهد
      
      سر عباس به ني پند ظريفي دارد
      غير خورشيد،سماوات قمر مي خواهد
      
      وحید قاسمی
       
    
  *******************

      
      همیشه گدایی که آقا ندارد
      سر سفره ی هیج جا " جا ندارد
      
      بدون تعارف زدن سفره خوب است
      کرم خانه اصلا بفرما ندارد
      
      تقلا مکن تا مچم را بگیری
      گنهکار که بوق و کرنا ندارد
      
      بیا پیش مردم مگو که چه کردم
      خجالت کشیدن تماشا ندارد
      
      تو ناراحتی که چرا پشت کردم
      بیا خب بزن اینکه دعوا ندارد
      
      همین جا بزن آخرت را رها کن
      برای تو اینجا و آنجا ندارد
      
      مکش بر رخ من ببر آتشت را
      برای کسی که علی را ندارد ....
      
      ....سر سفره ی رحمت تو خدایا
      کسی جا ندارد که زهرا ندارد
      
      بگو  روزی ام کربلا نیست  ـ  اینکه
      نیازی به امروز  و فردا ندارد
      
      علی اکبر لطیفیان
       
        *******************       

      
      از ما عجیب نیست دعایی نمی رسد
      از تحبس الدعا که صدایی نمی رسد
      
      ما تحبس الدعا شده ی نان شبهه ایم
      آنجا که شبهه است عطایی نمی رسد
      
      پر باز میکنم بپرم ، میخورم زمین
      بال و پر شکسته به جایی نمی رسد
      
      باید تنم پی سپر دیگری رود
      با روزه های ما به نوایی نمی رسد
      
      با دست خالی از چه پل دیگران شوم
      دستی که وقف شد به گدایی نمی رسد
      
      ای میزبان ! فدای تو و سفره چیدنت
      آیا به این فقیر غذایی نمی رسد ؟
      
      من سالهاست منتظر یک ضمانتم
      آخر چرا امام رضایی نمی رسد؟
      
      از من مخواه پیش از این زندگی کنم
      وقتی برات کرب و بلایی نمی رسد
      
      علی اکبر لطیفیان
       
      ******************* 
       
      الهی به این بنده فرصت بده
      به توفیق بر نفس رخصت بده
      
      شب چارمی بازهم آمدم
      خودت روز محشر شهادت بده
      
      عوض کن مزاج مرا با دعا
      به من حس سبز عبادت بده
      
      سر سفره ات زاهدان سائلند
      به این هم نشینی سعادت بده
      
      اگر اوج انسانیت بندگی ست
      به آزادی من اسارت بده
      
      ...چه می خواهی از من سر و دست و پا
      ....بهایت چقدر است قیمت بده
      
      .......
      
      شبیه مظاهر حبیب آمده
      پر از عطر خوش بوی سیب آمده
      
      حسین امشب آمد به بالین من
      برای مریضت طبیب آمده
      
      سراغ من خسته انگار که
      غریبانه حس غریب آمده
      
      کنون وقت گریه است زینب بیا
      به گودال آن نانجیب آمده
      
      گلی را که گم کرده ای روی نیزه
      بمیرم که شیب الخضیب آمده
      **
      اجرا شده توسط حاج مهدی سلحشور 
       
        *******************        
      رمضون كاشكي مي شد منو مدينه ببـري
      منو پيـش شهـدا شكسته سينه ببـري
      رمضون كاشكي مي شد شهادتا امضا بشه
      بدن ماهمگی مثل خود زهرا بشه
      رمضون كاشكي مي شد فاطمه لبخند بزنه
      به سر بسيجياش دوباره سربند بزنه
      



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدامناجات با خدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با خدا مهدی وحیدی
[ 8 / 5 / 1392 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات با خدا

      
      سرخوشم از باده ای که یار دستم میدهد
      جام اشکی که  سحر دلدار دستم میدهد
      
      همرهان بار سفربستند ومن جا  مانده ام
      گفتم آخر روسیاهی کار دستم میدهد
      
      وای از نفسم که درراه خطا خوارم نمود
      او بهانه از سر اجبار دستم میدهد
      
      آنقدر توجیه شیطانی بچیند روی هم
      تا گنه را از سر اصرار دستم میدهد
      
      معصیت کردن براین عادی گشته چرا؟
      این بلا را  نفس با تکرار دستم میدهد
      
      من گنه کارم ولی آخر به عشق فاطمه
      برگ سبزی حضرت غفار دستم میدهد
      
      ناز ساقی را به خون دل کشم تا لحظه ای
      -  که  سبویی  لحظه دیدار دستم میدهد
      
       زیر دین کس نباشم تا دم جان  دادنم
      
      جام کوثر حیدر کرار دستم میدهد
      
      بوسه دارد دست آن ساقی که ازروز ازل
      باده   را  بی منت  و   آزار دستم میدهد
      
      در ازای هر علی گفتن به زهرایش قسم
      جامی از کوثر صدو ده بار دستم میدهد
      
      دانم آخر حق زباب القبله  کرب وبلا
      
      برگ تضمین امان از نار دستم میدهد
      
      قاسم نعمتی
       
      **********************
       
      همین که از لب ما آه آه می افتد
      طبیب زودتر از ما به راه می افتد
      
      دو روز رفتم و با پای خویش برگشتم
      همیشه کار گدایان به شاه می افتد
      
      کریم بودن و بخشیدنت به جای خودش
      بگو کی از سرِ ما این گناه می افتد
      
      به ما نگاه بینداز که چشم سلطان هم
      گهی به روی غلام سیاه می افتد
      
      هر آن کسی که بدون علی صدا کند
      اگر ز چاله در آید به چاه می افتد
      
      در این بساط که دریا به قطره محتاج است
      نیاز کوه گناهی به کاه می افتد
      
      فدای شاه غریبی که لحظه آخر
      به نیزه تکیه زند و بی سپاه می افتد
      
      فدای شاه غریبی که راس پر خونش
      به پای دخترکی بی پناه می افتد
      
      علی اکبر لطیفیان

       
       **********************
       
       
      سفره آماده ،سر سفره گدا آماده
      کرم آماده من آماده خدا آماده
      
      این کرم خانه دو ماه است تدارک دیده
      قبل مهمان همه جا هست غذا آماده
      
      اینکه اینجائیم از لطف خود اوست نه من
      او نخواهد ، نشوم بهر دعا آماده
      
      گر خدا رحم نیارد به من آلوده
      نفس من هست به انجام خطا آماده
      
      دل بیمار محال است به درمان نرسد
      مطب آماده دل آماده دوا آماده
      
      بی پرو بال به پرواز رسیدن شدنی است
      بسکه در ماه خدا هست هوا آماده
      
      توبه بی ذکر علی نیست میسر ولله
      ذکر حیدر بکند قلب مرا آماده
      
      عجبی نیست ببینم در این ماه علی
      بیشتر از همگان فاطمه را آماده
      
      طلب کعبه در این ماه طواف یار است
      پس چه بهتر که بود کرببلا آماده
      
      وقت یاری گل فاطمه فردای فرج
      کاش باشیم کنار شهدا آماده
      
      علی اکبر لطیفیان

       
       **********************     
      

      
      هرکه سوز جگرواشک روانش دادند
      برسرکوی مناجات امانش دادند
      
      آنکه گردید نظرکرده صاحب نظران
      جلوه حضرت معشوق نشانش دادند
      
      دیده ای راکه مطهر شده با اشک سحر
      جام وصلی زسبوی رمضانش دادند
      
      آن دلی راکه عیارش به دعا خالص شد
      نیمه شب وقت مناجات زبانش دادند
      
      زیرو رو میکند عالم نفس آن واعظ
      که ز انفاس علی فن بیانش دادند
      
      بنده ای که شده تسلیم به تقدیر خدا
      هرچه دادند به ابرار همانش دادند
      
      باغ آن سینه که شد زنده به باریدن اشک
      سبزی عشق به اوقات خزانش دادند
      
      نوکری را که ملقب شده بر نام حسین
      ظل رحمانیت عرش مکانش دادند
      
      هرکه خودرا برساند حرم کرب و بلا
      مستقیما ز خدا برگ امانش دادند
      
      آن گلویی که دم روضه زینب دارد
      اثری خاص به لحن سخنانش دادند
      
      باسلامی همه عشاق بریزد برهم
      آنکه بادست حسین لقمه نانش دادند
      
       قاسم نعمتی
       
       **********************       
       
      دردا که مثل ميثم و سلمان نمي‌شويم
      سلمان شدن که هيچ، مسلمان نمي‌شويم
      
      وقتی که غرق سستی و جهل و تغافلیم
      لبریز استجابت و ايمان نمي‌شويم
      
      هر سال چند مصحف زرکوب مي‌خريم
      اما انيس و همدم قرآن نمي‌شويم
      
      يک عمر بين پيله‌ی تن دست و پا زديم
      پروانگي ما چه شده؟ جان نمي‌شويم!
      
      بيمار معصيت شده يک عمر نفسمان
      همت نمي‌کنيم که درمان نمي‌شويم
      
      با اين کوير بخل و حسد خو گرفته ايم
      افسوس، رود و چشمه و باران نمي‌شويم
      
      رنج و غم تمامي ما بي ملالي است
      از غصه‌ی کسي که پريشان نمي‌شويم
      
      در اين زمانه آدميت جان سپرده است
      رنجي نبرده ايم، نه! انسان نمي‌شويم
      
      باری ز دوش خلق خدا بر نداشتیم
      بيهوده نيست همدم جانان نمي‌شويم
      
      این کوره راه ختم به جنت نمی شود
      اینگونه هم قبیله‌ی سلمان نمی‌شویم
      
      در محضر امام زمان، لاف مي زنيم
      وقتي که يار رهبر خوبان نمي‌شويم
      
      با این حساب کرب و بلا هم شود به پا
      قرباني امام شهيدان نمي‌شويم
      
      یوسف رحیمی  
       
     **********************   
       
       
      ما دل نبسته‌ایم به اوضاع کار خویش
      دل خوش نکرده‌ایم به این کوله‌بار خویش
      
      باید خدا به داد دل بی‌کسم رسد
      شیطان کند وگرنه دلم را شکار خویش
      
      رخت و لباس پاره نشان گدایی است
      ما را کریم رد نکند از جوار خویش
      
      سوگند خورده است که بخشیده می‌شویم
      پس آمده است با همه‌ی اعتبار خویش
      
      او قول داده است که ما را نمی‌زند
      خوبان نمی‌زنند به زیر قرار خویش
      
      با ذره‌پروری به چه جایی رسیده‌ایم
      ما را نشانده‌اند کریمان کنار خویش
      
      پروانه‌ایم و دور علی‌وار می‌زنیم
      خارج نمی‌شود دل ما از مدار خویش
      
      فردای حشر فاطمه دنبال کار ماست
      کار تمام خلق می‌افتد به یار خویش
      
      تا بشنویم نام حسین گریه می‌کنیم
      یکباره می‌دهیم ز دست اختیار خویش
      
      علی اکبر لطیفیان
       
      **********************   
       
        
      کو یک نفر که یاد دل خستگان کند؟
      یا لا اقل حکایت ما را بیان کند
      
      من زیر بار معصیتم ضعف کرده ام
      دستی کجاست تا مدد ناتوان کند
      
      تب کردم از مرور گناهان کوچکم
      کو آتشی که خجلت ما را نهان کند؟
      
      ما بی سلیقه ایم، تو حاجات ما بخواه
      ورنه گدا مطالبه ی آب و نان کند
      
      آتش میاورید که اشکم مرا بسوخت
      کار شرار نار تو آب روان کند
      
      ما را مران ز خویش چرا که زمانه راند
      حاشا که دوست کار زمین و زمان کند
      
      چیزی نصیب تو نشود از عذاب من
      ایزد کجا محاربه با استخوان کند
      
      شبها مرا برای خودت انتخاب کن
      فرصت مده که دیگری ام امتحان کند
      
      درهم بخر که سخت گرفتار و در همیم
      خوب است گرچه چشم تو ما را نشان کند
      
      از تو بعید نیست رفیق گدا شوی
      مرد کریم میل به مستضعفان کند
      
      محرم نمی شود به مناجات نیمه شب
      هرکس که رو به محفل نامحرمان کند
      
      صبح قیامت از تو، به تو می برم پناه
      آغوش تو مگر که مرا میهمان کند
      
      با آفتاب روز جزا پاک می شود
      هر کس که قهر از کرم آسمان کند
      
      محمد سهرابی 
       
       **********************       
       
      آن گدایی که در کوی تو جایی دارد
      از سر سفره ی تو آب و غذایی دارد
      
      تو نه آنی که ز خود دور کنی سائل را
       یار آن است که پیوسته عطایی دارد
      
         پیش اغیار شکستن نبُوَد در خور ما
      دل چو بشکست برای تو بهایی دارد
      
      در هیاهوی دعا ناله ی من گم نشود
      هر نوا گوشی و هر گوش نوایی دارد
      
      با تو یک رنگ نشد قلب و زبانم آخر
       بس که این بنده به هر لحظه هوایی دارد 
      
       با همه معصیتم نام مرا خط نزدی
        نازم آن یار که گسترده سَرایی دارد
      
        بخشش و لطف تو جرات به گناهش
      داده  بنده ات تا که خطاپوش خدایی دارد
       
      
       
       ********************** 
       
       
      هر کس ز بارگاه تو منت نمی کشد
       در حیرتم چگونه خجالت نمی کشد
      
      بنشستنم همان و در او سوختن همان
       کارم به وصل دوست به صحبت نمی کشد
      
      باید فرشته ها ی تو خُدّام من شوند
       مهمان که زحمتی به ضیافت نمی کشد
      
      بوی غذاست راهنمای گدای شهر
       کار ضیافت تو به دعوت نمی کشد
      
      کس بعد از این ز ریخت و پاشی که می کنیم
      خود را به سایه سار قناعت نمی کشد
      
      ما جا نماز خویش به دریا فکنده ایم
      گریه عنان به خاک مذلت نمی کشد
      
      جوری نخورده ام به زمین تا شوم بلند
      دل از در ِ تو رَخت اقامت نمی کشد
      
      زخمی که سینه چاک دَم تیغ دلبر است
      ناز طبیب و رنج طبابت نمی کشد
      
      آخر من از محبت تو آب می شوم 
      کار کسی چو من به سعادت نمی کشد
      
        کم می خرند بار مرا در دکان غیر
       میزان کسی چنان تو  به قیمت نمی کشد
      
      بیرون شده است کار من از مرهم و دوا
      قربانی از معالجه منت نمی کشد
       
  
       
    **********************
      

      
      من آلوده کجا محفل ابرار کجا
      این همه خوب کجا و من بیمار کجا
      
      از خجالت چه کنم او که خودش می داند
      من بدبخت کجا محرم اسرار کجا
      
      نمکی راکه به حر داد به چون من ندهند
      من دل مرده کجا سفره افطار کجا  
      
      همه مشغول مناجات و عبادت هستند
      این همه مست کجا و من بیکار کجا
      
      بارها گفت فرار از در من بدبختی ست
      جمله دوست کجا عبد گنهکار کجا
      
      باز یک سال دویدم پی امیال خودم
      من محتاج کجا دست طلبکار کجا
      
      دست خود را همه جا بهرگدایی بردم
      ولی این خلق کجا دست علمدار کجا
      
      مهدی نظری 
       
       **********************
         
       
      دیدی آخر حب دنیا دست و پایم را گرفت
      رفته رفته دل ربود از من  خدایم را گرفت
      
      چشمه ی اشکم نمی جوشد چرا علت زچیست
      من چه کردم که خدا حال بکایم را گرفت
      
      من به دنبال اجابت ها که نه اما چرا
      لذت گوشه نشینی و دعایم را گرفت
      
      بازی دنیاست اگر بی درد و غم بار آمدم
      و چه بد شد این دل درد آشنایم را گرفت
      
      روزگاری آرزوی من شهادت بود و بس
      بعد آن دوران ، زمان، حال و هوایم را گرفت
      
      در میان قلب خود هر روز زائر می شدم
      آه ، شیطان رخنه کرد و کربلایم را گرفت
      
      من بدی کردم ، زمین خوردم ، ولی ارباب بود
      که میان روضه هایش دست هایم را گرفت
      
      یاسر مسافر 
       
      ********************** 
      

      
      امشب هلال ماه خدا شد حلال من
      یعنی که پر ز می شده جام وصال من
      
      چندی بود که منتظر ماه رحمتم
      شکر خدا که ماه خدا شد حلال من
      
      خوان کرامتی که خدا پهن کرده است
      برده ز چهره گرد و غبار ملال من
      
      لایق به درک وصل تو اصلاً نبوده ام
      زیرا ندارد از تو نشانی مقال من
      
      از کثرت گناه و معاصی ام ای خدا
      خشکیده آب چشمه ی چشم زلال من
      
      غفلت مرا به وادی عصیان کشانده است
      بی یاد تو گذشته همه ماه و سال من
      
      بال و پرم شکسته ببین ای شکسته بند
      یا ایها الکریم نظر کن به حال من
      
      بار گناه شاخه ی دل را شکسته بود
      از لطف تو جوانه زد امشب نهال من
      
      یا رب به آبروی حسینت مرا ببخش
      مهر حسین ز روز ازل شد نوال من
      
      اذن سفر به کرب و بلا روزی ام نما
      طوف حریم او شده خواب و خیال من
      
      محمد فردوسی  
       
    **********************    
       
       
       فعل مرا دیدی ولی چیزی نگفتی
       بنده همان بنده ، خدا مثل همیشه
       از ما توسل از تو لطف و دست گیری
       آقا همان آقا ، گدا مثل همیشه
       #
      ممنون از اینکه دست ما را رو نکردی
       مثل همیشه باز هم ستار بودی
       چه خوب شد در معصیت مرگم
       نیامد ممنون از اینکه باز با ما یار بودی
       #
      با این گناهانی که من انجام دادم
       باور نمیکردم که دستم را بگیری
       تو آنقدر لطف و کرامت پیشه ای که
       روزی هزاران بار توبه می پذیری
       #
      جامانده بودم تو مرا اینجا رساندی
       من خواب بودم تو مرا بیدار کردی
       وقت سحرهای مناجاتت نبودم
      آن شب به جای من تو استغفار کردی
       #
       آن قدر خوبی ِ مرا گفتی به مَردم
       آن قدر که حتی من خودم هم باورم شد
       آه ای کرامت پیشه دیدی آخر کار
       این مهربانی های تو دردسرم شد
       #
      هر چند از دست خودم دلگیرم
       اما احساس دلتنگی در این شب ها نکردم
       سوگند بر سجاده ی خانم رقیه
      من مهربان تر از خودت پیدا نکردم
       **
      در را به روی ما گنه کاران نبندید
      ما هم دلی داریم گر چه رو سیاهیم
      گفتند این جا بارِ عصیان می پذیرند
      دیدیم بیش از عالمی غرق گناهیم
      
      علی اکبر لطیفیان
       
    **********************

      ز عقده های دل من گره گشایی  کن
      دوباره  آمدم ای میزبان عطایی  کن
      
      بهار توبه و غفران رسید الهی شکر
      به بنده ها نظر از عفو  کبریایی کن
      
      بهانه جور نمودی که بر درت  آیم
      بر آشنای همه ساله هم نوایی کن
      
      سفارش ملک داعی است در این ماه
      هر آنچه هستی از این در فقط گدایی کن
      
      بیا و راضی از این عبد بی سراپا باش
      بیا و روزی ما را امام رضایی  کن
      
      به خاطر گل روی حسین هم که شده
      به عبد عاصی خود باز هم خدایی  کن
      
      بدون روضه مناجات بی اثر باشد
      نصیب ما سحری رزق کربلایی کن
      
      سحر نوای امامی غریب می آید
      که بر مشام دلم بوی سیب می آید...
      
      احسان محسنی فرد 
       
    **********************  
       
       
        سفره ی اشک مرا قابل مهمانی کن
        در قدمگاه دلم قصد چراغانی کن
      
        حضرت دوست مرا معتکف یادت کن
        نعمت قرب به این سائلت ارزانی کن
      
        مثل خورشیدی و نور کرمت کم نشود
       به گدا از در شاهانه ات احسانی کن
      
        کعبه ی ذکر تو را مُحرم حج سحرم
        به منایم ببر و نیت قربانی کن
      
        خاطر مثل گلت کاش مکدر نشود
        نظر لطف بر احوال پریشانی کن 
      
       دوش در بین مناجات به من می گفتی
        ای پسر پیر شدی ترک هوسرانی کن 
      
       روزه و ذکر و نماز تو به دردی نخورد 
      توبه مردانه از این طرز مسلمانی کن 
      
       گریه و ناله و اندوه ندارد سختی
      به عمل رو کن ، آنگاه دادخواهی کن 
 
       
      **********************
     
      خرما و نان و آب و دعا را بياوريد
      قدري ز ياد محشر کبري بياوريد
      
      فکر قبولي ام، دل من شور ميزند
      شيريني ام کنيد؛ وَ خرما بياوريد
      
      اول سلام بر لب عطشان کربلا
      حالا کمي ز تربت آقا بياوريد
      
      تربت درون آب بريزيد تشنه ام
      اشکي براي حضرت سقا بياوريد
      
      افطار ميکنيم و فقط گريه ميکنيم
      يادي ز کربلاي معلي بياوريد
      
      يک ختم نذر حضرت زهرا نموده ام
      يک ذره صوت حضرت مولا بياوريد
      
      اين ماه توبه است براي دلم کمي
      العفو آوريد و تمنا بياوريد
      
      شبهاي ارک را به دو عالم نمي دهم
      آه اي ملائکه شب يلدا بياوريد
      
      پس تا اذان صبح غزل، وقت باقي است
      اشکي براي توبه ماها بياوريد
      
      سید محمد حسین حسینی 

  
        **********************
      
     
      وقتی اسیر سفره افطار می شوم
      غافل زطعم جلوه دلدار می شوم
      
      بعد از اذان مغرب و یک روز روزه دار
      پر تا گلو شبیه یک انبار میشوم
      
      چون کوهی از جهالت و ناشکری و ریا
      بر شانه های ماه خدا بار می شوم
      
      روزه سپر به آتش قهر خدا و من
      از قهر روزه مشتری نار می شوم
      
      آخر چه روزه است به جای سبک شدن
      نفسم جلو گرفته و پروار می شوم
      
      آخر چه روزه است که جای خضوع از آن
      جرات گرفته به دیگران هار می شوم
      
      آخر چه روزه است تهی از صداقتم
      ظاهر فریب و گشته و مکار می شوم
      
      روز آبروی روزه بریزد ز کرده ام
      شب سر شکسته محفل ابرار می شوم
      
      وقتی که شهرت است فقط نیت دلم
      ذلت پذیر گشته خود آزار می شوم
      
      در خواب غفلت آه اگر زندگی گذشت
      پیک اجل صدا زده بیدار می شوم
      
      گاهی که شور سینه زنی جان ببخشدم
      از نو اسیر خدعه اغیار می شوم
      
      با این همه قصور به امید فاطمه‌م
      مهدی اگر بخواهد از انصار می شوم
      
      آری مسیح فاطمه گر یاریم کند
      گر چه بدم غلام علمدار میشوم
      
      شاعر پیدا نشد 
       
       **********************   
       
       
       امسال هم چیدی بساط میهمانی
       بال و پرم دادی که گردم آسمانی
      
         منت نهادی در به رویم باز کردی
       آغوش بگشودی برای همزبانی
      
        در هر ضیافت خانه ای که پا نهادم
       مانند تو پیدا نکردم میزبانی
      
         از من چه دیدی دعوتم کردی دوباره
       باور نمی­کردم مرا قابل بدانی  
      
      هرگز به روی من نیاوردی که بودم
       گفتی همین که آمدی از دوستانی
      
         با یک نگاه کبریایی می توانی
       از چهره ام عرض ندامت را بخوانی
      
         نادانی ام شد عذر بدتر از گناهم
       آگاه بودم خرج عصیان شد جوانی
      
        تو خواستی تا من نمک گیرت بمانم
       تو عهد کردی که برای من بمانی
      
         باعفو خود باید مرا در بر بگیر
      ی آخر کریمی تو،خدایی،مهربانی
      
        من در جوار رحمتت یعنی حسینم
       مانند تو باشد حسینت جاودانی
      
      با بردن نام قشنگ حضرت عشق
      روزی افطارم بود صاحب زمانی
      
      تا مظهر فیاض "یا رازق" سه ساله است
      دیگر چرا غصه برای لقمه نانی
      
      یارب به موی خاک آلود رقیه
      حاشا اگر از درگهت ما را برانی  
      
      احسان محسنی فر
       
       **********************  
 
     
        با سنگ هر گناه پرم را شكسته ام
       آه اي خدا ، خودم كمرم را شكسته ام
      
        نه راه پيش مانده برايم نه راه پس
       پلهاي امن پشت سرم را شكسته ام
      
        من دانه دانه اشك خودم را فروختم
       نرخ طلايي گهرم را شكسته ام 
      
       ديگر مرا نشان خودم هم نمي دهند
       آيينه هاي دور و برم را شكسته ام
      
        دنيا شكست خورده تر از من نديده است
       حالا به سنگ خورده ، سرم را شكسته ام
      
         آرام كن مرا و در آغوش خود بگير
      حالا كه بغض شعله ورم را شكسته ام 
      
       راهم بده به باغهاي شجرهاي طيبه
       من توبه كرده ام ، تبرم را شكسته ام 
      
       حالا ببين كه به غير از گدا شدن
       در پيشگاه تو هنرم را شكسته ام
      
        رحمان نوازنی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدامناجات با خدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با خدا مهدی وحیدی
[ 8 / 5 / 1392 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات با خدا


   پهن شد سفره ي احسان، همه را بخشيدي
      باز با لطف فروان همه را بخشيدي
      
      ابر وقتي كه ببارد همه جا مي بارد ،
      رحمتت ريخت و يكسان همه را بخشيدي
      
      گفته بودند به ما سخت نميگيري تو...
      همه ديديم چه آسان همه را بخشيدي
      
      يك نفر توبه كند با همه خو ميگيري
      يك نفر گشت پشيمان همه را بخشيدي
      
      اين گنهكاري امروز مرا نيز ببخش
      تو كه ايام قديم ، آنهمه را بخشيدي
      
      حيف از ماه تو كه خرج گناهان بشود
      تو همان نيمه ي شعبان همه را بخشيدي
      
      داشت كارم گره ميخورد ولي تا گفتم
      " جان آقاي خراسان " همه را بخشيدي
      
      بي سبب نيست شب جمعه شب رحمت شد
      مادري گفت "حسين جان "همه را بخشيدي
      
      علي اكبر لطيفيان 
       
      *********************
       
       
      وقت جدایی من و ماه صیام شد
      یعنی غروب طلعت این بار عام شد
      
      دارد بساط ماه خدا جمع می شود
      آه درون سینه ی ما مستدام شد
      
      توشه برای روز جزا برنداشتم!
      فرصت گذشت و خوشه ی عمرم تمام شد
      
      یادش به خیر ... سوز مناجات نیمه شب
      وقتی که با خدا دل ما هم کلام شد
      
      یادش به خیر ... لحظه ی افطار ... تشنگی
      نام حسین گفتن ما التزام شد
      
      دست ادب به سینه نهادم به سوی او
      اشکم روان و ذکر لبم اَلسَّلام شد ...
      
      ... وای از دمی که خنده ی کوفی جماعتان
      بر زخم بی شمار تنش التیام شد
      
      هر کس به نوبه ی خودش از او بها گرفت
      وقتی میان قتلگهش ازدحام شد ...
      
      محمد فردوسی
       
      *********************
       
       
      بر روی دست ماندن این بارها بس است
      غیر از تو رو زدن به خریدارها بس است ...
      
      در لطف تو تحمل آه فقیر نیست ..
      فیاض را صدای گرفتار ها بس است ...
      
      این نفس مانع است ، خودت برطرف نما
      بین من و تو چیدن دیوارها بس است
      
      من بندگی ز ترس جهنم نمی کنم
      بنده شدن بخاطر اجبارها بس است !
      
      خیلی گناه می کنم و توبه می کنم ..
      دیگر بس است .. اینهمه تکرار ها بس است
      
      این بار را بخر .. که دگر راحتم کنی ...
      بیهوده رفتن سر بازارها بس است ...
      
      تو سفره را برای همه پهن می کنی
      در مهربانی تو همین کارها بس است..
      
      ما را بهشت هم نبر .. اما قبول کن
      لبخند تو برای گنه کارها بس است ...
      
      آری فقط حسین مرا رد نمی کند ...
      از این به بعد رفتن دربارها بس است ...
      
      علي اكبر لطيفيان 

       
     *********************

       
       
      مانند طفل در به دری گریه میکنم
      مثل گدای پشت دری گریه میکنم
      
      اشک مرا زمان گدایی ندیده اند
      این بار چون تو میگذری گریه میکنم
      
      حالا که بین این همه مردم زیادیم
      از این به بعد یک نفری گریه میکنم
      
      حتی اگر مرا بزنی قول میدهم
      با آب و تاب بیشتری گریه میکنم
      
      تنبیه تو حواس مرا جمع میکند
      من سالها ز خیره سری گریه میکنم
      
      بار مرا کسی نخریده...تو می خری؟!
      بار مرا بخر, نخری گریه میکنم
      
      از چند جا شکسته پرم..ای شکسته بند!
      از غصه شکسته پری گریه میکنم
      
      این روزه ها به درد قیامت نمیخورد
      دارم برای بی سپری گریه میکنم
      
      آقا نیامد و دل ما همچنان شکست
      پس پای سفره سحری گریه میکنم
      
      جان همان که زائر بابا نشد مرا
      یک کربلا ببر نبری گریه میکنم
      
      علی اکبر لطیفیان
       
      *********************

       
       
      الغرض! فیض خاص گشت تمام
      سهم ما باز، فیض عام شده است
      دل ناباورم صدا می‌زد:
      میهمانی مگر تمام شده است؟
      *
      گفته بودند آخر این ماه
      عاشقش سر به زیر خواهد شد
      گفته بودند با دلم هر شب
      توبه کن! توبه، دیر خواهد شد
      *
      رمضان‌های بی‌شمار رسید
      همه شب‌ها گذشت پی‌درپی
      با خودم گفتم ‌اي دل بی‌درد
      فرصت توبه می‌رود، پس کی؟
      *
      فکر این باش سال دیگر هم
      رمضان می‌رسد ز راه اما
      تو مگر می‌شوی عوض؟ هرگز
      تو مگر توبه می‌کنی اصلا!
      *
      تو فقط فکر آمدن، رفتن
      فکر در مسجدِ خدا بودن
      فکر با اشک خود غریبه‌شدن
      با همه شهر آشنابودن
      *
      چیست دیگر بگو که قلب تو را
      به تأمل، به فکر وا دارد؟
      تو گمان می‌کنی به راه آیی؟
      مرگ باید تو را به راه آرد
      *
      ای دل، از حال خود مشو غافل
      چهره با اشک خود معطر کن
      فرصت گفت‌وگو کمی باقی است
      خیز و فریاد توبه‌ای سر کن
      
      جواد محمد زمانی
       
      *********************
       
       
      مانند طفل سر به هوا دور مي شوم
      هر لحظه از مسير خدا دور مي شوم
      
      خود را به خواب ميزنم و بي خيال كه
      دارم مدام از همه جا دور مي شوم
      
      مثل هميشه لطف تو باز است،خوب درست
      اما حياي ما...ز حيا دور مي شوم
      
      من تحبس الدعا،ولي از جنس ديگرم
      با اين دعا ز هر چه دعا دور مي شوم
      
      يك سال هست رنگ دعا را نديده ام
      حالا بگو كه باز چرا دور مي شوم
      
      اين دل براي كار خدا دل نمي شود
      از دست اين دل است تو را دور مي شوم
      
      يادم نرفته است كه انت الغني و من
      دارم ز راه و رسم گدا دور مي شوم
      
      پايم براي سجده ي تان لنگ ميزند
      دنيا چه كار كرده مرا،دور مي شوم
      
      لغزيدنم درست همانجا شروع شد
      كه ديدم از حسينيه ها دور مي شوم
      
      حالا نماز گريه اگر كارگر شود
      كمتر ز رد پاي شما دور مي شوم
      
      حسن کردی
       
      *********************

        
      یا رب دوباره وقت دعای سحر شده
      این دل برای بزم دعا مفتخر شده
       
      اُدعونی استجب لکم تو خدای من
      بر من بشارتی است که وقت نظر شده
      
      با این همه خطا و معاصی ام ای خدا
      دیگر دعای نیمه شبم بی اثر شده
       
      من در گناه کردن تو شهره گشته ام
      جنس دلم به سختی جنس حجر شده
      
      کاری برای قبر و قیامت نکرده ام
      غفلت برای بنده ی تو دردسر شده
      
      این روزه ها حریف جهنّم نمی شود!
      یا رب ببین که بنده ی تو بی سپر شده
      
      رحمی نما وگرنه ز دست تو می روم
      حالم شبیه حال دل محتضر شده
      
      هر شب برای حال خودم گریه می کنم
      تنها بهای من نم اشک بصر شده
      
      با "یا حسین" به درگه تو رو نموده ام
      یعنی که خوان رحمت تو پر ثمر شده
      
      محمد فردوسی
       
      *********************
       
       
      عمرم به سر رسید نشد یارتان شوم 
      آقا نشد که لایق دیدارتان شوم
      
      غفلت بساط کرد سر راه طفل دل 
      وایَم نشد که راهیِ بازارتان شوم
      
      واصل اگر به عَرضه حسن تو می شدم 
      چیزی نداشتم که خریدارتان شوم
      
      باری ز دوش حضرتتان بر نداشتم 
      شرمنده ام که تا به کجا بارتان شوم
      
      ای حیدر زمانه غریبت گذاشتیم 
      در روز غم ولی نشد عمارتان شوم
      
      با آنکه سر شکسته و سر خورده مانده ام
      اذنم بده فدایی و سردارتان شوم
      
      ماه خدا رسید و دلم آرزو نمود
      مهمان کنار سفره افطارتان شوم
      
      در روز انتقام شهیدان کربلا 
      آقا اجازه هست ز انصارتان شوم
      
      در بین روزه و عطش و اشک و شور و شین
      یک ذکر مستجاب بگویم فقط حسین
 
       
      *********************
       
       
      در شب قدر دلم با غزلی هم دم شد
      بین ما فاصله ها واژه به واژه کم شد
      
      بیت هایم همه قرآن روی سر آوردند
      چارده مرتبه ... آنگاه دلم محرم شد
      
      ابتدا حرف دلم را به نگاهم دادم
      بوسه می خواست لبم،گنبد خضرا خم شد
      
      خم شد آهسته از اسرار ازل با من گفت
      گفت:ایوان نجف بوسه گه عالم شد
      
      بعد هم پشت همان پنجرهء رویایی
      چشم من محو ضریحی که نمی دیدم شد
      
      خواستم گریه کنم بلکه بر این زخم عمیق
      گریه مرهم بشود، خون جگر مرهم شد
      
      گریه کردم ،عطش آمد به سراغم،گفتم:
      به فدای لب خشکت! همه جا زمزم شد
      
      آنقدر دور حرم سینه زدم تا دیدم
      کعبه شش گوشه شد آنگاه دلم محرم شد
      
      روی سجاده ی خود یاد لبت افتادم
      تشنه ام بود، ولی آب برایم سم شد
      
      زنده ماندم که سلامی به سلامی برسد
      از محمد به محمد که میسر هم شد
      
      من مسلمان شده ی  مذهب چشمی هستم
      که درآن عاطفه با عشق و جنون توأم شد
      
      سالها پیر شدم در قفس آغوشت
      شکر کردم، در و دیوار قفس محکم شد
      
      کاروان دل من بسکه خراسان رفته است
      تار و پود غزلم جاده ی  ابریشم شد
      
      سالها شعر غریبانه در ابیات خودش
      خون دل خورد که با دشمن خود همدم شد
      
      داشتم کنج حرم جامعه را می خواندم
      برگ در برگ مفاتیح پر از شبنم شد
      
      یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
      یک قدم مانده به او کار جهان در هم شد
      
      بیت آخر نکند قافیه غافلگیرت
      آی برخیز ز جا قافیه یا قائم شد...
      
      سید حمیدرضا برقعی

      
       
      *********************

       
       
      امشب مدد ز حضرت مولا بگیر و بعد...
      دست دعا به دامن زهرا بگیر و بعد...
      
      مثل همیشه اذن دخول حسین را
      از چشم های عاشق سقا بگیر و بعد...
      
      رَب را قسم به حق حسینش که می دهی
      با واژه واژه اشک، دو دریا بگیر و بعد...
      
      تسبیح را به ذکر فرج دانه دانه کن
      حسن ختام غیبت کبری بگیر و بعد...
      
      ای اسم تو دوا و ذکرت شفا بخوان
      بهر دل حسین شفا را بگیر و بعد...
      
      رهگذر
       
      *********************
       
       
      اگر چه در به در کوچه ی خطا شده ام
       شکسته بال ترین بنده ی خدا شده ام
      
      ولی نشسته به چشم ترم ندامت ها
      و نیمه راه ترین یار توبه ها شده ام
      
      گناه من نفسم را به سینه چسبانده
      بعید نیست تحبس الدعا شده ام
      
      شکسته پشت من از بار معصیت هایم
      زخویش خسته ام از خوب ها سوا شده ام
      
      به آستان کریمت پناه آوردم
      ز بس گناه نمودم چه بی حیا شده ام
      
      مرا به خاطر اشک حسین خود بپذیر
      مرا که نذر غم شاه کربلا شده ام
      
      چه باک از شب قبر و نکیر و منکرها
      چرا که گریه کن عشق سر جدا شده ام
      
      کفن بدرد من نخواهد خورد
      منی که خون جگر داغ بوریا شده ام
      
      همیشه راه مرا کربلا رمق زده اند
      اگر چه در به در کوچه ی خطا شده ام
      
      مسعود اصلانی
       
      *********************
      

      گفتند ماه رحمت و مهمانی خداست
      مانند یک غریبه به بزم خدا شدم
      
      حتماً شنیده ای که مهمان حبیب اوست
      این هم ببین ز خیل حبیبان جدا شدم
      
      شب ها یکی یکی سحر و من به خواب ناز
      دلخوش به مزد خواب  همین روزه ها  شدم
      
      افطارها  زفرط عطش هول کردم و....
      ...غافل ز تشنگی شه کربلا شدم
      
      توفیق شد یکی  دو سه آیه ریا کنم
      شبها ولی به حسرت یک ربنا شدم
      
      من با خدا غریبه شدم، یا که او ز قهر....
      ... رو از دلم گرفته و تحبس دعا شدم؟
      
      من پشت در نشسته، خدا را چه دیده ای
      در وا شد و میان کرم خانه جا شدم
      
      اصلا عجیب نیست که راهم نمی دهد
      من کی گدای قصه ی شاه و گدا شدم
      
      .رهگذر
       
      *********************

       
      یا عَظیمَ المَن! گناه آورده ام
      غافرُ التَوب! اشتباه آورده ام
      
      لا تُؤدِّبنی، خودم شرمنده ام
      تازه قلبم را به راه آورده ام
      
      عُدّتی فی کُربَتی! دلخسته ام
      من جوانیِ تباه آورده ام
      
      صاحِبی فی شِدّتی! من را مران
      رو به سوی باراله آورده ام
      
      أینَ عَفوُک؟ أینَ سِترُک؟ یا جَمیل!
      نامه ای غرق گناه آورده ام
      
      قاضیُ الحاجات، خَیرُالحاکمین!
      رو به ربِ دادخواه آورده ام
      
      یا أنیسَ الذّاکرین و یا بَصیر!
      اشک توبه از نگاه آورده ام
      
      یا حَلیم و یا کَریم و یا غَفور!
      خلوتی، تار و سیاه آورده ام 
      
      هارِبٌ مِنکَ إلَیکَ، یا اله!
      من به سوی تو پناه آورده ام
      
      وَاصرِف عَنی سَیّدی الأسواء، حفیظ!
      وَاقضِ عَنَّ الدَین، آه آورده ام
      
      یا غیاثَ المُستغیثین! ربّنا!
      یک زبان عذر خواه آورده ام
      
      لا تُخَیِّبنی،أنا العَبدُ الحُسین
      گریه بر این پادشاه آورده ام
      
      رضا تاجیک

       
      *********************
       
       
      گفته بودند بهشت اش به بها خواهد داد
      و نه بی پرسش و بی چون و چرا خواهد داد
      
      در پی فرصت و دنبال بهانه ست خدا
      رحمت واسعه را روز جزا خواهد داد
      
      میزبان امده است گر قدمی برداریم
      فرصت توبه در این ماه به ما خواهد داد
      
      در سحرهای مناجات و نماز شب ها
      لذت گریه و توفیق دعا خواهد داد
      
      سر این سفره ببینید که در نیمه ی ماه
      برگ سبزی به تمام فقرا خواهد داد
      
      لطف بسیار نموده است که با دست حسن
      خرج یک سال خودش را به گدا خواهد داد
      
      و گذر نامه ی سرخی که مسافر بشویم
      در شب قدر شبیه شهدا خواهد داد
      
      به ازای عطش و گرمی ماه رمضان
      آی مردم بخدا کرببلا خواهد داد


      یاسر مسافر

    *********************

       
      دیدی ای دل آخر عمری چه شیطانی شدی
      در میان نفس خود ماندی و زندانی شدی
      
      بی دعا و بی سحرها و مناجات و دعا
      بی خیال رفتن شبهای طولانی شدی
      
      این خداوند کریم است و رحیم است و غفور
      که تو با وضع بدت دعوت به مهمانی شدی
      
      از خدا غافل شدی آرامشت بر باد رفت
      رفت و حالا مبتلا بر این پریشانی شدی
      
      و قیامت زخجالت چه جوابی داری
      گر بگوید باعث ننگ مسلمانی شدی
      
      بگذار آخر این شعر کمی روضه شود
      ای حسینی که غریبانه تو قربانی شدی
      
      قاریان در همه جا محترمند آقا جان
      به روی نیزه چرا قاری قرآنی شدی
      
      یاسر مسافر
       
      *********************
      

      
      مرا هم ناله با اهل سحر کن
      به قلب سنگ من یارب اثر کن
      
      اگرچه بارها کردی عنایت
      مرا شایسته ی لطفی دگر کن
      
      سراپا بنده ای محتاج هستم
      بر این بیچاره لطفی بیشتر کن
      
      مدد کن یک سحر باشم مدینه
      در آنجا بر دل خونم نظر کن
      
       اگر چه لایق آنجا نیَم من
      مرا مهمان یار خونجگر کن
      
      ببر آنجا که دارد بوی زهرا
      مرا از ناله ی حیدر خبر کن
      
      چه سازم گر مرا از خود برانی
      خدایا زین عذاب خود حذر کن
      
      به عمر و رزق من برکت ببخشا
      درخت عمر ما را پر ثمر کن
      
      مدد کن وقت مرگم شیعه باشم
      به محشر از گدا رفع خطر کن
      
      جواد حیدری
       
      *********************
      

      
      از دین به جای حلم ، تفاخر گرفته ام
      اوصافی از قبیل تحجر گرفته ام
      
      در منجلاب کبر و حسد گیر کرده ام
      حس میکنم که بوی تنفر گرفته ام
      
      درد بدی است ، حال مناجات و سجده نیست
      بیماری شدید تکبر گرفته ام
      
      افتاده ام زچشم خدا ، خاک بر سرم
      از بسکه توبه را به تمسخر گرفته ام
      
      ای ابر دیده ، محض رضای خدا ببار
      در بین شعله های هوس گر گرفته ام
      
      شرط سعادت ابدی حب فاطمه است
      این درس را من از ادب حر گرفته ام
      
      وحید قاسمی
       
     *********************

       
      وقتی سحر به عشق تو بیدار می شوم
      حس می کنم که محرم اسرار می شوم
      
      تنها تویی گره زدلم باز می کنی
      من هم به این دلیل گرفتار می شوم
      
      قربان دست لطف تو ای مهربان خدا
      لطفی نکن ببین چقدر خار می شوم
      
      با این امیدکه تو دوایی به من دهی
      روزی هزار مرتبه بیمار می شوم
      
      در این هوای گرم که لب خشک می شود
      از ذکر یاحسین چه سرشار می شوم
      
      هرشب به این امید که آقانشسته است
      ازخادمان سفره افطار می شوم
      
      گویند توبه جرم مرا پاک می کند
      این را سحر به گریه خبر دارمی شوم
      
      من را اگر به روضه نیارد هوای دوست
      یک عمر اسیر درهم و دینار می شوم
      
      گفتندکه تو جرم مرا می خری خدا
      من هم به این امید گنهکار می شوم
      
      وقتی گره به کار من افتاد و وانشد
      آنجا دخیل دست علمدار می شوم
      
      امشب مراببخش که دارم به اشک وآه
      مقتول روضه درو دیوار می شوم
      
      وقتی مدینه می رود ای دل،چو مادرم
      مجروح زخم تیزی مسمار می شوم
      
      مهدی نظری
       
       
     *********************

      
      در گناه است که آدم کمرش می شکند
      باغ سرسبز تمام ثمرش می شکند
      
      آن کبوتر که شود صید شیاطین بخدا
      آخرش با کمک نفس پرش می شکند
      
      دل آلوده ندانسته که در وقت گناه
      ثمرش، بال وپرش ،برگ وبرش می شکند
      
      سنگ شیطان که به دل خورد به عباس قسم
      بی سپر باشد اگر!سخت سرش می شکند
      
      هر کسی روزه گرفت و به خدا فکر نکرد
      حتم دارم که قیامت سپرش می شکند
      
      چه در این ماه وچه در شام وسحرهای دگر
      وای بر آنکه دعای سحرش می شکند
      
      دل من سوخت از آن خانه که با ضرب لگد
      وسط شعله ی سرسخت درش می شکند
      
      بی حیا پیش پسرزد به رخ مادر او
      گفت : اینطور غرور پسرش می شکند
      
      مهدی نظری



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدامناجات با خدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با خدا مهدی وحیدی
[ 8 / 5 / 1392 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات با خدا

     پیش تو از هرحرکتم شرمنده ام
      از خُلق و خوی و خصلتم شرمنده ام
      
      تو باز راهم دادی و بدتر شدم
      از اینکه دادی فرصتم شرمنده ام
      
      هرچه دلم می خواهد اجرا می کنم
      اما قسم،از عادتم شرمنده ام
      
      من را غلام هیئت تو خوانده اند
      با اینکه هر شب هیئتم ، شرمنده ام
      
      تنبیه تو تاثیر در کارم نداشت
      من بنده ای بی غیرتم، شرمنده ام
      
      گوشم بدهکارت نشد بهتر شوم
      حرفت نرفته در کتم ،شرمنده ام
      
      حس می کنم هستی ،ولی رد می شوم ...
      انجا که در معصیتم،شرمنده ام
      
      روحم ،دلم ،جسمم،همه با هم شدند
      آخر کلام صحبتم ، شرمنده ام
      
      جواد دیندار
       
      ********************
       
       
      در کوچه ی لیلاست که جان ها نمی ارزد
      آزردگی از زخم زبان ها نمی ارزد
      
      هم صحبت موسی شدی؛ هم دم چوپان
      کی گفته مناجات شبان ها نمی ارزد
      
      وقتی که نباشد دل تو با دل مهمان
      تکریم و بفرما و بمان ها نمی ارزد
      
      یا رب اگر این اشک سحر زود نبخشد
      بی خوابی و این آه و فغان ها نمی ارزد
      
      ما را ضرر این است که این بار بماند
      درهم نخری سود و زیان ها نمی ارزد
      
      در قحط خریدار چه کسبی چه متاعی؟
      بی مشتری اجناس دکان ها نمی ارزد
      
      باید که مرا کعبه به مقصود رساند
      بی وصل که این سنگ نشان ها نمی ارزد
      
      بخشید نگاهت همه را اول این ماه
      پس دلهره ی دل نگران ها نمی ارزد
      
      این چرب زبان بودن ما از سر عشق است
      از ترس که این گونه زبان ها نمی ارزد
      
      وقتی که جوارح همگی روزه نباشند
      این بستن لب ها و دهان ها نمی ارزد
      
      گر یاد محرم نکنم با لب تشنه
      لب تشنگی این رمضان ها نمی ارزد
      
      خوب است که همراه دعا روضه بخوانم
      بی نام حسین اشک روان ها نمی ارزد
      
      با روضه ی گودال دل فاطمه خون شد
      وقتی که به همراه سری شمر برون شد
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب هفدهم ماه رمضان 91
       
       ********************
       
       
      یا سیدی به بنده ی رسوا امان بده
      بر این گدای بی کس و تنها امان بده
      
      میترسم از حساب و کتاب تو یا مجیر
      کن با اسیر خویش مدارا ....امان بده
      
      من خورده ام زمین تو دیگر مرا نزن
      این بنده ی فراری خود را امان بده
      
      کار مرا درست کن ای یُجبر المحیف
      پیش از حساب محشر کبری امان بده
      
      آن روز که پدر ز پسر میکند فرار
      دست مرا بگیر خدایا امان بده
      
      پیش تو آبرو که نمانده برای من
      امشب بیا به خاطر زهرا امان بده
      
      حب علی میان دلم موج میزند
      طوفانی است تا دل دریا امان بده
      
      این سینه نیز مثل نجف جای حیدر است
      دیگر بیا به حرمت مولا امان بده
      
      تضمین فاطمه ست به هر زائر حسین
      گوید به احترام من او را امان بده
      
      بر کربلا قبله ی شش گوشه اش قسم
      ما را میان عرش معلا امان بده
      
      ...تنها به عشق گریه برای تو زنده ام
      در آرزوی کرب و بلای تو زنده ام
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب سیزدهم ماه رمضان91
       
       ********************
       
       
      باز کن در که گدای سحرت برگشته
      عبد عصیان زده و در به درت برگشته
      بنده ی بی خرد و خیره سرت برگشته
      سفره را چیدی و دیدم نظرت برگشته
      
      اصلا انگار نه انگار گنه کارم من
      به تو اندازه ی یک عمر بدهکارم من
      
      گرچه آلوده ام و خار ولی برگشتم
      طبق آن فطرت پاک ازلی برگشتم
      دیدم از غیر درت بی محلی، برگشتم
      دستِ پر هستم و با نام علی برگشتم
      
      از عقوبات من غم زده تعجیل بگیر
      عبد آلوده پشیمان شده تحویل بگیر
      
      بنده وقتی که فرو رفت به مرداب گناه
      خواست از چاله در آید ولی افتاد به چاه
      وای از دست رفیقی که مرا برد ز راه
      من زمین خوردم و او جای دعا کرد نگاه
      
      حرف پرواز زد اما همه طنازی بود
      دوستت دارمِ آن دوست ،دغل بازی بود
      
      هیچ کس با دل من هم دل و همراز نشد
      این در آن زدم اما گره ام باز نشد
      این پر سوخته وقتی پرِ پرواز نشد
      سدّ راه گنه خانه برانداز نشد
      
      ناگهان هاتفی از سوی خدا گفت بیا
      گفتم آلوده ام و پر ز خطا گفت بیا
      
      حال من آمده ام حالِ مرا بهتر کن
      دیگر از دست خودم خسته شدم باور کن
      با چنین بنده که داری به مدارا سر کن
      دم افطارم و مست می کوثر کن
      
      کوثر از اشک حسین است خدا میداند
      که علی ریخته و فاطمه میگریاند
      
      گرچه اندازه ی یک کوه گنه سنگین است
      آشتی با تو همیشه مزه اش شیرین است
      سفره ای را که تو چیدی چقدر رنگین است
      آخر کار هر آن کس که بیاید این است
      
      اولین قطره ی اشکی که ز چشمت ریزد
      بهر امداد به او فاطمه بر میخیزد
      
      مثل آن دختر تنها که صدا زد بابا
      به سر و صورت من  زجر چرا زد بابا
      دهنش خیس عرق بود و مرا زد بابا
      عوض اینکه یتیمی بنوازد بابا
      
      آنقدر زد که از این دنده صدا در آمد
      اینچنین شد که در آن معرکه مادر آمد
      
      حسین قربانچه
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب دهم ماه رمضان91
       
        ********************

      
      در ضیافت کده ات باز مرا جا دادی
      سفره انداختی و اذن «بفرما» دادی
      
      دیده وا کردم و دیدم که در آغوش توام
      مثل یک مادر دلسوز به من جا دادی
      
      کرم ذاتی تو فقر مرا زائل کرد
      بنده بودم که به من رتبه ی آقا دادی
      
      تا که محکم بشود رشته ی وصل من و تو
      وقت افطار و سحر فرصت نجوا دادی
      
      طیب الله به این رحمت بی ساحل تو
      قطره بودم که مرا جلوه ی دریا دادی
      
      حاجت خواسته و حاجت ناخواسته را
      همه را جمع نمودی و به یکجا دادی
      
      من فقط موقع افطار کمی تشنه شدم
      تو، به من اجر جهاد شهدا را دادی
      
      شهدایی که به ارباب تأسّی کردند
      شهدایی که کرامات به آن ها دادی
      
      یکی از آن شهدا ماه بنی هاشم بود
      قمری را که به او منصب سقّا دادی ...
      
      ... همه دیدند چگونه به زمین افتاده
      تیرباران شده و از روی زین افتاده
      
      محمد فردوسی
       
       ********************        
       
      آنچه امّید دهد توبه ی من را این است
      پای العفو من از رحمت حق تضمین است
      
      من اگر بر سر این سفره طمعکار شدم
      علت این بود که مهمانی تان رنگین است
      
      میزبان سفره برای دل مهمان چیده
      میهمان گر ننشیند سر آن توهین است
      
      تا که بیمار به لب آه کشد قبل همه
      این طبیب است که آماده سر بالین است
      
      به من درد کشیده مده دارو آخر
      بیشتر ناز طبیبانه مرا تسکین است
      
      در سحر فیض عجیبی ست که از برکت آن
      چشمِ از خواب گریزان سحر ؛حق بین است
      
      هر که گوید سخنی لحظه ی افطار ولی
      دم افطار فقط ذکر حسین شیرین است
      
      رمضان ماه حسین است خدا میداند
      ربناهای مرا ذکر حسین آمین است
      
      حاجت هرکه در این ماه بود حج اما
      دل ما را طلب کرب و بلا تسکین است
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب ششم ماه رمضان91 
       
       ********************       
       
      یک عمر رفت و آشنای تو نبودم
      بیمار و محتاج شفای تو نبودم
      
      با کوله بار غفلتی که داشتم من
      شایسته ی لطف و عطای تو نبودم
      
      حقّش نبوده با جفای من بسازی
      اصلاً به امید وفای تو نبودم
      
      یا غافِرَ الذَّنبِ العظیم، العفو العفو
      ای کاش عبد پر خطای تو نبودم
      
      از سفره ی جانانه ات حرمت شکستم
      من زینت مهمانسرای تو نبودم
      
      شب زنده داری های من رنگ ریا داشت
      مشغول در کسب رضای تو نبودم
      
      شرمنده ام جای همه لطفی که داری
      من بنده ی خوبی برای تو نبودم
      
      غیر از تو هرکس بود مولایم چه می شد؟
      از دست میرفتم گدای تو نبودم
      
      از نامه ام رنجیده خاطر شد امامم
      من باب میل اولیای تو نبودم
      
      آقا بیای من دگر  سودی ندارد
      وقتی که هم درد نوای تو نبودم
      
      احساس کردم درد سر بودم برایت
      روزی که مشمول دعای تو نبودم
      
      چیزی  اگر  گیر  تو  می آید  بسوزان
      یک جمله می گویم فقط جانم حسین جان
      
      احسان محسنی فر 
       
      ********************
       
       
      یا رب الهی آمدم
       با رو سیاهی آمدم
      در بی پناهی آمدم
       خواهی نخواهی آمدم
      
      زشتی من از حد گذشت
       دور از تو بر من بد گذشت
      
      حملم به بی عاری نکن
       ردم ز بیزاری نکن
      با من مگو زاری نکن
       ترک وفادارای نکن
      
      حرفی ندارد حال من
       لطف تو و اقبال من
      
      گمراهم اما بی پناه
      دارم به لب ذکر اِلاه
      اما به دل میل گناه
       ماندم میان این دو راه
      
      من بسکه دست دست کرده ام
       خود را تهی دست کرده ام
      
      دارم گله از حال خود
       من خود شکستم بال خود
      رفتم پی امیال خود
       افتاده ام دنبال خود
      
      بلکه تو پیدایم کنی
       در کوی خود جایم کنی
      
      یارب مرا رسوا مکن
       با من چو من تا مکن
      مشت مرا هم وا مکن
       امروز و هی فردا مکن
      
      خورده گره کارم خدا
       تنها تو را دارم خدا
      
      کاری ندارم با کسی
       در باغ هم باشد خسی
      حالا که بیمارم بسی
       پس کِی به داردم میرسی
      
      من خوب میدانم بدم
       گفتی بیا من آمدم
      
      هرچه تو بخشیدی به من
       خوردم فریب خویشتن
      امشب بگو با من سخن
       سویم بیا توبه شکن
      
      بیش از همه شرمنده ام
       از فاطمه شرمنده ام
      
      یارازق الطفل الصغیر
       یا راحم الشیخ الکبیر
      یا جابر العظیم الکسیر
       یا رب اجرنا یا مجیر
      
      خوردم زمین من را مزن
       افتاده ام از پا مزن
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب پنجم ماه رمضان91
       
        ********************       
      غیر از تو ای خدا به کسی رو نمی زنم
      جز در مقام قرب تو زانو نمی زنم
      
      با کشتی شکسته ز امواج معصیت
      جز در کرانه های تو پهلو نمی زنم
      
      بعضی مواقع از سر تکرار معصیت
      با غافلین درگه تو مو نمی زنم
      
      با این که روسیاه ترین خلق عالمم
      چنگی به غیر نغمه ی «ارجو» نمی زنم
      
      خواهی مرا بری به جهنّم ببر ولی ...
      ... این را بدان که بانگ هیاهو نمی زنم
      
      این بار اگر ردم نکنی قول می دهم
      سنگی دگر به روی ترازو نمی زنم
      
      تنها امید من پسر فاطمه بُوَد
      بیهوده دل به این سو و آن سو نمی زنم
      
      امشب دلم کبوتر بام رضا شده
      پَر جز هوای ضامن آهو نمی زنم
      
      زهر جفا توان پرش را گرفته بود
      مانند مادرش کمرش را گرفته بود
      
      محمد فردوسی


        ********************

    
     هر لحظه از این عمر استغفار دارد
      دوری ز استغفار ؛ استکبار دارد
      
      چشمی که بر دیدار تو عادت نکرده
      هر روز و شب با این و آن دیدار دارد
      
      هر کس که با عترت سر کُرنش ندارد
      حتی ز صحبت با خدا هم عار دارد
      
      قلبی که حبّ دیگران را برگزیند
      آری تولّای تو را انکار دارد
      
      آن که تو زنجیرش کنی در محنت خود
      از درد ؛شبها دیده ی بیدار دارد
      
      ما که برای دین تو کاری نکردیم
      از بس دل ما بر گنه اصرار دارد
      
      ما حجت حق را زخود راضی نکردیم
      ما غافلیم هر گاه با ما کار دارد
      
      با ما چه خواهی کرد با این کوه عصیان
      یک کوه ؛این دوش دل ما بار دارد
      
      یا رب تو میخواهی گرفتار تو باشم
      یعنی که عاشق ؛امتحان بسیار دارد
      
      بی امتحان از تو لقاء الله خواهیم
      آلوده چه سنخیتی با یار دارد
      
      اما تو آن مولای ستار العیوبی
      این عبد مذنب خالقی ستار دارد
      
      ما که دل زینب نلرزاندیم یا رب
      با این وجود این بنده خوف از نار دارد
      
      شاید دل دلدار را لرزانده باشیم
      عبد تو با روی سیه اقرار دارد
      
      با کربلا دست مرا میگیری آخر
      با کعبه ی شش گوشه این دل کار دارد
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب چهارم ماه رمضان91
       
       ********************
       
       
      الهی شکر وا کردی زبانم را به یا الله
      دوباره باز شد درها به رویم من کجا این ماه!
      
      به شهرُالله ما را باز دعوت کرده ای جانا
      چگونه وارد مهمانی ات گردم منِ گمراه
      
      کنار صاحبان سفره ما را همنشین کردی
      چه شد دستم گرفتی باز آوردی به این درگاه
      
      دعاهایم اجابت شد؛ خواب من عبادت شد
      ضیافت در ضیافت شد؛ شتابید ای عباد الله
      
      بشارت می رسد هر آنکه بسته دست هر شیطان ...
      ...ندا آید که در های بهشتم باز شد یک ماه
      
      بهار رحمت و غفران؛ بهار عترت و قرآن
      بهار نیکی و احسان شده مهمانی دلخواه
      
      دهان بسته ام ذاکر، لبان تشنه ام شاکر
      به یاد یار عطشانم سحر، افطار یا هرگاه
      
      یقین دارم به احسان حسینت بیمه ام کردی
      گنهکاران درگاه را تو بخشیدی به ثارالله
      
      هلال ماه رویت شد دل من رفت به دروازه
      هلال یک شب زینب مرا با خود کند همراه
      
      صدای مادری انگار مهمان میکند ما را
      گهی با یا بُنَیَّ؛ گاه ناله؛ گاه با یک آه
      
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب دوم ماه رمضان91
       
        ********************
       
       
      سفره باز است بیایید غذا آماده است
      هرکجا صحبت توبه است خدا آماده است
      
      بهترین فصل پریدن به خدا اکنون است
      بال پرواز بگیرید هوا آماده است
      
      شهر را با خبر از سفره ی احسان سازید
      آن کریمی که کِشد ناز گدا آماده است
      
      ای که جا مانده ای از توبه ی ماه شعبان
      فرصت توبه در این ثانیه ها آماده است
      
      خوب یا بد همه آئید که دعوت شده ایم
      که در این بند برای همه جا آماده است
      
      دیگر از درد گناه آه کشیدن کافیست
      هر چه درد است بیارید دوا  آماده است
      
      ماه احسان علی و حسن و فاطمه شد
      سفره ی شمس جدا شاه جدا آماده است
      
      شام جمعه است با آمدن ماه خدا
      سفره مادری خون خدا آماده است
      
      آخر درد دلم روضه بخوانم خوب است
      مجلس گریه ی ما اهل بکا آماده است:
      
      دل من پر زده و باز به گودال رسید
      تا سر شاه عطش؛ نیزه چرا آماده است
      
      تا نشیند به روی بوسه گه پیغمبر
      خواهرش دید که یک چکمه به پا آماده است
      
      تیز میکرد سر خنجر خود را نامرد
      حرمله گفت که ای شمر بیا آماده است
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب اول ماه رمضان91
       
        ********************       
       
      رویم نمیشود که بگویم مرا ببخش
      با این همه گناه ولیکن خدا ببخش
      
      شاید دلت گرفته ازاین توبه های سست
      اینبار چندمین ولی آخر بیا ببخش
      
      ای مهربان عرش نشین ای همیشه خوب
      این بنده ی به خاکِ غم افتاده را ببخش
      
      شاید چنان بدم که نمیخواهی ای عزیز!
      از جرمهام بگذری ، اما چرا؟ببخش
      
      حالا تو هستی و من و تصمیم آخرت
      یا غرق کن درون عذابم...ویا ببخش
      
      کوه گناه خالص و خوبی همه ریا
      رویم نمیشود که بگویم مرا ببخش
      
      علي اصغر ذاكري
    

       
       ********************
       
       
      بالا بريم دست نياز و دعا کنيم
      وقت است عاشقانه خدا را صدا کنيم
      
      با دست‌های خالی و دل‌های پُرگناه
      هر شب به بارگاه خدا التجا کنيم
      
      فرصت غنيمت است بيا در حضور عشق
      دردِ دلِ شکسته خود را دوا کنيم
      
      در کعبه عروج در این لحظه های سبز
      دل را در آسمان صداقت رها کنيم
      
      حالا که سفره‌ای ز عبادت گشوده‌اند
      هر شب ضيافتی ز عبادت به پا کنيم
      
      شرمنده‌ام ز دوست که دل نيست قابلش
      بايد برای هديه سری دست و پا کنيم
      
      سید عباس سجادی
       
        ********************       
       
      الهی به این بنده فرصت بده
      به توفیق بر نفس رخصت بده
      
      الهی کمیلی ابوحمزه ای
      مرا با مناجات عادت بده
      
      شب چارمی بازهم آمدم
      خودت روز محشر شهادت بده
      
      عوض کن مزاج مرا با دعا
      به من حس سبز عبادت بده
      
      سر سفره ات زاهدان سائلند
      به این هم نشینی سعادت بده
      
      اگر اوج انسانیت بندگی ست
      به آزادی من اسارت بده
      
      ...چه می خواهی از من سر و دست و پا
      بهایت چقدر است قیمت بده
      
      تو که هر قدر داشتی داده ای
      مرا با خودم آشتی داده ای
      
      مرا عفو کن تا کمیلت شوم
      ز خود بگذرم باب میلت شوم
      
      نبینم خودم را خدایی شوم
      شب چارمی کربلایی شوم
      
      شبیه مظاهر حبیب آمده
      پر از عطر خوش بوی سیب آمده
      
      حسین امشب آمد به بالین من
      برای مریضت طبیب آمده
      
      سراغ من خسته انگار که
      غریبانه حس غریب آمده
      
      کنون وقت گریه است زینب بیا
      به گودال آن نانجیب آمده
      
      گلی را که گم کرده ای روی نیزه
      بمیرم که شیب الخضیب آمده
      
      تمام وجودم همین مطلب است
      شب چارمی ضامنم زینب است
      
      مهدی رحیمی
       
        ********************       
       
      من کیستم که لطف خود ابراز می‌کنی
      در را نیامده به رویم باز می‌کنی
      
      من چوب قهر کردن خود را نخورده‌ام
      از بس می‌آوری و مرا ناز می‌کنی
      
      اول تویی همیشه که لبخند می‌زنی
      اول تویی همیشه که آغاز می‌کنی
      
      من یک گناه کرده‌ی گردن شکسته‌ام
      آیا مرا دوباره سرافراز می‌کنی
      
      بگذار خوب گریه کنم از خجالتت
      امشب که باز در به رویم باز می‌کنی
      
      گفتم پرم شکسته، به دردت نمی‌خورد
      گفتی دلت شکسته و پرواز می‌کنی
      
      من آدمم، یقین یقین می‌کنم که باز
      با یک حسین در دلم اعجاز می‌کنی
      
      رحمان نوازنی
       
       ********************
       
       
      شب شد و ناله های طفلانه
      کار این عبد بی پناه شده
      طلب بخشش از تو یا الله
      حرف مسکین رو سیاه شده
      **
       پرده پوشی تو فزون گشته
      جراتم بیشتر شده به گناه
      بنده ای بی حیا شدم که مرا
      می کشد نفس سوی هر بیراه
      **
      ای خدا ای رحیم توبه پذیر
      این عفوک ؟ گناهکار آمد
      با عطوفت نظر نما یا رب
      بنده ی تو به حال زار آمد
      **
      دارویی تو ز نور بخشایش
      مرهم این شکسته بالم کن
      نکند من ز چشمت افتادم
      حق حیدر نظر به حالم کن
      **
      تن خود را به جای بندگی ات
      در گناهان ببین که فرسودم
      خوش به حال اهالی سحرت
      کاش من عبد خوب تو بودم
      **
      من به خود هم دروغ می گویم
      توبه هایم ز پایه اش سست است
      امشب عهدی که با تو می بندم
      نزده تا که آفتاب ، شکست
      **
      توبه ای کن نصیب من پا را
      سوی عصیان دوباره مگذارم
      ترس باشد مرا ز تو هر روز
      خیر باشد میان هر کارم
      **
      با علی آمدم قبول کنی
      بار دیگر شوم تو را بنده
      باز تکرار معصیت نکنم
      یا الهی ببخش شرمنده
      **
      رحمت تو اگر نباشد من
      زیر بارم هلاک می گردم
      تو خودت وعده داده ای با اشک
      بر حسین پاک پاک می گردم
      **
      روزی ام کن که یک شب قدری
      به نجف یا که کربلا باشم
      سحری میهمان در حرم
      آن ذبیح من القفا باشم
      
      رضا رسول زاده
       
        ********************       
 
       
      باز هم سفره ات شده پهن و
      سر سفره گدای تو آمد
      به سرایت کریم بنده نواز
      بنده ی پر خطای تو آمد
      **
      تو خودت دست من گرفتی و
      پای مهمانی ات کشاندی باز
      گرچه یک سال معصیت کردم
      از در خانه ات نراندی باز
      **
      نظر از رحمتت نمودی و
      چشم بر هر چه بود بستی تو
      از در خانه ی به غیر خودت
      ریسمان دلم گسستی نو
      **
      تو که گفتی بیا بیا من هم
      آمدم آمدم اله من
      بنده ات بی کس است یا غفار
      بگذر از این همه گناه من
      **
       آبرویم نمانده یا ستار
      تو به رویم نیاور اعمالم
      تا که فکر گذشته می افتم
      می شود باز هم خراب حالم
      **
       بس که نادیدنی دو چشمم دید
      دیده هایم دگر ندارد اشک
      خجلم وقت روضه خوانی ها
      روضه های جگر در آر مشک
      **
      خجلم روضه های کرب و بلا
      در دل من بدون رنگ شده
      سینه زن بوده ام ولی حالا
      سینه ام سینه نه که سنگ شده
      **
      آرزویم بود که در همه عمر
      با تب و شور و شین گریه کنم
      نه محرم ، صفر ، که در همه سال
      من برای حسین گریه کنم
      
      رضا رسول زاده
       
        ********************       
       
      باز هم بـر سرای رحمت تو
      آمـدم ای کـریم بـنده نواز
      کی سزاوار بـخششت هستم
      که بــه رویـم نموده ای در باز
      **
      بـس کـه تـوبه شکسته ام یا رب
      تـوبه هایم همه گناه شده
      ای خدا ای خدا مرا دریاب
      بنده ات باز بـی پـناه شـده
      **
      هـمه رفـتند و بـار خـود بـستند
      چه کـنم بـار مـن زمـین مانده
      ایـن مـنم ای رئـوف بـخشنده
      بـنده ای بـاز دل غـمین مـانده
      **
      با زمین خورده ای چه خواهی کرد
      آن کـه سرمایه اش تـباه شده
      ای کـه از حـال مـن خـبر داری
      روزگـارم بـبین سیاه شده
      **
      چـشم مـن بس که بر حرام افتاد
      دیگر از او گُهر نـمی آید
      بـس زبـانم بـه لـغو عـادت کرد
      از دعـایم اثـر نـمی آید
      **
      بـس کـه بـیراهه رفته ام یا رب
      خـانه کـردم بـه کـوی گمراهی
      نکـند مـن ز چــشمت افتادم
      نکند تـو مـرا نمی خواهی
      **
      دور مــی بینم از کـــرامت تـو
      بنده ای را بـرانی از درگـاه
      کرمت بیشتر از این حرف هاست
      آمـدم یا کــریم یـا الله
      **
      گره از کار بسته ام امشب
      با دو دست سه ساله وا گردد
      همه ی حاجت من از نفس
      گل ویران نشین روا گردد
      **
      دل تنگم هوای بابا کرد
      گریه ام را بهانه لازم نیست
      بهر آرام کردنم آخر
      سیلی و تازیانه لازم نیست
    

       
       ********************
       
       
      ای آنکه در فضای دعا میخری مرا
      تا اوج وصل حضرت خود میبری مرا
      
      مثل همیشه با نظر رحمتت ببخش
      حال دعا و زمزمه ی بهتری مرا
      
      حال قنوت و حال بکا حال بندگی
      کن مرحمت ز عاطفه کوثری مرا
      
      آئینه جمال خودت را نشان بده
      من اظهر الجمیل نما حیدری مرا
      
      لطف شماست خوانده مرا ورنه ای کریم
      شایسته نیست این سمت نوکری مرا
      
      هرگاه حال توبه مرا دست میدهد
      گویم که هست این گنه آخری مرا
      
      ای کاش پای لنگ مرا سنگ میزدی
      تا میزدود رنگ خطا یاوری مرا
      
      تنبیه میکنی بکن اما خودت بزن
      هرگز مده به کس دیگری مرا
      
      با یک اشاره قلب حسینی به من بده
      زهرا کند ز لطف مگر مادری مرا
      
      شش گوشه حسین دلم را ربوده است
      یعنی دوباره کرده علی اکبری مرا
      
      محمود ژولیده
       
        ********************       
       
      سلام ماه مبارک سلام ماه خدا
      سلام ماه پذیرایی خدا از ما
      
      سلام شهر طهورای ساکنان زمین
      سلام چشمه تنزیه عالم بالا
      
      ببین به سوی تو قرآن به دست آمده ام
      سلام شهر تلاوت سلام شهر دعا
      
      به دعوت تو در این میهمانی آمده ام
      وگرنه خاک کجا و زلالی دریا
      
      چقدر سنگ به بالم زدم به دست خودم
      چقدر زخمی ام و پرشکسته ام حالا
      
      شکسته ام که مرا در تلاطمت بکشی
      تو ناز و قهر خودت را نکن دریغ از ما
      
      برای اذن دخولم اجازه می خواهم
      اجازه از علی و یک اجازه از زهرا
      
      به اذن دست بریده به اذن مشک و علم
      به اذن روضه ی چشمان حضرت سقا
      
      رحمان نوازنی

       
       ********************
       
       
      هر که دارد سر سودای خدا بسم الله
      هر که دارد غم مهمانی ما بسم الله
      
      میزبانان سحر منتظر مهمانند
      هر که خواهد سحر اهل بکا بسم الله
      
      چشمه ی آب حیات است مناجات سحر
      هر که دارد طلب آب بقا بسم الله
      
      ماه ها منتظر ماه مبارک بودیم
      آمد ای منتظران ماه خدا بسم الله
      
      سفره بندگی ماه خدا پهن شده
      سفره ماست کنار شهدا بسم الله
      
      دیده وا کن که خدا در بر ما بنشسته
      همنشین است خدا با فقرا بسم الله
      
 &a

موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدامناجات با خدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با خدا مهدی وحیدی

[ 8 / 5 / 1392 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات با خدا

     چشم مرا پیاله ی خون جگر کنید
      هر وقت تر نبود به اجبار تر کنید
      
      من کمتر از گدای شب جمعه نیستم
      خانه به خانه دست مرا در به در کنید
      
      بدکاره ها به نیمه نگاهی عوض شدند
      مارا فضیل فرض کنید و نظر کنید
      
      این تحبس الدعا شدن از مرگ بدتر است
      فکری برای این نفس بی اثر کنید
      
      باید برای سوختنم چاره ای کنم
      این روزه روزه نیست برایم سپر کنید
      
      العفو گفتنم که به جایی نمیرسد
      ذکر حسین حسین مرا بیشتر کنید
      
      در میزنیم و هیچ کسی وا نمیکند
      پس زودتر امام رضا را خبر کنید
      
      علی اکبر لطیفیان
    
      *********************
       
       
      بیا که عبد مطیع خدا شدن خوب است
      شبی به خاطر او سر به را شدن خوب است
      
      تمام حرف همین است که گنه نکنیم
      ز آن چه نفس بخواهد جدا شدن خوب است
      
      شده به یک سحری صاف کن دل خود را
      به آیه های خدا با صفا شدن خوب است
      
      به دل حقیقت محبوب را تو پیدا کن
      ز عشق های مجازی رها شدن خوب است
      
      چرا به پیش خلائق تو خم کنی سر خود ؟
      شبی مقابل دلدار تا شدن خوب است
      
      صدای اهل قبور است می رسد بر گوش
      که : آی بنده رفیق دعا شدن خوب است
      
      از این دو دیده به غیر از گنه نشد حاصل
      ببند چشم ، که اهل بکا شدن خوب است
      
      ببین که قافله ی عمر می رود از پیش
      مرو به خواب که دور از خطا شدن خوب است
      
      مگر که بخت کند رو ، طبیب را بینی
      به درد بندگی اش مبتلا شدن خوب است
      
      در این لیالی رحمت اگر خدا خواهد
      مسافر حرم کربلا شدن خوب است
      
      رضا رسول زاده
       
      *********************
       
       
      امشب ای خالق یکتا همه را می بخشی
      در شب قدر،خدایا همه را می بخشی
      
      ای کریمی که همه ریزه خورخوان توأند
      سفره ات هست مهیّا همه را می بخشی
      
      گر چه ما غرق گناهیم ولی از سر لطف
      می کنی باز مدارا همه را می بخشی
      
      به علی،احمد و زهرا،به حسین و به حسن
      تو،به این حُرمت اَسما همه را می بخشی
      
      مِهر و کینه دو پر و بال عروج دل ماست
      به تولّی و تبرّی همه را می بخشی
      
      شیعه ی حیدر و آتش ... چقدَر بی معناست
      مطمئنّم که به مولا همه را می بخشی
      
      دست خالی نرود هیچ کسی از این جا
      تو در این لیله ی احیا همه را می بخشی
      
      آن قدر لطف و عنایت به همه داری که
      نه فقط اهل دعا را همه را می بخشی
      
      یک نفر گر که دعایش به اجابت برسد
      شک ندارم که تو یکجا همه را می بخشی
      
      به خدایی تو سوگند که در وقت سحر
      وسط گریه و نجوا همه را می بخشی
      
      پر توبه بده تا سوی تو پرواز کنم ...
      ... تا ببینم که چه زیبا همه را می بخشی
      
      من زمین خورده ام امّا نه شبیه عبّاس
      به زمین خوردن سقّا همه را می بخشی
      
      محمد فردوسی
       
     *********************

       
       
      گرچه پرم وا میشود با ذکر استغفارها
      پرواز دشوار است با سنگینی این بارها
      
      گرچه تو خوبی من بدم هربار گفتی آمدم
      توفیق پیدا کردم از فیض نگاه یارها
      
      صد بار گفتم عاقبت یک بار تویه میکنم
      آخر نمی آید چرا یک بار، این یک بارها
      
      من هرکجا که رو زدم رویم خریداری نداشت
      پس بعد از این دیگر بس است رفتن سوی بازارها
      
      دل مرده گشتم از گناه دل خسته ام از اشتباه
      دیگر نمی لرزد دلم از دوری دلدارها
      
      وقتم کم و راهم دراز با این گدا قدری بساز
      هر جا روم سد میکند راه مرا دیوارها
      
      سودی نمی بخشد اگر شب زنده داری های من
      پس خوش به حال لذت خوابیدن هشیارها
      
      گاهی ادا گاهی قضا گاهی خدا گاهی خطا
      خسته شدم جان خودم از این همه تکرارها
      
      گیرم مددکاری برای کار من پیدا نشد
      نام علی وا میکند آخر گره از کارها
      
      ذکر و دعای بی علی مثل غذای بی نمک
      از برکت نام علی شیرین شود گفتارها
      
      من سال ها دیوانه ی ایوان طلای حیدرم
      عشق است با نام علی سرها رود بر دارها
      
      گفتم مرا یک کربلا مهمان کن و جانم بگیر
      بس کن برایم ناز را در پای این اسرارها
      
      **
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب بیست و یکم ماه رمضان91



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدامناجات با خدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با خدا مهدی وحیدی
[ 8 / 5 / 1392 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات با خدا

      
      خدا کند که منم دعوت شما باشم
       نسیم کوچکی از خلوت شما باشم
      
       و در کنار همین سفره ها کنار شما
       نمک بریزم و هم صحبت شما باشم
      
       فرار کرده ام از دست ظلمت نفسم
       که ظلّ تربیت رحمت شما باشم
      
       خدا کند که نظر کرده را نظر نکنند
       که در نظاره ی بی منّت شما باشم
      
       مخواه بین گداهای قیمتی حرم
       گدای بی غم و بی قیمت شما باشم
      
       ضیافت است و گدایت و انتخاب شما
       خدا کند که منم قسمت شما باشم
      
       اگر چه قیمت من با گناه قسمت شد
       اگر چه بنده ی بی قیمت شما باشم
      
       ولی به قیمت کرب و بلا نگاهم کن
       که من غلام همین هیئت شما باشم
      
      رحمان نوازنی
  
       
      ********************
       
       
      امشب فقط براي خودم گريه مي‌كنم
      از دست كارهاي خودم گريه مي‌كنم
      
      صحبت به مرگ و قبر و عذابش رسيده است
      در مجلس عزاي خودم گريه مي‌كنم
      
      با اينكه كلّ زندگي‌ام مضحكانه بود
      حالا ز ماجراي خودم گريه مي‌كنم
      
      اعمال من دليل نزول عذابهاست
      از وحشت بلاي خودم گريه مي‌كنم
      
      چون بعدِ مرگشان همه از هم فراري‌اند
      حق مي‌دهي براي خودم گريه مي‌كنم؟
      
      علي صالحي
     
       
      ********************
       
   
       
      باز امشب لحظه تنهائیم
      فکر کردم بر دل دنیائیم
      
      بسکه زنجیر بدی محکم شده
      روزگارم دائما درهم شده
      
      مردگی کردم به جای زندگی
      سرکشی کردم به جای بندگی
      
      بار و بندیلم پر از سنگینی است
      بال پروازم فقط تزئینی است
      
      در جوانی یاد پیری نیستم
      یاد ایام اسیری نیستم
      
      سبزی عمر مرا زردی زده
      سر درختی مرا سردی زده
      
      ساعتم روی عبادت کوک نیست
      جای طاعت در دل متروک نیست
      
      ظاهرا در چشم مردم عاقلم
      باطنا از حال و روزم غافلم
      
      روبرو با احترام و با ادب
      پشت سر دادم به هرکس صد لقب
      
      خار را در چشم مردم دیده ام
      شاخه را در چشم خود گم دیده ام
      
      گردنم همسایه حق دارد ولی ....
      چند طفل مستحق دارد ولی ....
      
      یک زمان استاد عرفان می­شوم
      یک زمان شاگرد شیطان می­شوم
      
      زندگیم دور پرگاری شده
      ماجرای چرخ عصاری شده
      
      غرق در دریای افکار کجم
      تا ثریا رفته دیوار کجم
      
      بعد چندین سال هیئت آمدن
      گاه گاهی گریه می­خندد به من
      
      این همه اشک ندامت ریختم
      نقشه راه سعادت ریختم
      
      باز اما در سر جای خودم
      بی هدف دنبال فردای خودم
      
      مادرم میگفت با مردم بساز
      با همین یک لقمه گندم بساز
      
      سر به زیر و سر به راه و ساده باش
      همنشین هر شب سجاده باش
      
      نان به نرخ روز خوردن خوب نیست
      حاصل این مزرعه مرغوب نیست
      
      گوش من اما بدهکاری نداشت
      در نظر جز تیره و تاری نداشت
      
      من ضرر کردم فقط در نفس خویش
      نعل وارونه زدم بر اسب خویش
      
      بس کن ای نفسم که شرمم میشود
      از خجالت سرخ وگرمم میشود
      
      ای خدایی که بدی را میخری
      بار کج را هم به منزل میبری؟
      
      تا تو هستی هیچ راهی بسته نیست
      آب از جو رفته هم برگشتنی است
      
      بار الها سفره مهمانی است
      بار الها فرصت پایانی است
      
      یاد آن ساعت که اصغر تشنه بود
      یا علی اکبر به زیر دشنه بود
      
      یاد آن لحظه که قاسم قد کشید
      جان عبدالله، آن طفل شهید
      
      یاد آن دم که امیر علقمه
      ناله می­زد پیش چشم فاطمه
      
      یاد غم های غروب کربلا
      آتش و دود و فرار بچه ها
      
      یاد آن روزی که زینب خسته بود
      دستهایش پیش دشمن بسته بود
      
      یاد آن شب که رقیه خون جگر
      بوسه می­زد بر گل زخم پدر
      
      دست خالی آمدم دستم بگیر
      ای خدای راحم توبه پذیر
      
      ما سیه پوشان روز محشریم
      سهم ارثیه ز هیئت می­بریم
      
      محمد امین سبکبار
       
      ********************

       
       
      روندارم که به این خانه بیارند مرا
      با مناجات مگرکه بکشانند مرا
      
      یازده ماه فراری شدنم می ارزید
      تا در این ماه سرسفره نشانند مرا
      
      چون غباری به سردامنتان بنشستم
      کرمی کن که معاصی نتکانند مرا
      
      آمدم توبه کنم بسکه سرم خورده به سنگ
      پس بگو پای برهنه ندوانند مرا
      
      من بیچاره که از فیض رجب جاماندم
      چه کنم تا که به یاران برسانند مرا
      
      روسیاهم تو که احوال مرا می دانی
      وای اگر از در این خانه برانند مرا
      
      راه بخشیده شدن درمه غفران این است
      ازغلامان حسین تو بخوانند مرا
      
      مهدی نظری
       
         ********************
       
       
      دوباره سفره ی اشک است و فیض ماه خودم
      دوباره نیمه شبی و بساط آه خودم
      
      رسیدم اول کاری که معترف بشوم
      نشان به کس ندهم نامه ی سیاه خودم
      
      کسی به جز تو خبردار نیست از حالم
      میان محکمه آرم که را گواه خودم ؟
      
      قشون اشک فرستاده ام به درگاهت
      ذلیل عفو توام با همه سپاه خودم
      
      به من تو راه نشان دادی و نفهمیدم
      فقط دویدم و رفتم به کوره راه خودم
      
      چه ظلم ها که نکردم به خود در این دنیا
      چه چوب ها که نخوردم من از نگاه خودم
      
      حیا نکردم و دنبال معصیت رفتم
      شدم من عبد فراری و دل بخواه خودم
      
      چه صبر داری و خسته نمی شوی از من
      خودم که خسته ام از این همه گناه خودم
      
      تمام ترس من این است مرگ من برسد
      که پی نبرده ام آن دم به اشتباه خودم
      
      به دست های خودم ساختم قفس ها را
      ببین که حبس شدم در میان چاه خودم
      
      " بجز حسین مرا ملجا و پناهی نیست "
      بگو به من که :  بیا بنده در پناه خودم
      
      میان قبر بگویم حسین و گریه کنم
      دلم خوش است به این اشک گاه گاه خودم
      
      رضا رسول زاده
       
       ********************
      

      
      شب ها که گرم اشک و مناجات می شویم
      قدری شبیه مادر سادات می شویم
      
      از نور فاطمه به سحر فیض می بریم
      تا معتکف به کنج خرابات می شویم
      
      ما آمدیم تا که گرفتارمان کنی
      زلفی نشان دهی همه اثبات می شویم
      
      لب وا نکرده برگه ی عفو تو می رسد
      از این همه گذشتن تو مات می شویم
      
      این نفس ، دست از سر ما که نمی کشد
      در عمر خویش خرج مکافات می شویم
      
      ذکر "علی علی" است که آزادمان کند
      وقتی اسیر دام بلیات می شویم
      
      حق من است تا بزنی ام ، نمی زنی
      با چشم رحمت تو مراعات می شویم
      
      با روضه ی حسین ز بس گریه می کنیم
      غافل ز عرض کردن حاجات می شویم
      
      هر چه صلاح ماست به کشکول مان بریز
      ورنه گدا به شیوه ی عادات می شویم
      
      در پیش روزی است که انگشت بر دهان
      حسرت نصیب از این همه اوقات می شویم
      
      باور نمی کنیم که با بودن حسین
      در آتش عذاب مجازات می شویم
      
      تا مرگ ما رسد ، علی از راه می رسد
      آماده پس برای ملاقات می شویم
      
      رضا رسول زاده
       
           ********************
       
       
      اي واي بر من تا گرفتاري ندارم
      با تو كه خلقم كرده‌اي كاري ندارم
      
      هر بار كه مي‌آيم اينجا هم برايت
      چيزي به غير از حرف تكراري ندارم
      
      مي‌خواهم از تو كه مرا فوراً ببخشي!
      از اين دُرُشتي كردنم عاري ندارم
      
      طوري طلبكارانه مي‌آيم به سويت
      گويا به تو اصلاً بدهكاري ندارم
      
      مي‌دانم از من ، تو بدت مي‌آيد امّا
      ردّم كني ديگر كس و كاري ندارم
      
      علي صالحي
   
       
      ********************

       
       
      آمدم تا كه از اين وضع نجاتم بدهي
      از عذابت برَهاني و براتم بدهي
      
      تو غَني هستي و من از همه محتاج ترم
      مستحق نيستم آيا كه زكاتم بدهي؟
      
      كرم توست كه آورده مرا تا اينجا
      پس فقط دست خودِ توست ثباتم بدهي
      
      ديدي اين نفْس چه بازيچه‌ي شيطانم كرد؟!
      آمدم خاتمه‌اي بر هَمَزاتم بدهي
      
      خيلي از سختيِ جان كندنِ خود مي‌ترسم
      دارم امّيد نجات از سَكَراتم بدهي
      
      تو اگر اشك دهي گريه كنم نذر حسين...
      چه نيازي‌ست دگر آب حياتم بدهي
      
      قصه‌ي زندگي‌ام را برسان تا اينكه...
      مرگ را در سفري به عتباتم بدهي
      
      علي صالحي

       
        ********************

       
       
      خجالتم نده و عاصی ام خطاب مکن
      نده جواب مرا ...لااقل جواب مکن
      
      صدا بزن که سحرها کمی بلند شوم
      مرا به وقت مناجات غرق خواب مکن
      
      همیشه خواسته هایم برای نفسم بود
      دعای من که دعا نیست مستجاب مکن
      
      همین که ترس برم داشته خودش کافیست
      تو با عتاب دلم را پر اضطراب مکن
      
      عتاب کردن تو بدتر از جهنم هاست
      جهنمم ببر اما دگر عتاب نکن
      
      چقدر جار زدم من که دوستم داری
      بیا مقابل مردم مرا خراب مکن
      
      خودت اجازه نده بعد از این گناه کنم
      زیاد روی من و توبه ام حساب مکن
      
      اگر که عبد نبودم نجف نمیرفتم
      مرا به خاطر شاه نجف عذاب مکن
      
      سوا مکن که همه با همیم جان حسین
      همه غلام حسینیم انتخاب مکن
      
      علی اکبر لطیفیان
       
      ********************
        
       
      بگیر از دل ما ظلمت معاصی را
      غرور و غفلت و کفران و ناسپاسی را
      
      به حق مغفرت و رحمت و خطاپوشیت
      مران ز درگه خود بندگان عاصی را
      
      ببین گناه و تعلق اسیرمان کرده
      به قلبمان بده بال و پرِ خلاصی را
      
      چقدر غافلم از محضر امام زمان
      ببار نور یقین و ولی شناسی را
      
      کنار گریه کنان حسین فاطمه ات
      به روی ما بگشا باب اختصاصی را
      
      بگیر هر چه که داریم، زندگیمان را
      ولی مگیر شبی خیمۀ مراثی را
      
      یوسف رحیمی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدامناجات با خدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با خدا مهدی وحیدی
[ 26 / 4 / 1392 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اشعار مناجات با خدا

  
            خراب آمده ام تا کنی تو آبادم
      هزار شکر نگفتند ز چشمت افتادم
      
      خراب باده ی عَفوم، ببخش رسوا را
      مُقِّر و مُعترفم از هزار بیدادم
      
      مدد نمیشوم آقا به غیر دستانت
      بگیر دست مرا با تمام ایرادم
      
      بدون وجه تو سوگند سخت محتاجم
      که هرچه آبرویم داده ای ز کف دادم
      
      من از عِقاب تو سوی خودت گریزانم
      گناه میکنم و باز میکنی یادم
      
      همیشه بنده ی دربست خود صدایم کن
      خدا نکرده نکن از اطاعت آزادم
      
      اگرچه سوی تو آلوده دامن آمده ام
      ولی به اسم تو سوگند پاک بنیادم
      
      میان این همه مهمان بعید میدانم
      که مفتضحم بکنی در میان افرادم
      
      نشاندی ام به کنار خداییان اما
      هزار مزه ندارد سکوت و فریادم
      
      به زیر بال خود افتاده بودم اما زود
      رسید دست عطای کسی به فریادم
      
      سحر گشود به رویم تمام دردها را
      دمی که ناله رب الحسین سر دادم
      
      اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب دوم ماه رمضان92

************************

      گرچه من پشت درم، راه ندی حق داری
      گرچه من دربدرم، راه ندی حق داری
      
      بسكه من اين در و آن در زده ام حالا كه
      خورده اينجا گذرم، راه ندی حق داری
      
      همه جا پرسه زدم غير در خانه ی تو
      حال بشكسته پرم، راه ندی حق داری
      
      از رفيقان شهيدم به خدا جاماندم
      حال كه يك نفرم، راه ندی حق داری
      
      گرچه بر سفره تو شاه و گدا مهمانند
      بسكه من خيره سرم، راه ندی حق داری
      
      بس كه تو شاهد عصيان مني امشب كه
      من گداي سحرم، راه ندی حق داری
      
      به اميدم كه كسي باز شفاعت  بكند
      طفل شش ماهه مگر باز وساطت بكند
      
      محمود قاسمي

************************

      از نسیم سحری روح به جانم دادند
      چشمی از خون جگر اشک فشانم دادند
      
      تا شدم هم نفس محفل رندان سحر
      لذت زمزمه و آه و فغانم دادند
      
      باورم نیست که با این همه عصیان و قصور
      ره به مهمانی ماه رمضانم دادند
      
      بهترین وقت ملاقات خدایی است نماز
      فیض دیدار به هنگام اذانم دادند
      
      ضعف روزه ز تن ناقص من رخت ببست
      بهر انجام عبادات توانم دادند
      
      نام آقا نمک سفره ی افطار من است
      کرم حضرت یار است که نانم دادند
      
      هر چقدر دور شدم باز عطایم کردند
      توبه بشکستم و هر بار زمانم دادند
      
      ناسپاسی به سر نعمت حق باعث شد
      که حواله به سرای دگرانم دادند
      
      مانده بودم که کجا درد دل ابراز کنم
      به کرم خانه ی ارباب مکانم دادند
      
      به خدا آرزویی ندارم هیچ دیگر
      حرم کرب و بلا را که نشانم دادند
      
      دلم از روز ازل هست گرفتار حسین
      به غلامی درش نام و نشانم دادند
      
      در همان روز که هر کس ز کسی بگریزد
      از تولای علی برگ امانم دادند
      
      بخداوند قسم شور حسین می گیرم
      روز محشر اگرم اذن بیانم دادند
      
      احسان محسنی فر

************************

      رمضان آمد و من آمده ام
      باز هم قید خودم را زده ام
      
      راه گم کرده ترین بنده منم
      پیش چشمان تو شرمنده منم
      
      میزبانی و منم مهمانت
      لقمه ای اشک بده از خانت
      
      رمضان آمده با طعم دعا
      سفره انداخته اند در همه جا
      
      سر این خوان همه نوع آدم هست
      شاه اگر هست گدایی هم هست
      
      عمر یک سال جلوتر رفته
      از خودم حوصله ام سرفته
      
      یازده ماه گناه آلودم
      من همانم که همیشه بودم
      
      چشم، حقّ بدنم را خورده
      هر کسی خواست دلم را برده
      
      خو گرفته است به بن بست خودم
      طاقتم طاق شد از دست خودم
      
      سالها در تن خود گم شده ام
      تاجر سفره ی گندم شده ام
      
      لحظه هایم به تجارت رفته
      از کفم این همه فرصت رفته
      
      مددی من به خودم برگردم
      جان بگیرم به تنم برگردم
      
      روسیاهم  خدایا چه کنم ؟
      بی پناهم خدایا چه کنم؟
      
      من بدم شاه ولی بد نکند
      پشت در آمده  را رد نکند
      
      مهدی رحیمی

************************

      
      خورشید پشت ابر نشانی به ما بده
      ای ماه مژده رمضانی به ما بده
      
      مثل نسیم صبح از اینجا گذر کن و
      باد صبای مشک فشانی به ما بده
      
      بی کس تر از همیشه رساندیم خویش را
      آواره ایم... جا و مکانی به ما بده
      
      از بس که در پی همه غیر از تو بوده ایم
      از پا نشسته ایم... توانی به ما بده
      
      از سفره ای که وقت سحر پهن می کنی
      مانده غذا و خورده ی نانی به ما بده
      
      "با روضه حسین نفس تازه می کنیم"
      روضه بخوان دوباره و جانی به ما بده
      
      محمد بیابانی

************************

      مانده در درد و رنج... درمانده
      با دلی پرگناه آمده ام
      این منم ؛ بنده ای خطاکارم
      خسته و روسیاه آمده ام
      **
       این منم آنکه بعد مدت ها
      عقل او یادی از جنون کرده
      نوکری بد که با گناهانش
      قلب ارباب خویش خون کرده
      **
       داد و فریاد میزنم اینجا
      تا که شاید توجهت را جلب
      بس که کردم گناه آخرسر...
      ...اندک اندک شدم قسی القلب
      **
      سفره گسترده و برای من
      لقمه ای از کرم نمی آید
      اشک من توی چشم زندانی ست
      در دعا گریه ام نمی آید
      **
      سائلان را ز خانه رد کردن
      تو خودت گفته ای که ننگین است
      دست من سوی تو دراز شده
      ما گدائیم، شغلمان این است
      **
      هرچه کردی گناه بود ای دل!
      گاه با نیت ثواب اما...
      آبرویم چو آب از کف رفت
      خانه ات... خانه ات خراب اما...
      **
       من کبوتر ... سپید.... زاده شدم
      که مرا غرق در سیاهی کرد
      مهربان! با تمام این اوصاف
      با من خسته دل چه خواهی کرد؟
      
      پیمان طالبی

************************

      لحظه ها میل بندگی دارند
      وقت  ادعیه خوانی دل شد
      چشم را باید  اشک پاشی کرد
      وقت خانه تکانی دل شد
      **
      حال و روز زمین چه دیدنی است
      آسمان رخت نو به تن کرده است
      سالروز تولد ماه است
      چقدر شب ستاره آورده است
      **
      رد پای فرشته ها روی
      جانماز زمین شکوفا شد
      همه دل تنگ این هوا بودند
      غنچه ی سـبز ربنا وا شد
      **
      بزم عشقی خدا به پا کرده است
      همه دعوت شدند و مهمانند
      خوش نشینان  سفره ی افطار
      ریزه خوار بهار قرآنند
      **
      در همین  لحظه های نورانی
      باری از دوش یک نفر بردار
      روزه داری فقط نخوردن نیست
      چون علی کیسه ی سحر بردار
      
      صابر خراسانی

************************

      به هربهانه دلم میل یاردارد و بس
      هوای دیدن روی نگارداردو بس
      
      جوانیم شده رنگ خزان ز هجرانت
      به وصل روی تو عاشق بهاردارد و بس
      
      مزن به رویم اگردست من شده خالی
      مکن گله که : غلامم شعاردارد و بس
      
      اگر زمانه به طعنه ردم کندغم نیست
      که نوکرت دوجهان با تو کار دارد و بس
      
      کرم نما و قدم رنجه کن در این دل ما
      که باغ ما دو روان چشمه ساردارد و بس
      
      تمام هستی من مایه سوز عشق تو شد
      ولی دوباره هوای قماردارد و بس
      
      دگربه آینه دل تو را نمیبینم
      که صحن آینه گرد و غبار دارد و بس
      
      خدا بدون رضایت مرا نمیخواهد
      گدا به نام کریم اعتبار دارد و بس
      
      زمین کرببلا وعده گاه نوکر هاست
      که درحریم حسین دل، قرار دارد و بس
         
      قاسم نعمتی

************************

      باور نمی کنم که مرا هم خریده ای
      آخر مگر ز عبد فراری چه دیده ای
      
      لایق نبوده ام بنشینم کنار تو
      با لطف خود مرا به حضورت کشیده ای
      
      هرگز به روی من نزدی عبد عاصی ام
      اصلاً نگفته ای که تو پرده دریده ای
      
      با این همه گناه و خطایی که داشتم
      هرگز ندیده ام ز گدایت بُریده ای
      
      گفتم دگر ز چشم تو افتادم ای خدا
      امّا هنوز در بر من آرمیده ای
      
      من بی توجّهی به تو کردم ولی مُدام
      ناز مرا به خاطر زهرا کشیده ای
      
      ماه مبارک است و دلم شد سرای تو
      از روح خود دوباره به جسمم دمیده ای
      
      شرم از عذاب نوکر زهرا نموده ای
      گفتی بیا که نوکر قامت خمیده ای
      
      وقتی میان کوچه زمین خورد مادرم
      آنجا صدای ناله ی او را شنیده ای
      
      محمد فردوسی

************************

      من را هميشه خواندي و نشناختم تو را
      از غصه ها رهاندي و نشناختم تو را
      
      اين بنده‌ی اسير معاصي و نفس را
      از درگهت نراندي و نشناختم تو را
      
      بی یاد تو گذشت همه عمر من ولی
      با من هميشه ماندي و نشناختم تو را
      
      بر خان رحمت و کرم و استجابتت
      عمري مرا نشاندي و نشناختم تو را
      
      شب هاي جمعه تو نمک اشک و روضه را
      بر جان من چشاندي و نشناختم تو را
      
      با رأفت و بزرگي و آقائيت مرا
      تا کربلا رساندي و نشناختم تو را
      
      یوسف رحیمی

************************

      در پیشگاه قدسی تو ای خدای من
      می دانم اینکه رنگ ندارد حنای من
      
      از بس که توبه کردم و توبه شکسته ام
      چنگی به دل نمی زند این توبه های من
      
      با اینکه مُهر خاتمه خورده به نار تو
      آزاد و خودسر است عنان هوای من
      
      یا رب ببین که از سر تکرار معصیت
      دیگر شکسته قبح معاصی برای من
      
      گر تو مرا رها کنی از دست می روم
      بی لطف تو شود دل دوزخ سرای من
      
      ای مالکی که فضل بریّه از آن توست
      دستی بکش به روی سر بی نوای من
      
      سوگند می خورم به مقام ربوبیت
      جز آستان تو نبوَد التجای من
      
      آن فطرسم که در پی قنداقه آمدم
      یعنی شکسته بال و پر ربّنای من
      
      امشب بیا به خاطر ارباب بی کفن
      منّت گذار و درگذر از این خطای من
      
      جان حسین ... روزی ما را رقم بزن
      امضا نمای تذکره ی کربلای من
      
      محمد فردوسی

************************


      بگذارید بر احوال خودم گریه کنم
      بر سیه کاری اعمال خودم گریه کنم
      
      فعل و قولم همه بی مورد و مردود بود
      جای آنست بر افعال خودم گریه کنم
      
      تا شبی پنجره رحمت حق باز شود
      هر سحر بر بدی حال خودم گریه کنم
      
      ذره ای خوب و بد ای وای عقوبت دارد
      به " فمن یعمل مثقال " خودم گریه کنم
      
      نیست تقصیر کسی آیینه ام تار شده
      جلوه گر نیست بر اهمال خودم گریه کنم
      
      راه دل گم شد و پیدا نشد آن گمشده ام
      ره دهیدم که به اضلال خودم گریه کنم
      
      من پرستوی حرم بودم و دور افتادم
      تا به بشکسته پر و بال خودم گریه کنم
      
      کاروان رفت به پا بوسی حق بگذارید
      منکه جا مانده امیال خودم گریه کنم
      
      قرعه افتاد که من از شهدا جا ماندم
      سخت بر این دل بد فال خودم گریه ککنم
      
      نشدم معتکف خیمه نورانی یار
      بر سیه بختی اقبال خودم گریه کنم
      
      مددی تا به غریبی نگارم نالم
      همتی تا که بر احوال خودم گریه کنم
      
      سید محمد میرهاشمی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدامناجات با خدا

برچسب‌ها: اشعار مناجات با خدا مهدی وحیدی
[ 26 / 4 / 1392 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

ماه رمضان

 

دوباره سفره ی اشک است و فیض ماه خودم

دوباره نیمه شبی و بساط آه خودم

 

رسیدم اول کاری که معترف بشوم

نشان به کس ندهم نامه ی سیاه خودم

 

کسی به جز تو خبردار نیست از حالم

میان محکمه آرم که را گواه خودم ؟

 

قشون اشک فرستاده ام به درگاهت

ذلیل عفو توام با همه سپاه خودم

 

به من تو راه نشان دادی و نفهمیدم

فقط دویدم و رفتم به کوره راه خودم

 

چه ظلم ها که نکردم به خود در این دنیا

چه چوب ها که نخوردم من از نگاه خودم

 

حیا نکردم و دنبال معصیت رفتم

شدم من عبد فراری و دل بخواه خودم

 

چه صبر داری و خسته نمی شوی از من

خودم که خسته ام از این همه گناه خودم

 

تمام ترس من این است مرگ من برسد

که پی نبرده ام آن دم به اشتباه خودم

 

به دست های خودم ساختم قفس ها را

ببین که حبس شدم در میان چاه خودم

 

" بجز حسین مرا ملجا و پناهی نیست "

بگو به من که :  بیا بنده در پناه خودم

 

میان قبر بگویم حسین و گریه کنم

دلم خوش است به این اشک گاه گاه خودم

 

رضا رسول زاده

 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 29 / 5 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

ماه خدا

 

خدا کند که منم دعوت شما باشم

 نسیم کوچکی از خلوت شما باشم

 

 و در کنار همین سفره ها کنار شما

 نمک بریزم و هم صحبت شما باشم

 

 فرار کرده ام از دست ظلمت نفسم

 که ظلّ تربیت رحمت شما باشم

 

 خدا کند که نظر کرده را نظر نکنند

 که در نظاره ی بی منّت شما باشم

 

 مخواه بین گداهای قیمتی حرم

 گدای بی غم و بی قیمت شما باشم

 

 ضیافت است و گدایت و انتخاب شما

 خدا کند که منم قسمت شما باشم

 

 اگر چه قیمت من با گناه قسمت شد

 اگر چه بنده ی بی قیمت شما باشم

 

 ولی به قیمت کرب و بلا نگاهم کن

 که من غلام همین هیئت شما باشم

 

رحمان نوازنی

**



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 27 / 5 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

خداحافظی با ماه خدا

 

باطن ترین من، نه خدا حافظی مکن

هرچند ظاهراً، نه خدا حافظی مکن

 

من نیمه توأم جلویت ایستاده ام

با نیمِ خویشتن، نه خدا حافظی مکن

 

یک اهل بیت را ته گودال میبری

ای خمس پنج تن، نه خدا حافظی مکن

 

اصلاً بدون من سفری رفته ای ؟ بگو ...

...حالا بدون من، نه خدا حافظی مکن

 

پس حرف می‌زنی که خداحافظی کنی

اینگونه نه نزن، نه خدا حافظی مکن

 

شاید کسی نبُرد خدا را چه دیدی

با کهنه پیرهن، نه خدا حافظی مکن

 

این سمت عزیز، محترم،  با کفن ، ولی

آن سمت بی کفن، نه خدا حافظی مکن

 

بعد از تو چند مرد به دنبال چند زن

بعد از تو چند زن.... نه خدا حافظی مکن

 

 

علی اکبر لطیفیان


 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 26 / 5 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

وداع با ماه خدا

دارد بساط ماه خدا جمع می شود

از سفره نان و آب و غذا جمع می شود

 

آن دامنی که دست کرم پهن کرده بود

دارد ز دست های گدا جمع می شود

 

فرصت گذشت این رمضان هم تمام شد

زیباترین بهانه ما جمع می شود

 

یک ماه شهر ما نفس راحتی کشید

اما چه زود حال و هوا جمع می شود

 

نزد طبیب حال دلم خوب می شود

وقتی طبیب هست شفا جمع می شود

 

من تازه انس تازه گرفتم به نام تو

ربّ کریم سفره چرا جمع می شود؟

 

دیگر ببخش هرچه نبخشیده ای زما

دیگر ببخش هرچه گدا جمع می شود

 

مارا بخر ؛ بیا و معطل نکن مرا

لحظه های لطف و صفا جمع می شود

 

امشب که رفت جز عرفه ،ای خدای من

دریای رحمت تو کجا جمع می شود

 

این بار من که ریخته در راه آخرش

با رحمت امام رضا جمع می شود

 

امشب که رفت وعده ما در محرم است

در صحن ارگ اهل عزا جمع می شود

 

آخر به لطف فاطمه این جمع بی ریا

در صحن شاه کرب و بلا جمع می شود

**



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 25 / 5 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

مناجات

 

 

بارالهـا بـر درت اشـک و آه آورده‌ام

هم سرشک خجلت و هم گناه آورده‌ام

هـم گنـاه آورده‌ام هـم پنـاه آورده‌ام

دیده از جرمم بپوش اشک و آهم را ببین

یـا الـه‌العالمین یـا الـه‌العالمین

با همـه بـار گنـاه بـا همـه فعـل بدم

تو صدا کردی مرا من به سویت آمدم

دست دل بر دامن لطف و احسانت زدم

آسمانی کن مرا که چه خوردم بر زمین

یـا الـه‌العالمین یـا الـه‌العالمین

وای اگر این روسیاه رو به محشر آورد

نامـه‌ای از صـورت خـود سیه‌تر آورد

با گنـاه بی‌شمـار رو به ایـن در آورد

با گناهانم شوم روز محشر هم‌نشین

یـا الـه‌العالمین یـا الـه‌العالمین

سایه لطفت مرا در دو عالم بر سر است

از گنـاه بی‌حـدم عفـو تـو بالاتـر است

هر چه هستم سینه‌ام پر ز مهر حیدر است

خود گناهم را ببخش بر امیرالمؤمنین

یـا الـه‌العالمین یـا الـه‌العالمین

من که با تو دم‌به‌دم عهد خود بشکسته‌ام

از تـواَم شرمنــده و از گنـاهم خستـه‌ام

هم ز تو کردم فرار، هم به تو دل بسته‌ام

بسته راهم را گناه از یسار و از یمین

یا الـه‌العالمین یا الـه‌العالمین

من گنـه کردم ولی، آبرو دادی به من

از عنایت مرحمت گفت‌وگو دادی به من

باز خواندی بنده‌ام باز رو دادی به من

تو عطا کردی چنان من خطا کردم چنین

یا الـه‌العـالمین یـا الـه‌العـالمین

جـرم سنگیـن مــرا ای خـدای عـالمین

هم ببخشا بر حسن هم ببخشا بر حسین

دست خالی ریختم اشک خجلت از دوعین

هر که هستم ای خدا بر درت سودم جبین

یـا الـه‌العـالمین یـا الـه‌العالمین

استاد سازگار



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدامناجات با خدا

برچسب‌ها: اشعار مناجاتیمهدی وحیدی
[ 23 / 5 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

شب اول ماه

هر که دارد سر سودای خدا بسم الله

هر که دارد غم مهمانی ما بسم الله

 

میزبانان سحر منتظر مهمانند

هر که خواهد سحر اهل بکا بسم الله

 

چشمه ی آب حیات است مناجات سحر

هر که دارد طلب آب بقا بسم الله

 

ماه ها منتظر ماه مبارک بودیم

آمد ای منتظران ماه خدا بسم الله

 

سفره بندگی ماه خدا پهن شده

سفره ماست کنار شهدا بسم الله

 

دیده وا کن که خدا در بر ما بنشسته

همنشین است خدا با فقرا بسم الله

 

شد هلال مه دلدار حلال همگان

رویت یار حلال است تو را بسم الله

 

دست ابلیس که بسته است امان ازاین نفس

باید ای نفس کنی ترک خطا بسم الله

 

یادی از تشنگی روز قیامت باید

باب افطار گشوده ست به ما بسم الله

 

میهمان خانه ارباب کرم ماه خداست

ایها الناس سوی آل عبا بسم الله

 

روزه یعنی عطش روضه ی لب های حسین

هرکه دارد طلب خون خدا بسم الله

 

رحمت واسعه اینجاست سر کوی حبیب

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

 

در رکاب پسر فاطمه باید جان داد

هر که خواهد شود اینگونه فدا بسم الله

 

محمود ژولیده

**************************
 

دل و ياد خدا الحمدلله

سر وشور و دعا الحمدلله

 

پس از عمري رفاقت با بدي ها

من و ياد خدا الحمدلله

 

به پايم بند و زنجير گنه بود

شدم ناگه رها الحمدلله

 

من و پرونده اي يكسر تباهي

نشد چون بر ملا الحمدلله

 

نباشد قابل اين میهماني

من و ماه  خدا الحمدلله

 

ز درد معصيت بيمار بودم

دل و دارالشّفاء الحمدلله

 

كسي در ظلمت اين سينه گاهي

مرا ميزد صدا الحمدلله

 

ازآن دل مردگي بي هويت

رسيدم تا كجا الحمدلله

 

دلم دنبال خود اينجا كشانده

نگاهي آشنا الحمدلله

 

كجا ديدي سلطاني نشيند

كنار يك گدا الحمدلله

 

سحر ها بعد از اين ياد تو هستم

امير هل اتي الحمدلله

 

يقين دارم شبي آيي سراغم

گل خيرالنّساء الحمدلله

 

اگر نوشم ز صهباي شهادت

شوم بهرت فدا الحمدلله

 

بدست خويش خاكم گر نمايي

به صحن كربلا الحمدلله

 

**

اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید


 


موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 30 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

سلام ماه خدا

 

سلام ماه مبارک سلام ماه خدا

سلام ماه پذیرایی خدا از ما

 

سلام شهر طهورای ساکنان زمین

سلام چشمه تنزیه عالم بالا

 

ببین به سوی تو قرآن به دست آمده ام

سلام شهر تلاوت سلام شهر دعا

 

به دعوت تو در این میهمانی آمده ام

وگرنه خاک کجا و زلالی دریا

 

چقدر سنگ به بالم زدم به دست خودم

چقدر زخمی ام و پرشکسته ام حالا

 

شکسته ام که مرا در تلاطمت بکشی

تو ناز و قهر خودت را نکن دریغ از ما

 

برای اذن دخولم اجازه می خواهم

اجازه از علی و یک اجازه از زهرا

 

به اذن دست بریده به اذن مشک و علم

به اذن روضه ی چشمان حضرت سقا

 

رحمان نوازنی

**



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 28 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

فضای دعا

 

ای آنکه در فضای دعا میخری مرا

تا اوج وصل حضرت خود میبری مرا

 

مثل همیشه با نظر رحمتت ببخش

حال دعا و زمزمه ی بهتری مرا

 

حال قنوت و حال بکا حال بندگی

کن مرحمت ز عاطفه کوثری مرا

 

آئینه جمال خودت را نشان بده

من اظهر الجمیل نما حیدری مرا

 

لطف شماست خوانده مرا ورنه ای کریم

شایسته نیست این سمت نوکری مرا

 

هرگاه حال توبه مرا دست میدهد

گویم که هست این گنه آخری مرا

 

ای کاش پای لنگ مرا سنگ میزدی

تا میزدود رنگ خطا یاوری مرا

 

تنبیه میکنی بکن اما خودت بزن

هرگز مده به کس دیگری مرا

 

با یک اشاره قلب حسینی به من بده

زهرا کند ز لطف مگر مادری مرا

 

شش گوشه حسین دلم را ربوده است

یعنی دوباره کرده علی اکبری مرا

 

محمود ژولیده

 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 27 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

آمدم یا کریم

 

باز هم بـر سرای رحمت تو

آمـدم ای کـریم بـنده نواز

کی سزاوار بـخششت هستم

که بــه رویـم نموده ای در باز

**

بـس کـه تـوبه شکسته ام یا رب

تـوبه هایم همه گناه شده

ای خدا ای خدا مرا دریاب

بنده ات باز بـی پـناه شـده

**

هـمه رفـتند و بـار خـود بـستند

چه کـنم بـار مـن زمـین مانده

ایـن مـنم ای رئـوف بـخشنده

بـنده ای بـاز دل غـمین مـانده

**

با زمین خورده ای چه خواهی کرد

آن کـه سرمایه اش تـباه شده

ای کـه از حـال مـن خـبر داری

روزگـارم بـبین سیاه شده

**

چـشم مـن بس که بر حرام افتاد

دیگر از او گُهر نـمی آید

بـس زبـانم بـه لـغو عـادت کرد

از دعـایم اثـر نـمی آید

**

بـس کـه بـیراهه رفته ام یا رب

خـانه کـردم بـه کـوی گمراهی

نکـند مـن ز چــشمت افتادم

نکند تـو مـرا نمی خواهی

**

دور مــی بینم از کـــرامت تـو

بنده ای را بـرانی از درگـاه

کرمت بیشتر از این حرف هاست

آمـدم یا کــریم یـا الله

**

گره از کار بسته ام امشب

با دو دست سه ساله وا گردد

همه ی حاجت من از نفس

گل ویران نشین روا گردد

**

دل تنگم هوای بابا کرد

گریه ام را بهانه لازم نیست

بهر آرام کردنم آخر

سیلی و تازیانه لازم نیست

 

**

اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 26 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

باز هم شرمنده ام

 

باز هم سفره ات شده پهن و

سر سفره گدای تو آمد

به سرایت کریم بنده نواز

بنده ی پر خطای تو آمد

**

تو خودت دست من گرفتی و

پای مهمانی ات کشاندی باز

گرچه یک سال معصیت کردم

از در خانه ات نراندی باز

**

نظر از رحمتت نمودی و

چشم بر هر چه بود بستی تو

از در خانه ی به غیر خودت

ریسمان دلم گسستی نو

**

تو که گفتی بیا بیا من هم

آمدم آمدم اله من

بنده ات بی کس است یا غفار

بگذر از این همه گناه من

**

 آبرویم نمانده یا ستار

تو به رویم نیاور اعمالم

تا که فکر گذشته می افتم

می شود باز هم خراب حالم

**

 بس که نادیدنی دو چشمم دید

دیده هایم دگر ندارد اشک

خجلم وقت روضه خوانی ها

روضه های جگر در آر مشک

**

خجلم روضه های کرب و بلا

در دل من بدون رنگ شده

سینه زن بوده ام ولی حالا

سینه ام سینه نه که سنگ شده

**

آرزویم بود که در همه عمر

با تب و شور و شین گریه کنم

نه محرم ، صفر ، که در همه سال

من برای حسین گریه کنم

 

رضا رسول زاده


 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 25 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

گنه کارآمد

 

شب شد و ناله های طفلانه

کار این عبد بی پناه شده

طلب بخشش از تو یا الله

حرف مسکین رو سیاه شده

**

 پرده پوشی تو فزون گشته

جراتم بیشتر شده به گناه

بنده ای بی حیا شدم که مرا

می کشد نفس سوی هر بیراه

**

ای خدا ای رحیم توبه پذیر

این عفوک ؟ گناهکار آمد

با عطوفت نظر نما یا رب

بنده ی تو به حال زار آمد

**

دارویی تو ز نور بخشایش

مرهم این شکسته بالم کن

نکند من ز چشمت افتادم

حق حیدر نظر به حالم کن

**

تن خود را به جای بندگی ات

در گناهان ببین که فرسودم

خوش به حال اهالی سحرت

کاش من عبد خوب تو بودم

**

من به خود هم دروغ می گویم

توبه هایم ز پایه اش سست است

امشب عهدی که با تو می بندم

نزده تا که آفتاب ، شکست

**

توبه ای کن نصیب من پا را

سوی عصیان دوباره مگذارم

ترس باشد مرا ز تو هر روز

خیر باشد میان هر کارم

**

با علی آمدم قبول کنی

بار دیگر شوم تو را بنده

باز تکرار معصیت نکنم

یا الهی ببخش شرمنده

**

رحمت تو اگر نباشد من

زیر بارم هلاک می گردم

تو خودت وعده داده ای با اشک

بر حسین پاک پاک می گردم

**

روزی ام کن که یک شب قدری

به نجف یا که کربلا باشم

سحری میهمان در حرم

آن ذبیح من القفا باشم

 

رضا رسول زاده


 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 24 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

صدای آمدنت

رسد ز نم نم گریه صدای آمدنت

به اشک دیده بخوانم دعای آمدنت

 

گذشت نیمه شعبان و من عوض نشدم

چه کار کرده دل من برای آمدنت

 

چه دیده ها که به راهت سپید شد

چه گریه دار شده ماجرای آمدنت

 

تو خواستی که بیایی سری به ما بزنی

ولی نبود مهیا فضای آمدنت

 

در آن میان که بوی گناه می آید

نباشد ای پسر نور جای آمدنت

 

اگر چه شیعه کند پیشه راه تقوی را

دعا و گریه شود ره گشای آمدنت

 

سلام ما به شهیدان که با تن بی سر

چه عاشقانه نشستند پای آمدنت

 

تقاص سیلی نامرد به کوچه می گیری

در ابتدای ظهور و ابتدای آمدنت

 

چه می شود که بگیریم سر به روی دست

شویم همسفر کربلای آمدنت

**



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 22 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

فرصت

 

الهی به این بنده فرصت بده

به توفیق بر نفس رخصت بده

 

الهی کمیلی ابوحمزه ای

مرا با مناجات عادت بده

 

شب چارمی بازهم آمدم

خودت روز محشر شهادت بده

 

عوض کن مزاج مرا با دعا

به من حس سبز عبادت بده

 

سر سفره ات زاهدان سائلند

به این هم نشینی سعادت بده

 

اگر اوج انسانیت بندگی ست

به آزادی من اسارت بده

 

...چه می خواهی از من سر و دست و پا

بهایت چقدر است قیمت بده

 

تو که هر قدر داشتی داده ای

مرا با خودم آشتی داده ای

 

مرا عفو کن تا کمیلت شوم

ز خود بگذرم باب میلت شوم

 

نبینم خودم را خدایی شوم

شب چارمی کربلایی شوم

 

شبیه مظاهر حبیب آمده

پر از عطر خوش بوی سیب آمده

 

حسین امشب آمد به بالین من

برای مریضت طبیب آمده

 

سراغ من خسته انگار که

غریبانه حس غریب آمده

 

کنون وقت گریه است زینب بیا

به گودال آن نانجیب آمده

 

گلی را که گم کرده ای روی نیزه

بمیرم که شیب الخضیب آمده

 

تمام وجودم همین مطلب است

شب چارمی ضامنم زینب است

 

مهدی رحیمی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 21 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

دعا

بالا بريم دست نياز و دعا کنيم

وقت است عاشقانه خدا را صدا کنيم

 

با دست‌های خالی و دل‌های پُرگناه

هر شب به بارگاه خدا التجا کنيم

 

فرصت غنيمت است بيا در حضور عشق

دردِ دلِ شکسته خود را دوا کنيم

 

در کعبه عروج در این لحظه های سبز

دل را در آسمان صداقت رها کنيم

 

حالا که سفره‌ای ز عبادت گشوده‌اند

هر شب ضيافتی ز عبادت به پا کنيم

 

شرمنده‌ام ز دوست که دل نيست قابلش

بايد برای هديه سری دست و پا کنيم

 

سید عباس سجادی



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 20 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

خجالت

رویم نمیشود که بگویم مرا ببخش

با این همه گناه ولیکن خدا ببخش

 

شاید دلت گرفته ازاین توبه های سست

اینبار چندمین ولی آخر بیا ببخش

 

ای مهربان عرش نشین ای همیشه خوب

این بنده ی به خاکِ غم افتاده را ببخش

 

شاید چنان بدم که نمیخواهی ای عزیز!

از جرمهام بگذری ، اما چرا؟ببخش

 

حالا تو هستی و من و تصمیم آخرت

یا غرق کن درون عذابم...ویا ببخش

 

کوه گناه خالص و خوبی همه ریا

رویم نمیشود که بگویم مرا ببخش

 

علي اصغر ذاكري

**



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 19 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

اما نشد

 

گفتم که بی قرار تو باشم ....ولی نشد

تنها در انتظار تو باشم ....ولی نشد

 

گفتم به دل که جلب رضایت کند ... نکرد

گفتم که جان نثار تو باشم ولی نشد

 

گفتم که میرسی تو و من هم دعا کنم

در دولت تو یار تو باشم ولی نشد

 

گفتم که تا اجل نرسیده است لحظه ای

در خیمه ات کنار تو باشم ولی نشد

 

گفتم که خاک پای تو را تاج سر کنم

چون خاک رهگذار تو باشم ولی نشد

 

گفتم به قدر آه دل دلشکستگان

در روزگار تو باشم ولی نشد

 

گفتم دعا کنم که بیایی ببینمت

مانند مهزیار تو باشم ولی نشد

 

گفتم شمیم ماه مبارک که میرسد

در روضه بی قرار تو باشم ....ولی نشد

 

سید مجتبی شجاع


 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 18 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

آماده است

سفره باز است بیایید غذا آماده است

هرکجا صحبت توبه است خدا آماده است

 

بهترین فصل پریدن به خدا اکنون است

بال پرواز بگیرید هوا آماده است

 

شهر را با خبر از سفره ی احسان سازید

آن کریمی که کِشد ناز گدا آماده است

 

ای که جا مانده ای از توبه ی ماه شعبان

فرصت توبه در این ثانیه ها آماده است

 

خوب یا بد همه آئید که دعوت شده ایم

که در این بند برای همه جا آماده است

 

دیگر از درد گناه آه کشیدن کافیست

هر چه درد است بیارید دوا  آماده است

 

ماه احسان علی و حسن و فاطمه شد

سفره ی شمس جدا شاه جدا آماده است

 

شام جمعه است با آمدن ماه خدا

سفره مادری خون خدا آماده است

 

آخر درد دلم روضه بخوانم خوب است

مجلس گریه ی ما اهل بکا آماده است:

 

دل من پر زده و باز به گودال رسید

تا سر شاه عطش؛ نیزه چرا آماده است

 

تا نشیند به روی بوسه گه پیغمبر

خواهرش دید که یک چکمه به پا آماده است

 

تیز میکرد سر خنجر خود را نامرد

حرمله گفت که ای شمر بیا آماده است

 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 17 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

الهی شکر

الهی شکر وا کردی زبانم را به یا الله

دوباره باز شد درها به رویم من کجا این ماه!

 

به شهرُالله ما را باز دعوت کرده ای جانا

چگونه وارد مهمانی ات گردم منِ گمراه

 

کنار صاحبان سفره ما را همنشین کردی

چه شد دستم گرفتی باز آوردی به این درگاه

 

دعاهایم اجابت شد؛ خواب من عبادت شد

ضیافت در ضیافت شد؛ شتابید ای عباد الله

 

بشارت می رسد هر آنکه بسته دست هر شیطان ...

...ندا آید که در های بهشتم باز شد یک ماه

 

بهار رحمت و غفران؛ بهار عترت و قرآن

بهار نیکی و احسان شده مهمانی دلخواه

 

دهان بسته ام ذاکر، لبان تشنه ام شاکر

به یاد یار عطشانم سحر، افطار یا هرگاه

 

یقین دارم به احسان حسینت بیمه ام کردی

گنهکاران درگاه را تو بخشیدی به ثارالله

 

هلال ماه رویت شد دل من رفت به دروازه

هلال یک شب زینب مرا با خود کند همراه

 

صدای مادری انگار مهمان میکند ما را

گهی با یا بُنَیَّ؛ گاه ناله؛ گاه با یک آه

 

**



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 16 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

عبد مذنب

هر لحظه از این عمر استغفار دارد

دوری ز استغفار ؛ استکبار دارد

 

چشمی که بر دیدار تو عادت نکرده

هر روز و شب با این و آن دیدار دارد

 

هر کس که با عترت سر کُرنش ندارد

حتی ز صحبت با خدا هم عار دارد

 

قلبی که حبّ دیگران را برگزیند

آری تولّای تو را انکار دارد

 

آن که تو زنجیرش کنی در محنت خود

از درد ؛شبها دیده ی بیدار دارد

 

ما که برای دین تو کاری نکردیم

از بس دل ما بر گنه اصرار دارد

 

ما حجت حق را زخود راضی نکردیم

ما غافلیم هر گاه با ما کار دارد

 

با ما چه خواهی کرد با این کوه عصیان

یک کوه ؛این دوش دل ما بار دارد

 

یا رب تو میخواهی گرفتار تو باشم

یعنی که عاشق ؛امتحان بسیار دارد

 

بی امتحان از تو لقاء الله خواهیم

آلوده چه سنخیتی با یار دارد

 

اما تو آن مولای ستار العیوبی

این عبد مذنب خالقی ستار دارد

 

ما که دل زینب نلرزاندیم یا رب

با این وجود این بنده خوف از نار دارد

 

شاید دل دلدار را لرزانده باشیم

عبد تو با روی سیه اقرار دارد

 

با کربلا دست مرا میگیری آخر

با کعبه ی شش گوشه این دل کار دارد

**



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 15 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

قول می دهم

 

غیر از تو ای خدا به کسی رو نمی زنم

جز در مقام قرب تو زانو نمی زنم

 

با کشتی شکسته ز امواج معصیت

جز در کرانه های تو پهلو نمی زنم

 

بعضی مواقع از سر تکرار معصیت

با غافلین درگه تو مو نمی زنم

 

با این که روسیاه ترین خلق عالمم

چنگی به غیر نغمه ی «ارجو» نمی زنم

 

خواهی مرا بری به جهنّم ببر ولی ...

... این را بدان که بانگ هیاهو نمی زنم

 

این بار اگر ردم نکنی قول می دهم

سنگی دگر به روی ترازو نمی زنم

 

تنها امید من پسر فاطمه بُوَد

بیهوده دل به این سو و آن سو نمی زنم

 

امشب دلم کبوتر بام رضا شده

پَر جز هوای ضامن آهو نمی زنم

 

زهر جفا توان پرش را گرفته بود

مانند مادرش کمرش را گرفته بود

 

محمد فردوسی


 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 14 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

آشنا

 

یک عمر رفت و آشنای تو نبودم

بیمار و محتاج شفای تو نبودم

 

با کوله بار غفلتی که داشتم من

شایسته ی لطف و عطای تو نبودم

 

حقّش نبوده با جفای من بسازی

اصلاً به امید وفای تو نبودم

 

یا غافِرَ الذَّنبِ العظیم، العفو العفو

ای کاش عبد پر خطای تو نبودم

 

از سفره ی جانانه ات حرمت شکستم

من زینت مهمانسرای تو نبودم

 

شب زنده داری های من رنگ ریا داشت

مشغول در کسب رضای تو نبودم

 

شرمنده ام جای همه لطفی که داری

من بنده ی خوبی برای تو نبودم

 

غیر از تو هرکس بود مولایم چه می شد؟

از دست میرفتم گدای تو نبودم

 

از نامه ام رنجیده خاطر شد امامم

من باب میل اولیای تو نبودم

 

آقا بیای من دگر  سودی ندارد

وقتی که هم درد نوای تو نبودم

 

احساس کردم درد سر بودم برایت

روزی که مشمول دعای تو نبودم

 

چیزی  اگر  گیر  تو  می آید  بسوزان

یک جمله می گویم فقط جانم حسین جان

 

احسان محسنی فر


 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 10 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

امید

 

آنچه امّید دهد توبه ی من را این است

پای العفو من از رحمت حق تضمین است

 

من اگر بر سر این سفره طمعکار شدم

علت این بود که مهمانی تان رنگین است

 

میزبان سفره برای دل مهمان چیده

میهمان گر ننشیند سر آن توهین است

 

تا که بیمار به لب آه کشد قبل همه

این طبیب است که آماده سر بالین است

 

به من درد کشیده مده دارو آخر

بیشتر ناز طبیبانه مرا تسکین است

 

در سحر فیض عجیبی ست که از برکت آن

چشمِ از خواب گریزان سحر ؛حق بین است

 

هر که گوید سخنی لحظه ی افطار ولی

دم افطار فقط ذکر حسین شیرین است

 

رمضان ماه حسین است خدا میداند

ربناهای مرا ذکر حسین آمین است

 

حاجت هرکه در این ماه بود حج اما

دل ما را طلب کرب و بلا تسکین است

**



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 9 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

افطار

وقتی سحر به عشق تو بیدار می شوم

حس می کنم که محرم اسرار می شوم

 

تنها تویی گره زدلم باز می کنی

من هم به این دلیل گرفتار می شوم

 

قربان دست لطف تو ای مهربان خدا

لطفی نکن ببین چقدر خار می شوم

 

با این امیدکه تو دوایی به من دهی

روزی هزار مرتبه بیمار می شوم

 

در این هوای گرم که لب خشک می شود

از ذکر یاحسین چه سرشار می شوم

 

هرشب به این امید که آقانشسته است

ازخادمان سفره افطار می شوم

 

گویند توبه جرم مرا پاک می کند

این را سحر به گریه خبر دارمی شوم

 

من را اگر به روضه نیارد هوای دوست

یک عمر اسیر درهم و دینار می شوم

 

گفتندکه تو جرم مرا می خری خدا

من هم به این امید گنهکار می شوم

 

وقتی گره به کار من افتاد و وانشد

آنجا دخیل دست علمدار می شوم 

 

امشب مراببخش که دارم به اشک وآه 

مقتول روضه درو دیوار می شوم

 

وقتی مدینه می رود ای دل،چو مادرم

مجروح زخم تیزی مسمار می شوم

 

مهدی نظری

 
 
*******************
 
 
 

غرور پسر

 

در گناه است که آدم کمرش می شکند

باغ سرسبز تمام ثمرش می شکند

 

آن کبوتر که شود صید شیاطین بخدا

آخرش با کمک نفس پرش می شکند

 

دل آلوده ندانسته که در وقت گناه

ثمرش، بال وپرش ،برگ وبرش می شکند

 

سنگ شیطان که به دل خورد به عباس قسم

بی سپر باشد اگر!سخت سرش می شکند

 

هر کسی روزه گرفت و به خدا فکر نکرد

حتم دارم که قیامت سپرش می شکند

 

چه در این ماه وچه در شام وسحرهای دگر

وای بر آنکه دعای سحرش می شکند

 

دل من سوخت از آن خانه که با ضرب لگد

وسط شعله ی سرسخت درش می شکند

 

بی حیا پیش پسرزد به رخ مادر او

گفت : اینطور غرور پسرش می شکند

 

مهدی نظری


 



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 8 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

شرط سعادت

 

از دین به جای حلم ، تفاخر گرفته ام

اوصافی از قبیل تحجر گرفته ام

 

در منجلاب کبر و حسد گیر کرده ام

حس میکنم که بوی تنفر گرفته ام

 

درد بدی است ، حال مناجات و سجده نیست

بیماری شدید تکبر گرفته ام

 

افتاده ام زچشم خدا ، خاک بر سرم

از بسکه توبه را به تمسخر گرفته ام

 

ای ابر دیده ، محض رضای خدا ببار

در بین شعله های هوس گر گرفته ام 

 

شرط سعادت ابدی حب فاطمه است

این درس را من از ادب حر گرفته ام

 

وحید قاسمی

 

*******************



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 7 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]

لطف دیگر

مرا هم ناله با اهل سحر کن

به قلب سنگ من یارب اثر کن

 

اگرچه بارها کردی عنایت

مرا شایسته ی لطفی دگر کن

 

سراپا بنده ای محتاج هستم

بر این بیچاره لطفی بیشتر کن

 

مدد کن یک سحر باشم مدینه

در آنجا بر دل خونم نظر کن

 

 اگر چه لایق آنجا نیَم من

مرا مهمان یار خونجگر کن

 

ببر آنجا که دارد بوی زهرا

مرا از ناله ی حیدر خبر کن

 

چه سازم گر مرا از خود برانی

خدایا زین عذاب خود حذر کن

 

به عمر و رزق من برکت ببخشا

درخت عمر ما را پر ثمر کن 

 

مدد کن وقت مرگم شیعه باشم

به محشر از گدا رفع خطر کن

 

جواد حیدری

 

*********************



موضوعات مرتبط: ماه رمضان ومناجات باخدا
[ 6 / 3 / 1391 ] [ ] [ مهدی وحیدی ]
[ ]
صفحه قبل 1 2 3 صفحه بعد