آموزش مداحی و اشعار مذهبی

       
      به هر چه غیر خدا پشت پا زد و جان داد
      به خانه رنگ کبود عزا زد و جان داد
      
      برای حاجت همسایه ها دعا می خواند
      دوباره سر به همه خانه ها زد و جان داد
      
      حریم گیسوی ما را به پنجه ها نسپرد
      که شانه بر سر گیسوی ما زد و جان داد
      
      ز درد سینه و پهلو به خویش می پیچید
      میان بستر خود دست و پا زد و جان داد
      
      نشد که آب خنک دست او دهد اسماء
      حسین را دم آخر صدا زد و جان داد
      
      کشید روی سرش چادری و بعد از آن
      گریز گریه به یک بوریا زد و جان داد
      
      محسن حنیفی

      
      *********************
      
      
      شب های آخر آه و زاری داشت مادر
      بر مرگ خود چشم انتظاری داشت مادر
      
      در انتظار دیدن روی پیمبر
      این چند ماهه بیقراری داشت مادر
      
      در هر قنوتش مردم این شهر بودند
      هر بار که شب زنده داری داشت مادر
      
      وقتی که از مظلومی بابا سخن بود
      یک آسمان ابر بهاری داشت مادر
      
      یک روز مادر خادمه یک روز فضه !
      جز خدمت بابا چه کاری داشت مادر ؟
      
      پای حمایت از پدر تا پای جان ماند
      از بس که صبر و پایداری داشت مادر
      
      دل تنگ محسن بود و از ما دل نمی کند
      با غصه ی ما اشک جاری داشت مادر
      
      بر سینه ی زخمی و بازوی کبودش
      چندین نشان افتخاری داشت مادر
      
      اجر پدر بر دخترش دادند مردم
      رفت و به صورت یادگاری داشت مادر
      
      رضا رسول زاده
      
      ***********************
      
      
      رفتی و خاطره ها پنجره را وا کردند
      هی نشستند و فقط گریه تماشا کردند
      
      صورت مرد در این هیمنه دیدن دارد
      گونه وقتی بشود آینه دیدن دارد
      
      گونه اش آینه بندان به نظر می آید
      چقدر عشق به چشمان پدر می آید
      
      اشک و لبخند علی ، آه عجب تلفیقی
      نیست برّنده تر از تیغ سکوتش تیغی
      
      بوی بدر و احد و خیبر و خندق دارد
      ذولفقاری که اگر دق بکند حقّ دارد
      
      قسمت این بود که من همدم بابا باشم
      بعد از این مثل خودت ام ابیها باشم
      
      بعد از این داغ که آتش به همه عالم زد
      من خودم شانه به موهای خودم خواهم زد
      
      رفتی و مبدأ غم را به دلم آوردی
      با همه کودکیم خوب بزرگم کردی
      
      میروم در دل آتش ، به خدا باکی نیست
      راستی مادر من ، چادر من خاکی نیست
      
      آتش از داغ غمت سوخته ، بی تاب شده
      از خجالت زده گی خاک رهت آب شده
      
      آب گفتم چقدر حرف به ذهنم آمد
      یک کفن باز از این چند کفن کم آمد
      
      غم نباید به گل فاطمه غالب بشود
      مانده تا زینب تو ام مصائب بشود
      
      داغ محسن چقدر زود زمین گیرت کرد
      پیش از آنی که خودت پیر شوی پیرت کرد
      
      جای آن لاله خدا یاس به ما خواهد داد
      محسنت رفته و عباس به ما خواهد داد
      
      آه... افتاده کنون بند به دستان پدر
      بعد از این حادثه سوگند به دستان پدر
      
      که منم شیرترین دختر این خطّه ، منم
      دختر شیر خدا هستم و خود شیر زنم
      
      با همه دختری ام مرد تر از مردانم
      تا ابد پای حسین ابن علی میمانم
      
      شهر در سیطره ی شوم شبی تاریک است
      باید آماده شوم روز دهم نزدیک است...
      
      محسن کاویانی
      
      ***********************
       
      
      نور شد تا خاک را تابان کند اما نشد
      ابر شد خود را کمی باران کند اما نشد
      
      خانه هایی که مدینه داشت هر یک کوفه بود
      عده ای را خواست هم پیمان کند اما نشد
      
      او فقط می خواست با حکم فدک مقداری از
      مشکلات خلق را آسان کند اما نشد
      
      بر زمین افتاد علی هرچند زهرا رفته بود
      جسم خود را رحل این قرآن کند اما نشد
      
      در هجوم بادهای تیره در گرد و غبار
      رفت با یک مقنعه طوفان کند اما نشد
      
      خواست مثل چهره مخفی کردن از چشم علی
      پشت در را هم از او پنهان کند اما نشد
      
      حسین رستمی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: